Kemal Belgin

Eski futbolcular olsun, bizim spor medyasındaki "Yıldız budalaları" olsun, futbolda sisteme dayalı kurgulanmanın, çalışmanın, oyuncu seçiminin, transfer yapmanın gerekliliğine, daha doğru bir deyişle, çağdaş düşünce ve uygulaması olduğuna inanmazlar. Onlar şunu savunurlar: "Toplarsın iyi ve formda oyuncuları, yürür gidersin..." Hayır gidemezsiniz.

Bugün millî maç var. Her millî maç gibi, bu da hele hele puan maçı olduğundan çok çok önemlidir. Kazanır, kaybeder, berabere kalabiliriz. Bu her spor dalında olduğu gibi futbol da da, kaçınılmaz müsabaka faturasıdır. Bir şekilde öder veya ödetirsin. Şimdi gelelim sadede. Beşiktaş'ı tek başına şampiyon yaptığı iddia edilen, hatta kimilerine göre Zidane'den daha iyi oyuncu, fenomen adam Sergen Yalçın, bugün kadroda yok. Maçın nerden seyredecek, onu bilemem. Ama benim bildiğim ya da tahmin ettiğim kadarıyla Sergen bu maçı, belki seyretmeyecektir de... "Böyle bir kanıya nerden vardın?" diye soracak olursanız, size son 2-3 haftaki süreci hemen anlatmak isterim.

Ahmet Hakan'ın kaçırdığı gol! Kanal-7'nin, Türkçe tanımıyla, baş spikeri Ahmet Hakan, Sabah'ta yazmaya başlayınca, öteden beri arkasında durduğu politikadan vazgeçerek, çoook kişiyi, o kelimeyi kullanmak istemiyorum, daha hafifi ile tarif etmeye çalışacağım, yanılttı. Her koyun kendi bacağından asılır... Bana ne ama, aynı Ahmet Hakan 27 Mayıs akşamı Kanal-7'nin ana haber bülteninde büyük bir balık, daha doğrusu gol kaçırdı. Merhum Adnan Menderes'in avukatlarından Talat Asal beyi konuk etmişti. Yassıada, idamlar falan derken konuğunu yolcu etti. Ama Ahmet Hakan, sporla uzaktan yakından hiç ilgisi olmadığından karşısındaki konuğun bir zamanlar Beşiktaş Kulübü Başkanlığı'nı da yaptığını bilmiyordu. Tam sırası değil miydi? Beşiktaş, 100 yılında şampiyon oluyor ve eski başkanlarından biri karşısında duruyordu... Ufkunu dar tutmayacaksın arkadaş! Çünkü bu ülkede futbol, spor diye bir gerçek var...

Milli Takımımız'ın, Fatih Terim'in Piontek'in yardımcılığını yaptığı süreçte, büyük bir çoğunluğunu ümitler seviyesinde bir araya getirip büyüttüğü kuşakla, o günden bu yana ciddi, uluslararası sansasyonel başarılara imza atmaktadır. Bunların başında da, 1996 Avrupa Futbol Şampiyonası finalleri, bir sonraki Avrupa Futbol Şampiyonası finallerinde, yani 2000'de ikinci tura geçmek ve son 2003 Dünya Kupası'nda dünya üçüncülüğünü kazanmak gelmektedir. Bu 7 yıllık süreçteki kimsenin ummadığı başarının asıl sırrı takımlar bazında yatmaktadır ki, bu da G.Saray takımının Avrupa arenasında fırtına gibi esişidir

Bir yazım vardı; Milliyet'in, 40 yıldır arkada okurlarına sunduğu spor sayfasını içeriye aldığı günlerde... Yazının bir bölümünde, bu icraatla, spor gazeteciliğinin duayenlerinden, hatta devrimcilerinden rahmetli Namık Sevik'in ve de spor gazeteciliğinin ivme kazanmasında baş role soyunmuşlardan yine rahmetli Abdi İpekçi'nin kemiklerinin sızlamış olabileceğini dile getirmiştim. Ve de bizim spor gazeteciliğinin, vitrinde sadece Türkiye Gazetesi'nde kaldığı, yaşadığı gerçeğini vurgulamıştım. Spor yazarları camiasından bu yazı sonrası çok olumlu tepkiler aldım.

