Behçet Fakihoğlu

Başbakanlığa ve Adalet Bakanlığı'na; Ben, anne ve babasını çok küçük yaşta iken kaybetmiş, sahipsiz, yoksulluk içinde büyüyüp, itilip kakılarak çocukluğunu geçirip, henüz 17 yaşında şeytana uyup; suç, ceza ve hapishane günlerini yaşamış; pişman olduğuma kanaat getirilerek 1991 yılında serbest bırakılmış bir vatandaşım.

Bizler, devletimizin çeşitli kademelerinde çalışan Lise ve Dengi Meslek Lisesi mezunu memurlarız. Bir kısmımız 25 yılını doldurduk, emekliliğe hak kazandık, bir kısmımız da emekliliği haketmek üzereyiz. 3. derecenin 6. kademesi olan müktesep hakkımız; iyi sicilimiz, başarılı çalışmalarımızdan dolayı 1 derece verilerek 2. derecenin 6. kademesine yükseltildi.

Su samurları, kırmızı benekli alabalıklar ve onlarca bitki örtüsünün kusursuz çember etrafında hayatlarını devam ettirmeleri için lütfen Karasu Vadisi'ne sahip çıkınız... Lütfen! "Ruhunda gökkuşağı yoktur, eğer gözlerinde yaş yoksa."( Minkuas Kızılderilileri sözü)

Elektriği dünyada en pahalı üreten ve satan bir ülkenin vatandaşı olarak; bu konuda mağdur ve şikayetçi olan, işadamı, tüketici ve tüm çalışanlar ile bürokratlara seslenmek istiyorum. Bizde elektriğin pahalı olduğu gerçeğini hepimiz biliyoruz.

Yüzleri eskimiş, defalarca seçim kaybetmiş, bugünkü sıkıntılarımızda payları bulunan bazı politikacılar, hiçbirşey olmamış gibi meydanlarda boy gösteriyor. Ama kendileri çalıp, kendileri oynuyorlar. Bu politikacıları dinliyorum ve kendi kendime söyleniyorum: "Acaba bu ülkeyi ben mi batırdım?" Siyaset ne kadar da pişkinlik gerektiriyormuş.

Sayın Devlet Bahçeli'nin dikkatine; Kamu şeker fabrikalaırna şeker pancarı üreten, teslim eden 6 milyon Türk çiftçisinin gözü, kulağı Hükümet'ten gelecek müjdeli bir haberde. Bilindiği gibi, 1994 yılından beri şeker pancarına kota uygulanmakta, bu uygulama sayesinde de üretici şaşkına dönmektedir. Verim iyi olursa bir dert, kötü olursa başka bir dert...

Milli Eğitim Bakanlığı'na; Milli Eğitim'in çeşitli kademelerinde, Öğretmen-Müdür-Şube Müdürü ve Müfettiş olarak çalışmış; 30'a yakın takdir ve üstün başarı belgesi almış biri olarak, "Öğretmen Evleri"nin bugünkü durumundan hicap duyuyorum, üzülüyorum. Konuştuğum birçok öğretmen de benim gibi şikayetçi ve o yüzden buralara gitmiyor.

Başbakanlık ve Devlet Personel Başkanlığı'na; Bizler bir grup Jeofizik Mühendisiyiz Devletin 1999'dan itibaren açtığı memurluk sınavlarına girdik ve yeterli puanlar aldık. Fakat çalışabileceğimiz kurumlardan personel alımı için duyuru yapılmadı.

Nazilli Belediye Başkanı'nın dikkatine; Nazilli'mizin meşhur Sümerbank Fabrikası ile tren istasyonu arasında (halkımızca Gıdı-gıdı tren yolu diye bilinir) tren yolu vardır. Fabrikamız göz göre göre kapanıp gittiğinden dolayı tren yolu faaliyette değildir. İnsanlarımızın yürüyüş amaçlı kullandığı bir yol oldu.

28 yıl Milli Eğitim'de ilkokul, ortaokul, ticaret lisesi ve düz liselerde değişik sürelerde öğretmenlik yaptım. 2000 yılında emekli oldum.

Ben, eğitime önem veren, hele hele öğretmenlik gibi kutsal sayılan bir mesleğe değer veren; ama önemsenmeyen, dikkate alınmayan, binbir ümitle okulunu bitirip, öğretmenlik görevine atanmalarını bekleyen genç, dinamik öğretmen adayı iki çocuğun babasıyım.

YÖK Başkanlığı'na; Kendimi bildim bileli sınava giriyorum. Düz lise mezunuyum. Zaten 3 yıl sınıf geçmek için uğraşıyorsun. Boş dersleri doldurmak için gönderilen emekli öğretmenler (en az 60 yaş), verilmeye veya öğrenci tarafından öğrenilmeye çalışılan önemli ya da önemsiz bilgiler... Lise bitiyor, bir meslek yok. ÖSS'ye girip üniversite kazanman için gerekli puanı alıyorsun, YÖK tarafından yerleştiriliyorsun.

ÖSYM yetkilileri ile Devlet Personel Başkanlığı'na; 2002 KPSS'nda 81.271 puan aldım. Yapılan yerleştirme sonucunda herhangi bir kuruma yerleşemediğimi ÖSYM'nin "osym.gov.tr" adresinden öğrendim. Bu sayfada, benden daha düşük puan aldığı halde, benim tercih ettiğim kadrolara personel atandığını gördüm. KPSS kılavuzunda, yerleştirme şartlarının 5. maddenin 9. şıkkında belirtilen açıklamaya uygun bir şekilde yerleştirme yapılmadığına tanık oldum.

10 Ekim 2002 tarihli gazetemizin bu köşesinde, "17 bin şeker işçisi diken üstünde" başlığıyla, okuyucumuz E. Hortu'nun yazısına yer vermiştim. Konu ile ilgili, Şeker-İş Sendikası Merkez Yönetim Kurulu adına, Genel Başkan Ömer Çelik'ten gelen açıklama şöyle:

30 Eylül tarihli köşenizde, aynı teşkilatta çalıştığım bir arkadaşın yazısını üzülerek okudum. Ben de o arkadaşın kazanmış olduğu ve her zaman övündüğüm Gevher Nesibe Sağlık Eğitim Enstitüsü mezunuyum. Şu anda da Ankara Numune Hastanesi'nde Tıbbi Teknolog olarak çalışmaktayım.

30 yıldır taşıdığımız liderler bu millete pahalıya maloldu. Her tarafta, televizyon programlarında iç parçalayıcı dramlar eksilmiyor. Avrupa Birliği'ne gireceğiz, acaba bu liderler hazır mı, AB normlarına uygun mu? Artık inanmıyoruz bunlara. Bunlar için meydanlarda bayrak sallayan vatandaşlara seslenmek istiyorum; sen, akraban, komşun, tanıdığın esnaf arkadaşın, çiftçi arkadaşın halinden memnun mu? Etrafımıza, basına yansıyan manzaralara bakılınca, buna "evet" demek mümkün mü?

Seçime katılan adaylar ve siyasi parti temsilcilerinin bazı konulara açıklık getirmeleri gerekiyor. Bir vatandaş olarak merak ediyorum; bu hususlarda acaba ne düşünüyorlar? - Milletin halinden anlamazcasına, adeta "pasta ye" dercesine bir yönetim mi sergileyeceksiniz; yoksa, milletin dert ve sıkıntılarına eğilecek misiniz?

Ben bir bordro mahkumuyum... Babam da bordro mahkumuydu. Biz bordro mahkumlarının en büyük problemi, sigorta kuruluşu olarak SSK'ya mecbur olmamız. SSK hastanelerinde görev yapan doktor ve görevliler, maaşlarını işçilerin ödedikleri primlerle aldıklarını hiç akıllarına getirmiyorlar. Bir hastaya yaptıkları müdahaleyi, o hastaya yaptıkları iyilik olarak görüyorlar.

Bugün en çok ihtiyacını duyduğumuz "Konuşan Türkiye" modelini hayata geçirdiğiniz köşenizi ilgiyle ve takdirle takip ediyoruz. Hiçbir kesimi ya da muhatabı ayırt etmeksizin, herkesin düşüncelerini dile getirebildiği köşenizde bir "Esnaf Sanatkar"ın yükselen sesine yer vermiş olmanız da bu kesimin gerek Hükümet, gerekse kendi teşkilatlarınca ciddiye alınmayı beklediğinin ve içinde bulunduğu çıkmazın bir göstergesidir.

Yeğenimin başına gelen bir olayı anlatmak istiyorum. Olay şöyle gelişiyor; 0 212 543 xx xx numaralı telefon, gazetelere ilan verilerek eleman alımı duyurusunda bulunuluyor. Telefon ettiğinizde karşınıza İ. Limited olduklarını, imtihan yaparak eleman alacaklarını ve oraya gidip onlarla görüşme yapmamız gerektiğini söylüyorlar.