Ahmed Doğrusözlü

Geçen haftaki 2 makâlemizde, Sevgili Peygamberimizin "Ben, iki kurbânlığın oğluyum" şeklindeki açıklamasının 1. maddesi üzerinde durmuş, Hazret-i İbrâhîm'le oğlu Hazret-i İsmâîl arasındaki konuşmalardan bahsetmiştik.

Dünkü makâlemizde, Hazret-i İbrâhîm ile oğlu Hazret-i İsmâîl arasında geçen konuşmanın bir kısmını vermiştik; bugün de kalan kısmını ele alıp konuyu bitirmek istiyoruz:

Sevgili Peygamberimiz "Ben, iki kurbânlığın oğluyum" buyurmuştur. Bugün ve yarınki makâlelerimizde, böyle buyurmasının sebeplerini açıklamak istiyoruz:

El-hamdü lillah dün, iki dînî bayramımızdan ikincisi olan Kurbân Bayramını idrâk etmekle şereflendik. Müslümânlar, bayram günlerine ayrı bir önem verirler. Zîrâ bu günler, rahmet kapılarının açıldığı, günâhların affedildiği, birlik ve berâberlik duygularının pekiştirildiği, yoksulların sevindirildiği günler olması bakımından sevinç ve neş'e kaynağıdırlar. Şüphe yok ki, dînî bayramlarımızın cemiyet hayatımızda çok özel yerleri vardır. Şöyle ki:

17 Kasım 2009 Salı günü Zilka'de ayı bitti [o gün Zilkade'nin 30'u idi]; 18 Kasım 2009 Çarşamba günü, harâm ayların ve hac aylarının üçüncüsü olan Zilhicce ayını idrâk ettik.

Bâyezîd-i Bistâmî buyurdu ki: "Allahü teâlânın ni'metleri, her ân herkese gelmektedir. O hâlde her zaman O'na şükretmek lâzımdır."

Allahü teâlâ, verdiği ni'metlere bütün insanların şükretmelerini, îmân etmelerini ve ibâdet yapmalarını emretmiştir...

Buyurdu ki: "Tasavvuf; kalbi kötü huylardan temizlemek ve iyi huylar ile doldurmak demektir. Kalbi ıslâh etmek, her şeyden daha önemlidir..."

"Her Müslümânın öğrenmesi farz-ı ayn olan ilmihâl bilgilerini öğreniniz. Âlimlerin sohbetine devâm ediniz. Güvenilir ve sağlam âlimlerin fetvâsıyla amel ediniz..."

Dünkü makâlemizde, Allahü teâlânın, Kur'ân-ı kerîmde, "sabredenleri sevdiğini" ve "onlarla berâber olduğunu" beyân buyurduğunu yazmış ve sabırla ilgili, bazı âlim ve velîlerden bazı nakıller yapmıştık. Bugün de aynı konuya devâm etmek istiyoruz...

Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerîmde, "sabredenleri sevdiğini" ve "onlarla berâber olduğunu" beyân buyuruyor. Onun için biz bugünkü ve yarınki makâlelerimizde bir nebze sabırdan bahsetmeye çalışacağız.

Dünkü makâlemizde, "Osmânlı Devleti"nin, idâresi altında bulunan bütün ülkelerde ve oralarda yaşayan milletlere karşı nasıl bir adâlet uyguladıklarına dâir yabancılardan bazı nakiller yapmıştık.

Târih boyunca, İslâm ahlâkının yaşandığı bütün cemiyetlerde, ictimâî hayâtın nasıl huzûr ve sükûn içerisinde sürdüğünü görüyoruz.

Bilindiği üzere Cenâb-ı Hak, bazı Peygamberlere büyük kitap, bazı Peygamberlere de suhuf (kitapçık) göndererek, bunları insanlara tebliğ etmelerini istemiştir.

Bildiğimiz gibi "Tıp ilmi": "İnsanları, hastalıklara karşı korumaya, hastaların acılarını dindirmeye, hastalıklarını iyi etmeye çalışan bilim dalı"nın adıdır.

Makâlemizin hemen başında konunun bir özetini yazacak olursak: İnsanlar, Allah'ın ve Peygamberlerinin emir ve yasaklarına uydukları müddetçe, huzûrlu ve râhat bir hayât yaşamışlar, birbirlerini sevip-saymışlardır.

Eylül ayında, istikbâlimizin ümîdi olan gençlerimizin [ilk ve orta dereceli] okulları ile Fakülte ve Yüksek Okullar açıldı.

Kâdî Iyâd bin Mûsâ es-Sebtî el-Yahsubî el-Endelüsî" [476-544 (m. 1083-1150)], onbirinci ve onikinci yüzyıllarda yetişen Mâlikî mezhebi âlimlerinin ve evliyânın büyüklerindendir.

İslâmiyetten önce Arabistan'da yaşayan İyâd kabîlesinin ileri gelenlerinden ve meşhûr hatiplerden olan Kus bin Sâide, Allahü teâlânın bir olduğuna inanır ve herkesi Hazret-i İbrâhîm'in oğlu İsmâil aleyhisselâmın dînine uymaya çağırırdı.

Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: "Hastalarınızı sadaka ile tedâvî edin. Sadaka, her hastalığı ve belâyı defeder."