Geçtiğimiz Cuma günü, fakülteden dönerken, Kumluk'ta Kadıköy - F.Bahçe otobüsünü bekliyorum. Yaşlı bir bayan yavaşça dönüp, "Siz, spor yazarı Kemal Belgin misiniz?" diye sordu. "Evet" dedim. Yaşlı bayan şöyle devam etti: "Ben Beşiktaşlı eski santrfor Tezcan'ın annesiyim. En az oğlum ve G.Birliği'nin eski futbolcularından ve eski Futbol Federasyonu başkanlarından Hasan Polat'ın takım arkadaşı olan eşim kadar futbolu sever ve takip ederim. Bu vesile ile size takdirlerimi iletmek için fırsat buldum. Sizi ailece zevkle ve birşeyler öğrenerek izleriz. Ama ne yazık ki, son aylarda pek ekrana çıkmıyorsunuz. Bizi öksüz bıraktınız..." Tek kelimesi abartı değildir bu sözlerin. Kendilerine teşekkür ettim ve inşallah gelecek sezon ekranda buluşmak umuduyla otobüsten son durağa gelince indim. Aslında sohbetimiz yaklaşık 20 dakika sürdü. Tezcan'ın annelerinin diğer bazı yorumcular için fikirlerini burada yazamayacağım. Öyle ya "one-man-show" yapmak bize yakışmaz.

Beşiktaş'la G.Saray'ın maçı kimilerine göre ligin finali, ama bana göre takvimin tamamlanmasına iki hafta kala sadece bir ezeli rekabet müsabakasıydı.

Futbolun dili evrenseldir. Ama buna rağmen, kulüplerimiz teknik adam ararken, hatta zaman zaman futbolcu bile düşünürken, "Türkiye'yi tanımak" gibi futbolla uzaktan yakından bağdaşmayan bir olgunun peşine takılmaktadırlar. Sorarım size; Lucescu, G.Saray'ı Şampiyonlar Ligi'nde çeyrek finale taşırken, Türkiye'deki kaçıncı yılını yaşıyordu? Stankoviç, F.Bahçe'ye 22 yıldır ulaşamadığı çifte kupayı kazandırırken, Türkiye'de daha önce hiç çalışmış mıydı? Veselinoviç, Didi, Parreira, Oscar Hold F.Bahçe'yi şampiyon yapmadan önce bu ülkede hiç takım çalıştırdılar mıydı?

F.Bahçe peşine düştüğü UEFA biletini bu gidişle cebine indiremeyecek galiba. İstanbulspor'un mükemmel organize edilmiş çeşitli hücum düşüncelerine sahip takımı karşısında F.Bahçe maçı sadece 2-0 yenik bitirdiyse; o gollerin sahibi olup 5 mislini varyete yapmak uğruna harcayan Cenk'le Bushi'ye dua etmelidir.

Türkiye'ye gelmiş yabancı hocaların içinde, gerek ligimizde, gerekse de, bence en önemlisi, Avrupa Kupaları'nda en büyük başarıları elde etmiş olanı, ne yazık ki, ülke spor basını adına ne büyük talihsizlik ki, spor medyamızın en yüksek reytingcileri ve en çok okunanları tarafından korkak, kıt bilgili, duvarcı ustası ilân edilmiştir. Bu satırların yakıştırıldığı hocanın adı Mircea Lucescu, yakıştıranların lideri ise Hıncal Uluç dostum, onun NTV'deki onaycısı Haşmet Babaoğlu'dur. Ve tabii ki, bugün Beşiktaş şampiyonluğa yanaştığı için Lucescu yanlısı kesilen, ama dün Beşiktaş'a getirilmesi gündemdeyken, "G.Saray'ın eskittiği mal alınır mı" naraları atıp karşı çıkanları da, başta dostlarım Kâzım Kanat, Vedat Okyar, Sanlı Sarıalioğlu ve diğerleri olmak üzere sıralamak gerekmektedir. Bunu da yapmak zorundayım.

Fatih Terim Hoca, hiç kuşkusuz, bu ülkenin en başarılı, en değerli hocasıdır. Çünkü, belki de tarihimizde bir daha yaşamamız mümkün olmayan UEFA Kupası zaferi yaşatmış, dört yıl üst üste lig şampiyonluğunu bırakın bir kenara, futbolun endüstri olduğu ülke İtalya'da iki sezon üst üste iki takımın sorumluluğunu üstlenmiştir. Bunlardan biri de, yine bana göre, Real Madrid'le birlikte dünyanın en büyük iki kulübünden biri olan Milan'dır. Haa oralarda ömrü kısa sürmüştür ama, ondan sonra oralarda ömür de olmamıştır.

F.Bahçe taraftarı öylesine bir şaşkınlık, bunalım içinde ki, tarif etmek mümkün değil... Hani haksız da değiller... Ezeli rakip Türkiye'yi aşmış, Avrupa kupaları kazanmış... İkinci derecedeki ezeli rakip, tıpkı birinci derecedeki gibi yükseklere tırmanışa geçmiş... İstanbul'un çok uzağındaki bir diğer eski zirve rakibi de, sağlam adımlarla ilerliyor... Kendi takımları ise negatif tarihi rekorlar kırıp duruyor... Baksanıza, öylesine şaşkınlar ki, Hakan Şükür'ü bile istemiyorlar.

F.Bahçe'nin tarihi boyunca, birkaç krizli dönem hariç, alışık olduğu zirveden düşüşü, Kocaelispor'un, depremin onarılması güç yaralarını bile sarsmış olmasına rağmen, bugün lig değiştirme kaderiyle baş başa kalışı, sanmayın ki, sportif düşünce, felsefe ve mesai yanlışlarının puan cetveline yansıyışıdır. Peki, nedir?

Vallahi bu defa Hıncal Uluç dostum değil bizim köşeye konu edilecek kişi... Ama F.Bahçe'nin Abdurrahman Çelebi'si Tamer Güney hoca öyle bir benzetme yaptı ki, ister istemez Hıncal Uluç dostumun adı geçti. Mesele şu: Tamer Güney, geçtiğimiz hafta içinde genç Semih'in, halen Milan'da oynayan Portekizli Rui Costa'ya tıpatıp benzediğini söyledi. Yani sima olarak değil, futbolculuk olarak... Eh, bu benzetmeden sonra gel de Hıncal Uluç dostumun Ceyhun - Beckham benzetmesini hatırlama...

Aynı yoldaki rakiplerinden G.Birliği çok değil 1 saat önce başka bir kulvara taşınırken, Beşiktaş'ın Altay'ı müthiş bir seyirci sahnesinde derleyip toparlayıp bitirmesi bekleniyordu. Ama ne var ki, ilk 45 dakikanın Altay yarı sahasında düğümlenişi, ya da bir başka deyişle Beşiktaş'ın kendi kendini Altay sepetinin içinde çırpınır hale getirilişi çok ilgi çekiciydi. Uzun boylu ve atletik yapılı savunma oyuncularından kurulu Altay'ın üzerine yükseltilen her top Beşiktaş'a problem olarak iade edilecekti ve edildi de.

Oh ne âlâ memleket! Kalecisi, benden bu kadar deyip, çeker yurt dışına tedaviye gider. Kimsenin sesi çıkmaz. İngiltere'nin bir kulübünden kiralanan Ukraynalı futbolcusu, UEFA Kupası'na giremezsek seneye buralarda durmam der. Kimse çıkıp, ne oluyor demez... Pazarlık masasında yönetimi bir haftadan fazla terletmiş dünkü çocuk santrforu tam en zor dönemde, hadi eyvallah deyip çekip gider... Kulağına asılacak bir adam çıkmaz.

F.Bahçe için artık yasak savma ya da kilometreyi doldurma anlamı taşıyan lig oyunlarının içinden, acaba UEFA Kupası bileti çıkar mı diye meraklananlar, Samsunspor oyununa haklı olarak çok cılız bir itibar göstermişlerdi. Milli kalecisi mesaiyi yarıda bırakıp "Benden bu kadar" diyen F.Bahçe'de, zaten daha önce kaybedilmiş bir takım ve de santrforu Serhat problemler yumağı olarak yorumlanmasına rağmen, emanetçi teknik direktörü eldeki malzemeyi, "Yarının sağlam iskeleti" diye yorumluyorsa, dünkü maça itibar edene de, televizyon karşısında bağdaş kurana da vallahi yazıktır.

Geçtiğimiz Çarşamba akşamı ekranlara gelen biri yerli, ikisi yabancı yüksek riskli büyük futbol mücadeleleri, sonuçları bir kenara, biz futbol tutkunlarına, futbolda yorum yapan, kritik yazan spor yazarlarına, hocalara, hatta hatta anlayabilirlerse yöneticilere, çok ciddi derslerle doluydu.

Milliyet'te geçtiğimiz hafta bir haber vardı. Bizim Bilal Meşe yazmış. Bilal'in Beşiktaş'la ilgili verdiği haberler sapına kadar doğrudur. Bu nedenle köşeye aldık, hafiften yorumlayacağız. Haberde, önümüzdeki sezondan itibaren Sergen'in maç başına alacağı paradan 10 bin dolar kesilip, gelecekte kullanılmak üzere bir hesaba yatırılacakmış. Ve bu para birikip, iki yıl içinde 600 bin dolar olacakmış. Vallahi kim akıl ettiyse helâl olsun! Demek ki, Beşiktaş Sergen'in hâlâ yaşının adamı olmadığını fark etmiş, bir türlü olamayacağını da kestirmiş ki, kendi yapamadığını veya yapmayı düşünmediğini, düşünüp gelecek hazırlamayı uygun görmüş.

Önce hemen şunu vurgulamakta yarar görüyorum... Benim bildiğim, öğrendiğim kadarıyla ve de basın teamülüne göre basın toplantısı, bilgi aktarmak, açıklama yapmak ve bu gerçekleştirilirken de sorulacak sorulara cevap vermek için düzenlenir. Burada sanırım tek bir basın mensubu ile görüş ayrılığımız olamaz. Haaa bir de, tiyatro veya sinema sanatında böyle bir oyun türü var mıdır, bilemem. Yoksa, bu sanat dallarının ustalarından başlık için peşinen özür dilerim.