Selin Dilmen

Nihayet çoluk çocuk kendimizi sinema salonuna atıp yakıcı sıcağa rağmen Şrek isimli filmi izleyebildik.

Son günlerde çeşitli köşe yazarlarının köşe yazmaktan hoşlanmadıklarını okuyoruz. Özellikle bayan yazarlar daha bir şikayetçi hallerinden.

Şrek başladı, kızımı götürmem lazım. Hava çok ısındı, bunalıyorum. Çiçeklere su vermeyi unutmamalıyım, küsüyorlar. Deniz Baykal kareli gömlek giymeye başlamış, bana ne? Tarkan'ın hali ne olacak?

Gündemin en önemli maddesi hiç kuşkusuz Fazilet Partisi'nin kapatılması. Bu konuda fikrini beyan etmeyen kalmadı.

Havalar bu kadar ısınınca insan okuyamıyor da. Aklımda hep yeni bir kitaba başlamak var ama elim bir türlü varmıyor.

Yine aynı boş kağıt sendromu işte. Yüreğimde söylenemeyen binlerce kelime itişip kakışırken tek harf bile telaffuz edemeyecek kadar kaybettim sesimi.

Underground dinler misiniz? Hani şu hep aynı şarkı çalıyormuş duygusu veren müzik türü... Ben kısa zaman öncesine kadar dinlemezdim doğrusu. Ama sonra bir alıştım ki sormayın. Şu aralar ne dinlesem bana undergroundun verdiği keyfi vermiyor.

Eveeet, bugün karamsar değilim! Hem de hiç! Bugün kuşlar sanki daha neşeli ötüyor, sanki hava daha berrak, sanki dünya daha güzel.

Sizleri güldürecek bir hikayem var. İstiyorum ki gazetenizi açıp benim köşeme göz attığınızda gülümseyin. Ne yazacağımı biliyorum.

Hani insanın eli ayağı kesilir ya üzüntüden, işte aynen öyleyim. Şimdi yine bana karamsar diyeceksiniz ama etrafımdakilerin ana dili yalan olmuşken başka türlü hissedemiyorum. Neden yalan söylenir?

'Gündüzümde, gecemdesin...' 'Çalınmasın söylenmesin...' 'Sen benim şarkılarımsın!'

Kitap, günlerdir masamın üzerinde duruyor. Çıkar çıkmaz alındı tabii ama ne hikmetse bir türlü kapağı kaldırılmadı.

Haziran ayının bastıran sıcağıyla birlikte kalpler de yanmaya başladı sanıyorum. Bilinen klişedir yaz aşkları.

Şu Harry Potter'a bayılıyorum doğrusu. Biliyorsunuz yeni macerası Yapı Kredi Yayınlarından çıktı. Türkiye'ye ilk geldiğinde Dost Yayınlarından çıkmıştı ve tutulmamıştı.

Türkiye'de artık Türkçe konuşmak alt kültüre emanet edilmeye başlandı. Birtakım köşe yazarlarının başlattığı İngilizce dert anlatma eğilimi, görülüyor ki politikacılara da bulaştı.

Bu ülkede normal olan, antidepresan ilaçların satışında patlama olması. Bütün vatandaşların, bütün öğünlerden sonra avuç avuç Prozac ve benzeri içmesi.

Yine kelimelerin kayıplara karıştığı bir boşluğun ortasındayım. Kalabalık yalnızlıklarda. Bir hastane odası, hemşireler, doktorlar...

Başımı alıp nerelere kaçsam acaba? Öyle bir sığınak olmalı bir yerlerde. Hayat üzerinize fazla geldiğinde siz geri adım atabilmelisiniz. Kaçmak ayıp tabii.

Mumya Geri Dönüyor... İlkini seyredip beğenmediğim bir filmin ikincisi. Ve ben onu da beğenmemek üzere gittim sinemaya.

Ne ümitlerle gitmiştim sinemaya. Robert De Niro benim çok beğendiğim aktörlerden birisi ne de olsa.