Sabahat Emir

Yıllar önce, rahmetli Attila İlhan'ın yazdığı: "Yarın Artık Bugündür" dizisini ilgiyle, beğenerek seyretmiştim. Yarın, artık bugündür hükmü gerek zamanı değerlendirme, gerek olgunlaşma yönünde uyarıcı niteliğiyle zihnimde çakılı kalmıştı.

Televizyon ve internetin sinemaya ve yazılı basına büyük darbe vuracağı sanılıyordu. Umulanın aksine sinema sektörü (Türk sineması da dahil) daha canlandı, gazeteler daha kabardı. Ülkemizde sinemaya verdiği destekle öne çıkan bir kuruluş var: Türsak.

2005 yılının son Tarihî Kentler Buluşması, 2-4 Aralık tarihleri arasında İstanbul, Beşiktaş'ta gerçekleştirildi. Beşiktaş'ın genç ve dinamik Belediye Başkanı İsmail Ünal'ın programı dolu ve organizasyonu başarılıydı.

"Söz ola kestire başı, söz ola kese savaşı" derken dokuz düşünüp bir söylenmesi gereken söz'ün hayati önemini vurguluyor koca Yunus. Şimdi söz'ün yüreklere hançer gibi saplandığı, akla her gelenin çalakalem yazıldığı, tartışıldığı sorumsuz zamanlardayız. Durum vahim.

Daha önce Antalya Film Festivali ile ilgili yazımda Türk sinemasının yerli motif ve değerlere ağırlık veren duygu yönü ağırlıklı sıcak ve samimi filmlere yöneldiğini, bu yüzden halk tarafından büyük bir ilgi gördüğünü yazmıştım. Şu sıralarda gösterimde olan Babam ve Oğlum filmi de bu tür filmlerden biri.

Sevgili okuyucularım, sabah sabah hep birlikte düşünce ufuklarında gezinip fikir jimnastiği yapmağa ne dersiniz? 21. Yüzyılın yeni dünya düzeninde gündeme getirilen; üzerinde ısrarla durulan ana mesele kimlikler ve demokrasi yelpazesi altında farklı olanların bir arada yaşamaları...

Çocukluğumdan beri uzayla; Ay'la, Güneş'le, yıldızlarla galaksilerle romantik bir şekilde ilgilenirim. Lisede astronomi dersini çalışırken içim sınırsız ilhamlarla dolar taşar, gezegenler arasında dolaşmanın hayallerini kurardım. Bu yüzden insanoğlunun Ay'a ilk çıkışından itibaren uzay yolculuklarını, bunlarla ilgili filmleri merakla takip ettim. İnsanoğlunun Ay'a ilk ayak basışını gösteren on dakikalık bir belgeseli seyretmek için Kalamış'tan Şişli'deki sinemaya nefes nefese koştururken duyduğum heyecanı unutamam.

Ülkesinde kültürel değişime uğratamadıkları ötekileri, dışlayan; temel hak ve özgürlüklerden yararlandırmayan; onları işsizlik ve sefalete maruz bırakarak insan haklarını ihlal eden Fransa... Türklerin, ülkelerinde varlığını hâlâ içine sindiremeyen,Türkiye'nin AB'ye tam ortaklığına karşı duran Almanya... Türkiye-İsviçre maçında istiklal marşımıza saygısızlık eden, futbolcularımıza hakaretler yağdıran İsviçre...

Geçtiğimiz pazartesi günü Topkapı Sarayı'nda Kubbealtı Kültür ve Sanat Vakfı tarafından hazırlanan, Koç Vakfı tarafından finanse edilen Kubbealtı Lugatı (Misalli Büyük Türkçe Sözlük) eserinin tanıtım toplantısı yapıldı.

