Yetenekli Kalemler

Olumsuzluklara karşı sabredip şükredici olmak da ayrı bir düşünce biçimi. “Buna şükür” diyebilmek aslında rahatlatıcı ve sıkıntı gidericidir. Karşılaşılan durumun daha da kötüsünün olabileceğini, bu hâle şükredebilmeyi bilmek büyük erdemliktir.

Hayatımızın akışına yön veren düşüncelerimizdir. Şu anda nerede, ne iş yapıyorsak, nasıl yaşıyorsak bu durum düşüncelerimizin ürünüdür. Ayrıca düşüncelerimizi eyleme geçiren tabii ki kararlarımızdır. Ne düşünüyorsak oyuz.

Marketlere, şarküterilere baktığımızda, yumurta kolilerinin yanına iliştirilmiş şu tip yazılara çok rastlarız: “Gezen tavuk yumurtası”, “Organik yumurta” … Ya da meyve-sebze reyonlarında, pazar yerlerinde “organik dağ çileği”, “dalından koparılmış armut” gibi ifadeler görürüz.

Bu başlığın altında konuşulacak o kadar çok şey vardır ki. Hem de hiçbirisi, sade suya tirit cinsinden; boş sözler, meselesizlik korkaklık, idraksizlik, mesuliyetsizlik ve küçük insan olmanın kokusunu bile üzerinde taşımayan sözlerdir.

Milenyum ve iletişim çağında millî ve manevi değerlere sahip ailelerin büyük çoğunluğunun kanayan yarası çocuklarını kendi değerleri doğrultusunda eğitememeleridir. Çocuklarımızın yetiştirilmesinde çevre, ortam ve çağ aileden çok etkili bu bir gerçek. Bundan otuz kırk yıl önce çocuklar yetiştiği aileye mensup fertlerin ortalaması bir kişiliğe ve kültüre sahip olurdu. Bugün maalesef öyle değil. Çeldiriciler ve dış etkiler çok fazla.

Teknoloji çağında yaşıyoruz. Akıllı telefonlar, tabletler, bilgisayarlar... Hayatımızın her bir köşesinde. Bu cihazlar sayesinde bilgiye anında ulaşıyor, sevdiklerimizle her an iletişim hâlinde kalabiliyoruz. Peki ya bu teknolojinin karanlık bir yüzü varsa? Ya bu sürekli bağlantı hâli, aslında bizi birbirimizden uzaklaştırıyorsa?

Usta tulûat oyuncusu İsmail Dümbüllü'ye soruyorlar:

Güzel dinimiz, insanlara ideal hayat tarzını gösteren bir müessesedir. Asil bir hayat sürmek için dine uymak gerekir. Aksi durumda kötülüklere bulaşmak mukadderdir. Dinin bu fonksiyonu gerçekten dikkate değerdir. Allahü teâlâ o kadar merhametli ki insanlara böyle bir lütufta bulunmuştur. Dilemiştir ki kulları doğruyu ve güzeli bilsin. Diğer yandan Allahü teâlâ, insana öldükten sonra üzüntü ve sıkıntı olmayan sonsuz bir hayat vaat etmiştir. İnsan dine uyarsa bu sonsuzluğa kavuşur. Peki öldükten sonra bir hayat olmasaydı yani Allahü teâlâ böyle bir şey vadetmeseydi, tehdit ve mükafat olmasaydı fakat yine de elçi gönderip emir ve yasak bildirseydi yine yaşadığımız gibi mi yaşardık? Bizler azaptan korktuğumuz veya cennet nimetlerini elde etmek için mi dindar bir hayat sürüyoruz? Yoksa böyle yaşamak daha güzel olduğu için mi? Hangisi? İkisi de mi? Mesela Allahü teâlâ azap veya mükafat vadetmeksizin namaz kılmamızı emretseydi bunu yapar mıydık? Herhâlde Hak âşıkları seve seve yine bunu yaparlardı.

