Ümit Aktan

Bu maçı birkaç safhada yorumlamak gerekiyor.

VAR olmak için birilerine yaranmak, ilkelerden feragat etmek ve sportif anlamda güçlüden yana olmak yeterlidir.

Hazırlık maçları sayesinde futbol baş vermeye ve kendini göstermeye başladı ama hâlâ daha birinci konumuz sahanın dışında gelişiyor. Kavgadan beslenme alışkanlığımız sürüyor ve menfaatler uğruna ilkeler yerle bir olmaya devam ediyor.

Bayılırım bu 'ben demiştim' edebiyatına... Şimdi herkes aslında Fenerbahçe'nin ceza alacağını daha önce söylemiş gibi yapıyor. Başkanın bırakması gerektiğini de... Ben demiştimcilerin çoğu aslında ben dediğimde karşıma dikilenler üstelik...

Önümüzdeki iki hafta çok şeye hamile. Mübarek ayın sıcakla boğuşarak tutulan orucunun katmerli sevabı arasında kimyamızı bozacak beklenmedik, ya da bir hayli beklendik gelişmelerin eşiğindeyiz. Her şey yıkılıp baştan yapılabilir, ya da şeytan taşlamaya devam..

İsviçre'nin bir kasabasında kapıları aşındırmayı geçtik, kırıp geçmeye çalışıyoruz ama buradakiler gibi değil galiba oradakiler... Onlara parmak sallamak tam tersine 'ajite' ediyor onları... Burada çekinip korkanlar var ama oradakiler hiç takmıyor.

Yine bu yazıyı benim yazıp gönderdiğim andan sizin okuduğunuz ana kadar Türkiye'de birçok sportif değer yer değiştirmiş olabilir. Şişirirken şişmek de mümkün olan bir tarihi dönemecin arifesindeyiz. Bakalım son yılların 'vodvil' oyunları mı, yoksa çok ciddi dramalar mı sahneye konulacak. Hakkımızda hayırlısı diyelim...

Beşiktaş'ın daha 'itidalli' duruşuna karşılık, Fenerbahçe'nin daha 'agresif' bir savunma hazırlığı yapacağını biliyoruz.

Birbirinin kafasını kırmaktan başka hiçbir faaliyeti olmayan taraftar kitlelerinin bile dayanışma içine girdiğini görünce, futbolun bu kadar zarif halini yadırgar olduk. Son 10 yılın öğretilerinin dışına çıkıldığına göre; ben de size "BOWLİNG" yazıyorum...

Ülkemin canı sıkkın... Ülkem gergin... Ülkemin keyfi yok... Ülkemin oyalanacağı tek oyuncağı olan futbol ise daha da tatsız... İnsanlarımız ne güzel futbolu bahane edip birbirinin kafasını kırıyordu, ne zaman ki futbol bitti, kafa kıracak başka konular aramaya başladı...

Takımımız bir 'etki' yaptığında ve bunu da sisteme karşı yapıp düzeni salladığında çok mutlu oluruz. Etkimize bir 'tepki' verildiğinde de yeri göğü bir ederiz. O 'tepki' sanki başlı başına bir 'etki' sayılırmış gibi bakarız yedi düvele...

Kopan yaygarayı hayretle izliyorum ve üzülerek söylemeliyim ki benim hayretim kadar ibret yok ortada. Kim daha iyi tos vuracaksa o geçecek köprüden. Deli Dumrul ise kesmiş köprünün girişini ama ol hikayattaki gibi haraç almak bir yana, dayak yiyip duruyor...

Belki de ilk defa iki büyük takımın maç sonucu bu kadar önemsizdi. Zaten pankartlar ve birlikte yapılan seyirci ziyaretleri sayesinde maç bir futbol gerili değil bir 'futbol şöleni' vaat eder hale gelmişti.

Bir durdum düşündüm uzun uzun ve sonunda bir sonuca vardım. Kazanırken kaybedeni gördüm aynada, kaybettiğinde de kazandıklarını alt alta koyanı... Anladım ki, kazanan için 'inanmak ve inandırmak' önemliymiş... Kaybeden için ise sadece 'inandırmak' yeterliymiş...

Bruyere der ki; Başarı elde etmenin sadece iki yolu vardır. Ya kendi aklını kullanırsın, ya da başkalarının akılsızlığını... Ligin en tepesindeki üç takımın üç hocasının küçük bir analizini yapalım istedim. Bakın bakalım başarının kıstası neymiş...

Bu tür maçlar en zorudur... Rakip rahattır, şan ve şöhret için çıkmıştır vitrine ve gergin olan taraf olarak elinizin ayağınıza dolaşması çok doğaldır. Öyle bir an gelir ki 50 bin kişi rakibe derken, aslında kendi takımına baskı yapmaya başlar...

Üç teknik adamı bir potaya koyup bir küçük analiz yapmak istedim. Spor medyamızın ise tarihi bir virajı ıskalayıp kısır çekişmeleri ve polisiye olayları öne çıkarmasını hazmedemedim. Oryantal yapımızın evrensel gelişmeye galip gelmesini hazmedemedim...

"Tırnak içinde..." 'Falan falan...' 'Saha içinde ve dışında... 'Bu gücüyle...' 'Zaten ilk yarıda kaybetmiştik...' 'Rakiple ilgili söylenecek çok şey var ama...' 'Oralara çok fazla girmek istemiyorum...' Bütün bunlar Aykut Hoca'nın kaybedilen bir maç analizidir...

Önünde, arkasında Avrupa'sı olmayan ilk cuma maçı...' Maç önü durumunun en önemli analizi budur. Bir de üstüne iddialı konuşan ve sahada da 'kafa tutacağını belli ederek' duran bir 'Yılmaz Vural ekolü...'

Ligin en tepesi şu andaki iki takıma kaldığı zaman, bizi koruyacak hiçbir merci kalmıyor. İkisi de birbirinin gözünü oymakta ve acımasızca diğerini aşağıya çekmekte pek mahir oluveriyorlar. İşi de hemen birbirlerinin hocalarından başlayıveriyorlar...