Seçkin Başkan

Haydar sallanarak yürüdü. Sabaha karşı evde çıkardığı huzursuzluk ardından da karısına karşı şiddet kullanmasından sonra her zaman olduğu gibi ceketini alıp fırlamıştı dışarıya. Paraya ihtiyacı vardı!..

Tevfik ve Şefika Hanım hiç uğramıyorlardı kızlarının evine. Hayrettin Bey haber getiriyordu Elmas'a anne ve babasından. Tevfik hayatından memnundu. Şimdiye kadar hiç görmediği bir maddi rahatlığın içindeydi!

Aralarında duygusal bir iletişim başlamıştı... Ahmet çok beğeniyordu genç kızı. Onun akıllı olması, şahsiyetinin belirginliği, kültürü ve fiziği ile farklı olduğunu düşünüyor, onun yanında kendisini rahat hissediyordu.

O gün Elmas'ın annesi de gelmişti. Torununun dünyaya gelişi ile sevinçliydi. Kayınvalidesi Zaliha Hanım ise biraz sinirli bir şekilde dolanıp duruyordu evin içinde. Ortalarda gözükmeyen ise Haydar'dı...

Ahmet kibar bir şekilde ikram edileni yiyor, alışık olmadığı bu ortamda kendisini inanılmaz bir şekilde rahat hissediyordu. Kaya ailesinin sevgi dolu pozitif elektriği ile kendisini bile hayrete düşüren bir rahatlığa bürünmüştü...

Halit Bey, Ahmet'in teklifini kabul etmesinden fevkalade memnun olmuştu. Karı-koca, çeşitli sorular sormaya başladılar. Onun hayatı hakkında bilgi alıyorlardı. Yarım saat kadar geçtikten sonra kapının sesi duyuldu. Hülya gelmişti...

Üstünü başını düzeltip zile uzandı. Kapıyı açan genç hizmetli, Ahmet'i kibar bir şekilde buyur etti. İçerisi muhteşemdi. Geniş bir girişten sonra sağ tarafta bir kapı vardı. Kadife halı kaplı merdivenlerle üst katlara çıkılıyordu...

Hülya, bu kibar, dürüst Anadolu gencinden hoşlanmıştı. Araba Gültepe'ye geldiği zaman Ahmet yolu tarif etti. Biraz sonra evinin bulunduğu dar sokağa girmişti araba. Gecekondusunun önünde durdular...

İki genç yan yana dışarı çıktı. Ahmet ne konuşacağını nasıl davranacağını bilemiyordu. Garajda park etmiş olan son model küçük beyaz bir arabanın kapısını açtı Hülya. Birbirlerine gülümseyerek bindiler...

Tam yirmi beş yıl sonra dünyaya gelen kızları Hülya iki yaşlı adam için sanki hayatlarında bir dönüm noktası olmuştu. Bütün benlikleri ile biricik kızlarının üzerine titriyorlardı. O, bir prenses gibi büyümüştü. En iyi okullarda tahsil görmüştü...

Ahmet yavaşça kalktı yerinden. Koluna bastırılan ilaçlı pamuğu attıktan sonra kazağını giydi. Teşekkür edip odadan çıktı. Biraz önce yanında olan doktor koridordaydı. Ona doğru yürüdü...

Sabahlara kadar uyuyamıyordu genç adam. Samim Ustanın söylediği tek bir cümleye kafası takılıyordu. Ustası "Elmas da istemiş bu evliliği" demişti. Bunu yediremiyordu gururuna. Elmas'a sevgisinin yanı sıra öfkeyle, kinle doluydu içi...

Elmas ayaklarını sürüyerek odaya doğru gitti. Ağlamak, haykırmak, katılmak istiyordu. Öylesine doluydu ki içi...Yatağının kenarına oturdu. Kafasının içi boşalmıştı sanki bir anda. Elini karnına götürdü. Bir can taşıyordu...

Elmas ağlamaya başlamıştı. Yanaklarından süzülen gözyaşları boynuna doğru akıyor, elbisesinin yakasını ıslatıyordu. Karmakarışık duygular içindeydi. Doktorun sesiyle kendine geldi zavallı!..

Elmas'ın gözleri faltaşı gibi açıldı. Kayınpederinin söylediklerini iyice anlayabilmek için bütün dikkatini toplamaya çalışıyordu. Hayrettin Bey devam etti: "Anne oluyorsun, bir torunum olacak, tamam mı kızım, sorarlarsa düştüm dersin!"

İki ay geçmişti aradan. Elmas bu iki ay boyunca iki günde bir dayak yemiş, hemen her gün aşağılanmıştı. Gerek kayınvalidesi Zaliha Hanım, gerek kocası Haydar durmadan onu hırpalıyor, küçümsüyor ve şiddet uyguluyordu.

Ahmet'le birlikte oldukları zaman kurdukları düşleri düşündü. O askerdeyken de bu düşüncelerle yatardı yatağına. İçi coşar, kıpır kıpır olurdu yüreği... Şimdi Ahmet aklına geldiği zaman dayanılmayacak bir sızı kaplıyordu benliğini.

Bundan sonra bütün evliliği boyunca kocasıyla aynı masada asla yemek yemeyecekti. Kahvaltı sonrasında Hayrettin Bey de Haydar da çıkıp gittiler. Zulmün ikinci perdesi başlıyordu artık. Kayınvalidesi gün boyunca eziyet etti gelinine...

Elmas bembeyaz gelinliğinin içinde hareketsiz duruyordu. Bu gece düğünü vardı. Hayrettin Bey evinin yakınlarında bir salon tutmuş, hemen gereken alışverişler yapılmış ve alelacele, yangından mal kaçırır gibi düğüne kalkışılmıştı.

Hayrettin Beyle Tevfik ortaklıkları için gereken işlemler peşinde koşturuyorlardı. Hayrettin Beyin iri burunlu karısı Zaliha ise evde bir anda bu kadar misafir bulunmasından doğan rahatsızlığını saklamaya gerek duymadan dolanıp duruyordu.