Seçkin Başkan

Milattan Önce 6000 yıllarında kurulmuş olan Efes Antik Kenti M.Ö. 4000'e kadar uygarlık, bilim, sanat alanlarında her zaman büyük rol oynamış, dünyanın en önemli uygarlık merkezlerinden biriydi.

Kuşadası sabahın ilk saatlerinden itibaren hareketli ve oldukça kalabalıktı. Limana yanaşmış olan devasa bir yolcu vapuru yüzlerce turisti getirmişti daha bir saat önce. Çarşıdaki bir kafeteryada kahvaltı ettiler. Adaya kadar minibüsler gelmişlerdi. Kahvaltıdan sonra bir firmaya gidip araba kiralayacaktı Bahar. Ardından çevredeki tarihî mekânları gezecekler ve Şirince köyüne gideceklerdi. Kahvaltı parasını Nejat'ın ödemesi Bahar'ın hoşuna gitmemişti.

Öğleye kadar denize girdiler ve güneşlendiler, öğlen hafif bir şeyler yedikten sonra biraz uzanıp kitap okudular...

Ertesi gün Bahar erkenden uyandı. Gece oldukça geç vakte kadar kumsalda oturmuşlar, Özlem şezlongda uyumuş, Bahar ise Nejat'la sohbet etmişti.

Özlem, genç adam uzaklaştıktan sonra biraz Bahar'a yaklaşarak fısıldadı: - Çok yakışıklı çocuk değil mi?

Özlem genç adama döndü: - Teşekkür ederiz, tabii geliriz, soda var mı acaba? Genç adam kibar bir şekilde gülümsedi:

Bahar yemeğe inmek için bir pantolon ve üzerine de kırmızı bir gömlek giymişti.

Bahar, Cevdet Beyin göz bebeğiydi. Kızının üzerine titrerdi. Annesi Kamuran Hanım da kızının dört dörtlük yetişmesi için her türlü fedakârlığı göstermişti. Tahsil hayatı boyunca hiçbir problem yaşamamışlardı. Başarıyla sınıflarını geçmiş, hiç sene kaybetmemişti genç kız. Cevdet Bey oldukça önemli bir servetin sahibiydi. Bu servetin tek vârisiydi Bahar. Ama bunca zenginliğe rağmen hep mütevazı bir yapıya sahip olmuştu. İlkokuldan beri arkadaşı olan Özlem'le aynı fakülteden de mezun olmak gibi bir hoş rastlantıyı da yaşamışlardı. Hiç ayrılmamışlardı uzun yıllar boyunca...

Taksi tatil köyünün kapısında durduğu zaman güneş artık iyice ferini yitirmiş, sakin bir şekilde denizin ortasına gömülmeye başlamıştı.

Mithat Bey mektubu bir kez daha okudu: - Bu adamın ne zaman ne yapacağını hiçbir şekilde bilemedim. Bir süredir kafasında planlar yaptığı belliydi ama...

Mithat Beylerin salonu kalabalıktı. Bir köşede, tekli koltuklardan birinde Yahya oturuyordu. Oldukça toparlanmıştı.

Coşkun ellerini yıkayıp üzerini değiştirdikten sonra aynadaki aksine baktı. Yorgun görünüyordu. Gözlerinin altı kararmış, yüzü sararmıştı. Gülümsedi kendi kendine:

Yahya gözlerini açtı ve yanı başında bekleyen karısına gülümsedi, Zayıflamıştı. Müşerref Hanım elindeki komposto kâsesinden bir kaşık aldı ve ona uzattı:

Yaklaşık altı saat sonra ameliyathanenin kapısı açıldı ve Akif Ünlüer çıktı dışarıya. Yorgun görünüyordu.

Ambulans çığlıklar atarak girdi hastane bahçesine. Önceden haberli olan ekip hemen becerikli bir şekilde hastayı sedyeye aldılar ve hızla acil koridorunda ilerlemeye başladılar.

Mithat Bey karısına baktı: - Akif'i aramam lazım. Akşam olmadan çıkıp gitti hastaneden.

Yahya'nın durumu kritikti. Coşkun İzmir'deki arkadaşlarıyla telefonla konuşmuş, hemen hepsi aynı fikirde birleşmişlerdi.

Yahya Efendi yoğun bakımdaydı. Coşkun haberi alır almaz hemen uçakla İzmir'e, oradan da Salihli'ye gelmişti. Arzu da yoğun ısrarları sonucunda genç adama yanında gelmeyi kabul ettirmişti. Hastane başhekimi Coşkun'un yanına yaklaştı:

Coşkun üç gündür hastaneye gitmiyordu. Evde oturduğu sürece başka üniversite hastanelerinde boş kadroların olup olmadığını araştırmıştı. Buradan bir an önce gitmek istiyordu.

Akif odasından hiç çıkmamıştı. Sekreterine kimsenin kendisini rahatsız etmemesini tembih etmişti.