M.Ali Özbudun

Okuyucu soruyor: -Yazılarınızda sık sık dokunduruyorsunuz; Anayasa'da yer alan "sosyal devlet"e karşı mısınız? (Böyle bir soru ile karşılaşınca, önce birkaç kere yutkunuyorum, daha sonra cevap vermeye çalışıyorum.)

Evet, aynen öyle. Erken seçim, fındık gibidir; her şeye iyi gelir. *Erken seçim, işsizliğe, yoksulluğa, yolsuzluğa, enflasyona, resesyona, depresyona, stagflasyona, iyi gelir. Ekonomiyi büyütür, ekonominin rekabet gücünü artırır.

Hoca, öğrencisine sorar: -Sınav, nasıl geçti? Öğrenci, sıkıntılı bir ses tonuyla cevap verir: -Berbat! Çok çalıştık, ama... Hoca, müstehzi bir tavırla lâfa girer ve son noktayı koyar: -Her zamanki gibi, problemleri ezberlediniz ve yapamadınız. Siz bilirsiniz!

Siz, okumaktan bıktınız, biz de yazmaktan. Cari açık korosu, uyarılarını sürdürüyor: -2006, çok zor geçecek; kırılganlık artıyor; cari açık bombası elimizde patlayabilir. Ne diyelim? Aslında bu durumda, en iyi alternatif, bombayı uygun bir fünye ile patlatmak. Cari açığı finanse edenleri ürkütürsek. bu işi radikal bir şekilde çözümlemiş oluruz.

Ağa, eve boş dönen çobana sorar: - Koyunlar nerede? - Yağmur yağdı, şimşek çatladı, 72'sinin ödü patladı. Önden gitti baş toklu, arkadan gitti 5 toklu. 10'unu verdim kasaba, 10'unu da katma hesaba, kurt kaptı birisini, getirdim birinin derisini, al ağam derisini, sorma gerisini.

Hiç şüpheniz olmasın. Kurnazlık, bedel ödetiyor. Bireysel kurnazlıklar, toplumsal kaosa dönüşüveriyor. Hafta başında, E-5 karayolundan evine ulaşmakta güçlük çekenleri görünce, bir kere daha böyle düşündüm.

Şaka yapmıyorum, son derece ciddiyim. Diyorum ki, bir "Ekonomi Müzesi ya da Yakın İktisat Tarihi Müzesi" kuralım. Bu müzede, geçmişin iktisat politikalarını ve kısır tartışmalarını, bir dizi çarpıcı malzeme ile örnekleyelim ve sergileyelim.

Magazin medyasının paparazzileri "seviyeli beraberlik" ya da "düzeyli birliktelik" kokan dedikodulara bayılırlar. Türkiye ekonomisinin de enflasyon ile yaklaşık otuz beş yılı aşan bir birlikteliği oldu.

Yakın geçmişte enteresan bir gelişme oldu. Bazı AB üyeleri, Fransa'da varoşların isyanına timsahın gözyaşları ile mukabele ettiler. Bu durum, Batı medyasının gözünden kaçmadı ve 'schadenfreude!' diye manşetler atıldı, makaleler yazıldı. İngilizce sözlüklere de giren 'schadenfreude', "Başkasının kötü duruma düşmesine memnun olmak ve bundan zevk almak!" anlamına geliyor.

İki gün önce, 2005'in enflasyon rakamları açıklandı. Hedefleri ıskalamadık ve tek rakamlı enflasyonu gördük. Hayırlı olsun!

Şair, ne demiş? Sesinde ne var, biliyor musun? Söylemediğin sözcükler var! Aynen öyle.

Diyelim ki, TBMM'de Bütçe'yi değerlendiriyorsunuz. Meclis Başkanı'nın "Süreniz bitiyor, Sayın.. lütfen toparlayınız!" ikazından sonra, konuşmanızı şöyle bağlıyorsunuz:

Bay Nikbin ve Bay Bedbin, ekonomiyi tartışıyor. Kaldığımız yerden devam ediyoruz. * 2006'da kriz var! * 2003, 2004 ve 2005 yılları itibariyle de aynı şeyleri söyledin, tutturamadın.Ne kadar da kasvetlisin. ABD'de Reaganlı yıllarda, Bay Kasvet (Mr. Gloom) diye anılan ünlü bir iktisatçı vardı. Böyle devam edersen, sen de Bay Kasvet diye anılabilirsin.

Bay Nikbin ve Bay Bedbin, ekonomi üzerine gevezelik ettiler. İsterseniz, bir kulak verelim.

Merak buyurmayınız! Bu bir Orhan Pamuk yazısı değildir. İktisatçı taifesinin bir bölümü, fevkalade tedirgin bir söylemle, kafaları tırmalayan bir soruya cevap arıyor. Diyorlar ki:

Bana bütçeni göster, senin devletinin nasıl bir devlet olduğunu söyleyeyim!"(*)

Şifreyi çözdünüz mü? "5 -4- 4" size neyi çağrıştırıyor? Bu kadar kalabalık bir futbol takımı olamayacağına göre, bu bir taktik formülü değil. Merakınızı zorlamayalım. Mesele şu: Önümüzdeki üç yılın enflasyon rakamları, birkaç gün önce, manşetlerde böyle yer aldı. Merkez Bankası Başkanı Süreyya Serdengeçti, enflasyonun 2006 yılında yüzde 5, 2007 ve 2008'de ise yüzde 4 olarak hedeflendiğini söyledi. Çok şükür, bugünleri de gördük. Vatana ve millete hayırlı olsun! Unutmayalım ki, vaktiyle bu rakamlar "...50-70-80..." diye arz-ı endam ediyordu.

Kurnazlık mı, gaflet mi, yoksa cehalet mi? Doğrusu, ilk bakışta karar veremedim. Birileri, 2000 yılının ilk altı ayına ilişkin borç stoku rakamlarını, 2005 ile mukayese etmeye kalkmış. Kasım 2000 ve Şubat 2001 krizlerinin getirdiği borç yükünü hiç dikkate almamışlar. Üstelik, kamu bankalarının görev zararlarını ve Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'na alınan bankaların getirdiği yükleri ıskalamışlar. Kemal Derviş'in gerçekleştirdiği takas operasyonundan da haberleri yok.

Haklısınız! Yazının başlığı, Tek Parti'li yılların jakoben direktiflerini hatırlatıyor. Ne gibi? Mesela "Vatandaş yerli malı kullan!" "Vatandaş, tutumlu ol" gibi.

Geçenlerde, yıllar öncesine ait bazı gazeteleri karıştırırken şöyle düşündüm. Demek ki vaktiyle: