Ümit Aktan

"Son günün aforizması ‘berbat bir yıldı iyi ki sona eriyor’, yeni yılın ilk gününün geyiği ise ‘bu yıldan ümitliyim, iyi olacak’ şeklindedir. 2017’yi de kazandıklarımızdan çok kaybettiklerimizin acısıyla hatırlamamayı diliyorum..."

Ligi tam ortasından olmamak kaydıyla ikiye böldüğümüz şu günlerde benim derdim biraz da şu ‘video hakemlik’ üzerine oldu. Futbolun ‘en az hata yapanın kazandığı ve bir hakemin hep kaybettiği oyun olmaktan çıkarmak üzereler...

"G.Saray; Sneijder’in arkadaşlarına parti vermek için evine davet ettiği bir rahatlık içinde farka koştu"

Bir tarafta taziyelerle dolu bir haftayı, diğer tarafta tek aktivitemiz haline gelen futbol ve basketbolla dolu bir haftayı geride bıraktık. Hakemlere saldırmak da bu işin kenar süsü elbet. Üstüne bir de muhteşem bir tesis açtık…

"Carole ile bir takımın maç kazanması kolay mı? Rakip bütün ataklarını onun üzerinden geliştirdi…"

Bayılıyoruz ortadan cart diye ikiye bölünmeye. İçimizi kanırtan bağrımızı yakan katliamdan sonra bile ‘o yaptı, yok bu yaptı’ diye ayrıma bile başladık. Nasıl ki bir maçın pozisyonları için herkesin ‘durduğu’ yere göre bir bakışı ve yorumu olabiliyorsa...

'Bana ne maçtan. Hele 90 dakika öncesi Kaptan Selçuk o delikanlıyı tribüne götürdüğünde ağladım be!..'

Bugüne kadar o statta hiçbir eylem ‘doğaçlama’ olarak gelişmemiştir. Bünyenin dışına gitmek zorunda kaldığına inandığım bir milli takım yıldızına reva görülen tepkiyi anlamaya çalışıyorum ama eyleme dönüşüp tüm eski takım arkadaşlarına sirayet etmesini kabullenemiyorum...

Bir kaleci daha ne yapsın? Her maç Riekerink Bey kenarda oturup maçı seyrederken, bu çocuk tek başına set çekiyor rakiplere…

Ligdeki konumları belli ediyor zaten üç teknik adamın ne kadar başarılı olduğunu. Birbiri ardına sıralanmalarından anlaşılıyor yaptırmak istedikleri birçok şeyi yaptırabildikleri. Üç ‘teknik direktör takımı’ zirveye yerleşmiştir..

''Sneijder’in golüyle gelen takımca kucaklaşma ve limitleri aşan bir Aslan görüntüsü...''

Bu başlık son üç günde ikinci kez duyduğum bir sözcüktür. Biri; TSYD yönetiminin beceremediği ya da becermek istemediği kongre çıkışında, diğeri ise Kadıköy’deki hüsran sonrası stat çıkışında...

G.Saray’ın kazanmak için bir planı olmadığı gibi yenilmemek için birçok planı vardı! Böyle derbi kazanılmazdı zaten…

Fatih Terim’in açıklamaları bir önceki açıklamalarına ne kadar açıklık getirdi bilemem ama futbol ahalisinin kafası iyice bulandı. Şimdi cımbızı alıp içinden çeke çeke ‘hoca ne demek istedi’ faaliyetleri başlamıştır…

İlk yarıyı maç hazırlığını kâğıt toplayıcısı kıvamında gezinerek geçiren takım, olduğu gibi çöpe attı bu devreyi…

Tribünlerin bazı takıntıları vardır ki; asla yıkamaz ve değiştiremezsiniz. Onlar bazı kişilere yüreğini hemen ve sonsuz açar, bazılarına ise ne yaparlarsa yapsınlar hep kör bakar. Oysa bir bilseler ki…

G.Saray artık yürüyerek oynuyor. Takımın orta sahası ‘kedi patiği’ ile hücum düzenliyor…

Bu yazıyı ciddiye alır mısınız, ya da size okurlar mı bilemem ama ben futbol gözlemimi yazmakla mükellef olduğum için kaleme almak zorunda hissettim kendimi. Kulak arkası da yapabilirsiniz tüm Hollandalı teknik adamların yaptığı gibi...

Trabzon büyük bir takım olduğunu hatırladı, Riekerink ise hocalığını sorgulattı

Maç biterken sahanın en komik adamı Aboubakar’ın attığı gol, hakemin uydurduğu penaltıların diyeti oldu.