Seçkin Başkan

Tamer babası ile karısının evden çıkmasından epeyce sonra gelmişti. Kapıyı açan Dürüye'ye takıldı şımarık bir tavırla:

Kitap raflarının arasında dolaşmaya başladılar. Konulara göre ayrılmıştı bütün raflar. Şevval hayranlıkla seyrediyordu bu manzarayı. Yanlarına yaklaşan tezgahtar gülümsedi: - Yardımcı olabilir miyim efendim?

Perihan Hanım öfkesini yemek boyunca yüzündeki sert ifade ile gösterdi Şevval'e. Genç kadın suçlu bir çocuk gibi başını hiç kaldırmadan yedi yemeğini. Ona kalsa sofraya bile oturmayacaktı ama Haydar Beyin ısrarları karşısında yapacak bir şeyi kalmamıştı. Lokmaların boğazına dizildiğini hissediyordu. Bir an önce yemekten çok bir işkenceye benzeyen bu dakikaların bitmesi için dua ediyordu. Neden sonra Haydar Bey, gür sesiyle; - Haydi bakalım, Şevval yemeğin bittiyse gidelim kızım! deyince rahatladı. Hemen peçetesini bıraktı masaya ve ortaya fısıldadı:

Perihan Hanım sofranın hazırlanmasına nezaret ediyordu. Kocasının geldiğini görünce Dürüye'ye döndü: - Dediğim gibi, tabakları değiştir Dürüye. Bundan sonrasını kendin yaparsın...

Tamer eve geldikleri günden beri akşam yemeklerinde yoktu ve her gece çok geç saatlerde geliyordu. Şevval kocasını kendilerine verilen odada bekliyor, gün içinde mümkün olduğu kadar ortalarda gözükmemeye gayret ediyordu.

Yemek sırasında ne Perihan Hanım ne de Şevval hiç konuşmadılar. Şevval lokmaların boğazına dizildiğini hissediyordu.

Perihan Hanım kocasın içeri girdiğini görünce merakla baktı onun yüzüne: - Ne oldu? Ne yaptın? Haydar Bey sakin bir şekilde karısının karşısındaki koltuğa oturdu:

Haydar Bey Dürüye'ye doğru bir adım attı: - Kim bu kız Dürüye, nerede? Yaşlı emektar fısıldadı: - Çok korktu Haydar Beyim, mutfağa götürdüm. Orada oturuyor. Yavrucak titriyor.

Haydar Bey koltuğuna yaslanmış, sıcağın da etkisiyle gelen uykunun etkisiyle gözlerini kapatmış, ofisinde şekerleme yapıyordu ki telefonun sesiyle irkildi.

Tamer annesinin tutumuna sert tepki göstererek sesini yükseltti: - Yapma anne! Bırak bu lafları artık. Biliyorsun ki ben istersem olur. Şevval benim karım, şimdi ne gerekiyorsa Dürüye'ye söyle de hazırlasın. Ben çıkıyorum. Akşama görüşürüz.

Perihan Hanım bir adım geriledi, gözlerini kıstı: - Bu hanım kim Tamer? Tamer lakayt bir tavırla: - O mu? O benim karım anne, Şevval... Ben evlendim.

Salondan sonra yukarıya çıktılar. Merdivenden çıkar çıkmaz sıra ile üç oda vardı. Üçü de oldukça genişti ve hepsi bahçeye bakıyordu. Tamer ikinci odanın kapısını açtı:

Dürüye mutfakta yemek işiyle meşguldü. Kapının sesini zor duydu. Hemen ellerini kurulayarak antreye çıktı ve kapıyı açtı.

Perihan Hanım, kahvesini bitirdikten sonra sofraya geçti ve kahvaltısını yaptı. Önce kuaföre gidecekti.

Perihan Hanım sert görünüşlü, mağrur bir kadındı. Evliliği boyunca da kocası Haydar Beyin üzerinde etkili olmuştu. Haydar Beyin işinde çok ilerleyip zengin olmasından sonra, zenginliğin verdiği ayrıcalığıyla dostluklarında seçici davranmaya başlamış, insanları maddi durumlarına, yaşadığı hayatın kalitesine ve kariyerine göre değerlendirmeyi kendine ilke edinmiş; bütün bu değerlerin altında kalan kişilere hep küçümseyerek bakmıştı. Hırslıydı.

Araba Ankara'ya girdiği zaman saat üçe geliyordu. Enis gülümseyerek baktı arkadaşına: - İyi geldik ama... Ben ucu ucuna yetişeceğiz diye bekliyordum.

Dursun sabah erkenden kalktı ve boğazını temizleyerek uykulu bir şekilde fırladı yatağından.

Sabah gözlerini açtığı zaman gün ağarmamıştı... Sessizce süzülerek kalktı yatağından. Hemen üzerini giyindi. Yatağının altına sakladığı eşyalarını çıkarttı. Ucuz, naylon bir çantaya doldurmuştu hepsini. Fazla bir şey almamıştı. Birkaç iç çamaşırı, üzerine giyeceği bir iki elbise ve bluz. Bir de geçen bayram aldıkları ayakkabılarını paketlemişti...

O gece çay bahçesine gelen Dündar oldukça kilolu, yaşından en az on yaş daha fazla gösteren, pala bıyıklı bir adamdı. Şevval adamın yanında küçücük kalmıştı. Ama genç kız sinirlerinin bozulmasına meydan vermiyor, nasıl olsa bu kâbusu yaşamayacağına inanıyordu. Nüfus kâğıdını vermişti Tamer'e...

Tamer ne yapacağını şaşırmış bir şekilde genç kıza bakıyordu. Kuşkuyla sordu: - Ne oldu? Anlat bana ne oldu? Şevval sanki masayı temizliyormuş gibi yaparak biraz eğildi: