Ünal Bolat

"Sedat Amca o akşam, birçok şeyden bahsettiler... O kadar güzel konulardan bahsediyorlardı ki... O iki saatlik zaman dilimi sanki bir anda nasıl da bitivermişti?"

"Eee Enver Yazıcı Abi bu, hiç fırsatı kaçırır mı? Duasını almak için bir fırsat doğmuş... Dediler ki: "Efendim Sedat Amcalar yorulmasınlar. Ben Eskişehir'e gelir, bizzat kendim alırım..."

"O şimdi yine aynı heyecan içinde... Yine çok büyük hedefleri dile getiriyor... Ama ben onunla geçen on beş yılıma dönüp baktığımda tükendiğimi görmenin kahrını yaşıyorum..."

"Sanki beynimden vurulmuş gibi olmuştum!.. Onunla geçen yıllarım film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden... Telefonda gelen ses çok hazindi. Acaba vefat etti de bana mı öyle söylüyordu..."

"O gece annemin yanında nenem ve ben vardım. Yine her günkü gibi yer yatağını serdik. Ben yatar yatmaz uyumuşum. Gece birden uyandım. Baktım ki annem kan kusuyor!.."

"E bunu bizim fındık tüccarı nasıl anlamış? O kaçın kurası, anlamış tabii... Kız sokağa çıktığında, çırağın eli ayağı birbirine dolaşıyor, iş tutamaz oluyor, yüzü kızarıyor. Anlamaz mı?"

"Ne çare, hangi arkadaşa rica etti ise kimse alıp da o mübarek zata götüremiyor. Gürbüz Ağabey, kalbi kırık, gönlü yaralı, boynu bükük, üzüntülü bir şekilde geri dönüyor...

"Komutanım... Hani seni anlattığımızda merak eden komutanlarımız vardı ya... Hepsi seni uğurlamak için al bayrağa sarılı tabutunun önündeydi... Kimler vardı bir bilsen!.."

"Ardımdan bir ses duydum. Feryat mı nara mı belli olmayan tipik bir bağırtı... Sonra boğuk bir işportacı haykırışı... Öyle bir panik havası oluştu ki Aman Allah'ım, ortalık toz duman..."

"Bu durum benim için on altı yaşına gelene kadar devam etti. On altı yaşımda gelin olarak bu evden kurtuldum. Ağabeyim de benimle aynı dönemde evden kaçıp izini kaybettirdi..."

"Söylediğine göre bu cihazı bulan dâhi zat, bu aşamaya gelene kadar yaklaşık iki trilyon lira masraf etmiş. Bugünün parasıyla iki milyar lira... Eee? Gele gele son elli bin liralık bir sıkışıklığı kalmış..."

"O güzel kokuyu duyunca gözlerimiz doldu nem./ Kalbimizde kalmadı ne tasa ne gam ne elem./ Cennete giden müminlere bizden olsun selam,/ Bundan sonra söylenecek ne söz kaldı ne kelam."

"Saklandığımız yerden bir de baktık ki Mehmet Emin Amca abdest almayı bitirmiş lağım döşenen yere doğru gitmiyor mu? Ona haber vermeyi nasıl da unutmuştuk? Bağırıp çağırsak da artık iş işten geçmişti."

"26 Mart 2009 günü bu köşede Dr. Nezih Berksoy'un hatırasını okuyunca gözyaşlarımı tutamadım. Rahim Er Beyefendinin evladının başına gelen, bir anne olarak beni çok sarstı."

"Üstelik günümüzün süpermarketlerine nispet ruh doluydu. Bugün ne müşteri mağaza sahibini, ne mağaza sahibi müşteriyi bilmezken, Hacı Ağa her müşterisini tek tek bilir, ilgilenirdi."

"Doktora, aslında ilk görüşte kalbine düşen bambaşka bir sevgi damlası bunu yaptırıyor. Aşkı bilen, aşkı yaşayan bir güzel. Sevmesini bilmek ne güzel Allah'ım, diyor."

"Uzun boylu, sarışın yeşil gözlü bu dünya güzelinin, meğer köyün en yakışıklı delikanlısı Serhat'a gönlünü kaptırıp da derdini kimselere anlatamadığını nerden bilirdik?"

"Tabii onlar beni bilmiyordu. Ben, Almanya'ya işçi olarak giden ama işleri çok iyi olmasına rağmen vatan hasretine dayanamayıp Türkiye'ye dönme kararı veren bir işçi çocuğuydum."

"Kendisinin o coğrafyada eşraftan olduğunu, dedesine "aksakal" denildiğini anlattı. Bir anda ahbap olmuştuk. Birbirimize bakarken gözlerimizin içi gülüyordu. Bizi Azerbaycan'a davet etti."

"Zarfı açınca bir de ne göreyim, içinde kesilmiş birkaç gazete parçası. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. İyi de bu yaşlı halimle benim gibi bir ihtiyar kadınla dalga geçmeye utanmıyorlar mıydı?"