Konya Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Akyürek, Milliyet yazarlarından Meral Tamer'e Mevlana'nın Belediyenin Kültür Yayınları arasında çıkan 6 ciltlik Mesnevi'sini göndermiş. O zamana kadar Mevlana hakkında bilgisi olmayan Tamer, Mesnevi'yi ilgiyle okumağa başlamış ve geçtiğimiz haftaki yazılarından birini Mevlana'ya ayırmış. Yazısı arasında: "Mesnevi, benim gibi birinin ille de kütüphanesinde bulunması gereken bir kitap olmayabilir. Ama bu küçük egzersiz sayesinde anladım ki, Mevlana'yı bugünkü aklım ve bilgilerimle mutlaka yeniden değerlendirmem lazım."

Okuyucularım son zamanlarda sık sık duydukları bu anti-aging sözcüğünün ne anlama geldiği hususunda tam bir fikir sahibi olmayabilirler. Anti-aging, son zamanlarda tıpta hakim olanyeni bir görüşün adı.

Beşiktaş Belediye Başkanı İsmail Ünal, bizim hem eski ahbabımız, hem başkanımız. Kendisiyle davetlerde veya toplantılarda her karşılaşmamızda hal hatır sormalardan sonra hep en yakın tarihte görüşelim deriz ama bir türlü fırsat bulamayız.

Türkiye'de birdenbire gündeme bomba gibi düşüp de, ortalıkta kasırga estiren; sonra, aniden balon gibi sönüp giden (yani gündemden düşen) olaylara akıl sır ermiyor.

Eylül sonlarında Antalya'da bulunduğum süre içinde gazete köşelerinde trafikten yakınan yazıları okudukça, kendi kendime: "Durun bakalım daha kış gelmedi. Asıl yağmurlu, karlı havalarda görün siz İstanbul trafiğini" diye söyleniyordum.

Nihayet İbrahim Tatlıses de köşe yazarı oldu! Ne var?.. Niye şaşırdınız? Onu imparator ilan eden siz değil misiniz? Ne isterse olur. Bu defa köşe yazarı olmak istedi ve oldu. Yaptığı bunca iş arasında yazarlık ne ki? Üstelik şimdi moda.

Akrep burçlu Türkiye, her an kıpır kıpır; bir türlü rahat ve huzura kavuşamıyor. Dış kaynaklı tahrikleri ve karalama kampayalarını bırakın; kendi içinde her an problemli, her an zıtlaşmalı ve huzursuz... Sükun ve uyum içinde bir günümüz geçmiyor. Böyle bir ortamda ruh sağlığını korumak gittikçe zorlaşıyor.

Bazı köşe yazarları, zaman zaman yazılarında Avupalı olmak için neler yapmamız gerektiğini madde madde sıralıyorlar. Beni asıl kaygılandıran dil ve edebiyattaki tutarsızlığımız; daha doğrusu köksüzlüğümüz... Bir millet kendi diline sahip çıktığı; onu sağlam bir temel üzerinde tutarlı bir yol izleyerek geliştirdiği; onunla ölümsüz edebi eserler ortaya koyabildiği ölçüde büyük millettir.

Yeni dünya düzeninde, barışı ve dostluğu sağlamak adına farklı kültür ve medeniyet çizgisinde olanlarla bir arada kardeşçe yaşama olgunluğu aşılanmaya çalışılıyor ama yine de derinden derine sürekli olarak öteki oluşturmak; ötekini dışlamak alışkanlığından vazgeçilemiyor. Bu yüzden insanoğlu derin sancılardan kurtulup da bir türlü barışa ve huzura kavuşamıyor.

Attila İllhan'ı ölümünden birkaç gün önce TRT 2 kanalında seyrettim. Batının Türkiye üzerindeki oyunlarından bahsediyordu. Küçük kağıtlara yazdığı notlarından örnekler okuyarak düşünce ve yorumlarını sistemli bir şekilde anlatıyordu.

Başbakan yardımcısı ve Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Lüksemburg'daki açılış konuşmasında Türkçe konuşarak artık AB ülkelerinin Türkçe'ye alışmaları konusunda çok önemli ve anlamlı bir imada bulundu. İyi de, hangi Türkçe?