Filistin, onlarca yıldır büyük bir zulüm ve haksızlık altında hayat mücadelesi veriyor. İsrail’in uyguladığı politikalar hem insani hem de vicdani açıdan kabul edilemez bir noktaya gelmiştir. Filistin toprakları işgal ediliyor, masum siviller öldürülüyor, evler yıkılıyor, tarım arazileri gasbediliyor. İnsanların temel haklarından biri olan yaşama hakkı, İsrail tarafından sürekli ihlal ediliyor.

Geçenlerde bir arkadaşım yazmış. “Neden ayvayı yedik demişler ki. Ayva yemek iyidir aslında. Tok tutar, mide asidini falan emer. Nereden çıkmış bu deyim?”

Mutluluklar paylaştıkça çoğalır değil mi? Ben de size duygularımı beraberinde mutluluğumu paylaşıyorum. 23 Ocak 2019, canım oğlum Ahmet Aziz'in doğum günüydü. Ahmet Aziz 6 yaşına girdi. Ama bu yaşı ayrı bir özeldi. Çünkü Ahmet Aziz hem 6 yaşına girdi, hem de Kur’ân-ı kerimi okumayı öğrendi. İnşallah ömrü boyunca hakkı söyler, hakkı yaşarsın. Allahü teala sana ve bütün çocuklara dünya ve ahiret saadeti versin. Onları bu dünyanın ve ahir zamanın zulmetinden korusun. Şimdi sana birçok süslü cümle kurup nasihat verebilirim. Fakat benim kırık dökük sözlerimin kıymetli sözler yanında bir hükmü yok. O yüzden ben sana Lokman Hakim'in nasihatlerini aktarıyorum. Çünkü "Büyüklerin sözü, sözlerin büyüğüdür."

Bu devirde dayanıklı ve ekonomik güç mükemmel birer silahtır. Bu silahları bilhassa patavatsız insanlar tartışma sırasında bol bol kullanıyor. Sıra dışı şartlar sıra dışı silahları gerektirir. Ayrıca bu silahları kullanma cesaret ve kararlılığı ister. Güçlü olmak, en kolay, en masrafsız, zayiatsız zafer kazanma yöntemidir, başta lider varsa...

Hayatın bazı anlarında iletişim hâlinde olduğunuz insanlarla çok basit konularda ufak şeyler için zaman zaman tartışmaya girersiniz. Özellikle pazartesi günleri iş yerlerinde, kahvehanelerde futbol muhabbeti hemen yerini alır. O haftaki sürpriz sonuçlar, takımların, futbolcuların durumu, hakem kararları gibi birçok konu uzun uzadıya anlatılır. İş öyle ana gelir ki kırıcı, küçük görme, ben haklıyım duygusuna kadar gider. Bir hiç uğruna bütün enerjinizi olumsuz yönde harcarsınız. Gününüz berbat olur. Ufak şeyler için sıkıntıya girmeye değer mi? En iyisi 'haklısın' demeyi bilebilmek...

Buldum sanıyorsun tam kaybederken buldum ama bulmak zahmetli iş… Gördüm sanıyorsun tam gözden kaybolurken gördüm ama bazı hakikatleri görmeye gözler yetmiyor. Kalp gerekiyor. Her kalp ise ne yazık ki hakikati göremiyor. Kalbe duruluk gerekiyor. Lakin O’ndan uzak kaldığımız ve O’nu anmadığımız her an kalp bunalıyor ve gamlanıyor. Ancak tövbe kalbi arındırıyor. Hakiki, sahici yani nasuh bir tövbe, daralan kalplere inşirah mahiyetinde…

Sonbahara dönen mevsimin ortasında, sabırla sararan bir yaprak misali açıyorum gözümü… Rüzgâra teslim oluyorum aheste aheste… İçimden tüm şüphe kırıntılarını ayıklayıp mutlu olmayı seçiriyorum. İnanmayı ve yeniden beklemeyi baharı… Yeniden çiçek açacağını bilince solmak o kadar da etkilemiyor insanı. Varacağın yeri bilince yol koymuyor. Kalbin netlik kazanınca hayattaki hiçbir belirsizlik yormuyor. Giden değil, kalan olmayı seçince, kader en güzel şekilde tecelli ediyor. Gelmek isteyen bir şekilde bir yolunu buluyor. Kalmak isteyen bir şekilde her şartta yanında oluyor. Bu yaşımda upuzun bir çabadan sonra çabasızlığın gücünü öğrendim. Akışına bırakmanın, teslim olmanın büyüklüğünü…

Tarih değişiyor, takvimler değişiyor, insanlar değişiyor. Geriye yalnızca değişmeyen değişmesi de mümkün olmayan şeyler kalıyor. Peki nedir bu şeyler? Bazen yerinde sabit duran bir eşya, bazen de asla değişmeyen kötüler ve kötülükler… İyi olan kaybetse de kazanır diyerek yoluma devam ediyorum. Muazzam bir yorgunluk var içimde, nasıl geçecek bu yorgunluk hiç bilmiyorum. Bedenimde ve ruhumda ters giden bir şeyler var sanki… Her şeyin yoluna girmesi için dua etmeliyim. Daha fazla yönelmeliyim belki de ona…  Çoğu insan gibi yalnızca başım sıkıştığında değil, daimî olarak… Daha ve her defasında daha fazla! Esiriyiz ne yazık ki nefsimizin… Kölesiyiz belki de vicdanlarımızın! Çok tuhaf bir yorgunluk bu yüzden yaşadığımız; bedenimize sığmıyor, ruhumuza dar geliyor. Esaretimiz biterse ebedî bir mutluluk yakın!

Ağaçlar, kayalar, denizler, nehirler, dağlar, bulutlar, otlar, topraklar, renkler, hayvanlar, çiçekler, insanlar, sesler, kokular, tatlar, dokular, ilâ ahir... Bu saydığım şeylerin hepsi birer sanat eseridir. Biz sanat eseri demesek bile öyledirler. Yani bize öyle hissettirirler. Zira bir dizayna ve estetiğe sahiptirler. Birçoğu güzelliği ile insanı âdeta büyüler. Ve ne yazık ki çoğu kez akıllara bunları yapan gelmez. İlginçtir, insanların dünyasında bu durum tam tersi bir şekilde işliyor. Yani ressamların, heykeltıraşların, mimarların, marangozların vesaire yaptıkları güzel eserlere bakıldığında bunlara hayran kalınıyor ve bunları yapan sanatçıların isimleri zikrediliyor ve methiyeler düzülüyor. Lâkin bu sanatçıların eserlerini ortaya koyarken ilham aldıkları tabiatın bizzat kendisini yaratan Allahü teâlâ acaba ne kadar hatırlanıyor? Mesela çok güzel bir orman manzarasının ustalıkla resmedildiğini görenler beğenilerini gizleyemiyor. Belki ressam da bu durumdan hoşnut oluyor ve gururlanıyor. Peki tuvaldeki ormanın aslı, yani gerçeği düşünüldüğünde ne yapmalı? Gururlar bu noktada kırılır. Hayranlığın yönü değişir. Her şeyi yaratan Allahü teâlâya şükür etmek akla gelir.

Eğitim, bir toplumun gelişmesi için en önemli unsurlardan biridir. Ancak bugün eğitim sistemimizin birçok eksiklik ve zorlukla karşı karşıya olduğunu görmekteyiz. Okullarda verilen eğitim, sadece bilgi aktarmakla kalmamalı; öğrencilerin düşünme yeteneklerini geliştiren, onları hayata hazırlayan bir süreç olmalıdır. Peki, eğitim sistemimizi nasıl daha verimli hâle getirebiliriz?

Derler ki, hoşaf kurutulmuş meyvelerin şekerli su ile kaynatılması ile hazırlanan bir tatlıdır. Komposto ise taze meyveden yapılır. Yine derler ki işin aslı öyle değildir. Nasıldır?

Bütün televizyon kanalları, reklamlar, sokaktaki reklam afişleri insana haz alma duygusunu fısıldıyor. Çikolata reklamlarında o gıdayı tüketmenin insanı hazza ulaştıracağı mesajı veriliyor. Çünkü sektör insana tükettikçe mutlu olacağını, harcadıkça alacağı haz ile hayatını renklendireceği mesajını veriyor... Hâlbuki tüketmek insanda bitmek bilmeyen bir istek. Çünkü insan zaten bilinçsizce göz göre göre ömrünü "tüketiyor"...