Mehmet Oruç

Hazreti Musa ve beraberindekilerin, denizi selâmetle geçtikleri; Firavun ile ordusunun da helâk olduğu o gün, Muharrem ayının onuncu günü, yani Aşure Günü idi. Musa aleyhisselâm ve yanındakiler, bu nimete şükür olarak, o gün oruç tuttular. İ

İsrailoğulları 12 kol halinde denizde açılan yolda ilerlerken, Hazreti Musa'nın yanında olanlar sordular: "Ya Musa! Biz bu yolda gidiyoruz. Fakat diğer yollara girmiş olan akrabalarımızın hâlinin nice olduğunu bilmiyoruz. Onlar da bizim gibi sağ ve selâmetle yollarına devam ediyorlar mı? Yoksa denizin içinde boğulup helâk mı oldular?"

Kendilerini takip eden Firavun'dan dolayı İsrailoğulları korkuya kapıldılar. Hazreti Musa onları teselli etti. Firavun ve askerinin kendilerine hiçbir zarar yapamayacağı hakkında teminat verdi.

Musa aleyhisselam ve kavminin gittikleri belli olunca, daha evvel izin vermiş olmasına rağmen, Firavun çok pişman oldu. Askerini toplayıp onları takip etmeye, arkalarına düşmeye karar verdi. Kızgınlığı son haddinde idi. Hemen kavminin toplanmasını emretti. İsrailoğullarının gitmelerine müsaade etmeyeceklerini ve onlarla harp edeceklerini söyledi.

Yapılan hayır hasenata bire yetmiş sevap verildiği bu mübarek ramazan ayında az çok demeden insanlara yardımcı olmaya çalışılmalıdır. Atalarımız, "Çok veren maldan, az veren candan" demişlerdir. Önemli olan verilenin azlığı çokluğu değil, ne niyetle verildiğidir.

Musa aleyhisselâm, tebliğ vazifesine; Firavun ise insanların iman etmelerine mâni olmaya devam ederken, daha önce zikredildiği gibi zaman zaman onlara çeşitli musibetler geldi. Buna rağmen onlar iman etmeyip, her defasında karşı çıktılar. Nihayet onlarda cilt hastalıkları ve üç gün süren karanlık oldu.

Ramazan ayında, yapılan iyiliklere, ibadetlere yetmiş kat fazla sevap verildiği gibi, işlenen günahlar da yetmiş kat fazlası ile yazılır. Bunun için bir müslüman yaptıklarına ramazanda daha çok dikkat etmesi sevap getirecek bir iş yapamıyorsa hiç olmazsa günah işlememesi lazımdır.

Firavun, iki sene müddetle, Nil nehri kenarında yaptırdığı çardakta oturdu. Maksadı, İsrailoğullarını Hazreti Musa'ya tâbi olmaktan ayırmak; Hazreti Musa yalnız ve kimsesiz kalınca da, onu öldürmekti. Fakat bu müddet zarfında, İsrailoğullarından hiçbiri ona iltifat etmedi.

Musa aleyhisselâm, Firavun'un öldürme teşebbüslerinden, onun tehdidinden Allahü teâlâya sığındı.

Kıbtîler, İsrailoğullarına yaptıkları zulüm ve haksızlıkta da çok ileri gidiyorlardı. Hele başları olan Firavun, Hazreti Musa'yı katletmeye bile kalkıştı. Bazı tefsir âlimlerinin bildirdiklerine göre, Firavun'un veziri arasında iman edip, imanını gizleyenler vardı.

Hazreti Musa, Firavun ve kavminin azgınlıklarını, küfürlerini, hakikate uzaklıklarını ve kibirli hâllerinin devamlı olduğunu görünce, Yunus suresinin 88. ayet-i kerimesinde bildirildiği üzere, Allahü teâlâya duâ etti

Kıbtîler zor durumdaydı, hangi suya el atsalar kan haline geliyordu. Öyle ki, su alınan bir kuyunun başında, İsrailoğullarından ve Kıbtîlerden birer kişi bulunsa, İsrailoğlunun doldurduğu, saf su; Kıbtîninki ise kıpkırmızı kan kesiliyordu. Bir İsrailli ile bir Kıbtî aynı kaptan su içseler, yine Kıbtîye kan, İsrailoğluna su olurdu.

Kıbtîler sözlerinde durmadıkları için bu defa da kurbağa istilasına uğradılar. Çamaşırını, kabını, yiyeceğini ve içeceğini açan, içinde muhakkak kurbağa bulurdu.

Geçenlerde gazetelerde Mısır'da din adamlarının ve halkın tepkisini çektiği ve protesto yürüyüşlerinin düzenlendiği bir hadise ile ilgili haber vardı.

Şimdi motor gücü ile kesme yapıldığı için pek kalmadı. Eskiden taş kesme ustaları vardı. Büyük bir taş kütlesini ele alır. Taşın büyüklüğüne göre, aynı hizada 3-5 tane çelik çiviyi taşa çakar. Elindeki balyozu her birine sıra ile "tık tık tık" diye vurur. Bu vuruş, aynı sıra ve aynı tempo ile istikrarlı, kararlı bir şekilde devam eder. Vakti saati gelince taş "şak" diye ikiye ayrılırdı.

Musa aleyhisselamın duası ile çekirgelerin istilasından kurtulan Kıbti halkı, sözlerinde yine durmayıp, inanmadılar. Sonra Allahü teâlâ, onların üzerine bit, güve musibetini gönderdi. Şöyle ki; Musa aleyhisselâma, ayn-i Şems denilen köydeki kızıl kum tepesine doğru yürümesi emrolundu.

Firavun ve kavmi, Hazreti Musa'ya inanmadıkları gibi, karşı çıktılar ve mucizelerine sihir diyerek alay ettiler. Sonunda, Hazreti Musa'nın duâsı sebebiyle, Allahü teâlâ, Firavun ve kavmine, kendilerine gelmeleri için, bazı musibetler gönderdi. Bu musibetlerden birincisi tufandır.

Hazreti Hazkîl, zindanda kendisine Firavun'un ilahlığına ikna için gelen vezirlere şöyle söyledi: "Ey kavmim! Nedir bu haliniz? Ben sizi, Allahü teâlâya iman etmeye, azab-ı İlâhiden kurtulmaya davet ediyorum.

Firavun, kendisini ilah olarak kabul etmeyen Hazreti Hazkîl'i zindana attırdı. Sonra vezirlerini ve diğer ileri gelenleri toplayarak, ona nasıl bir ceza verilmesi gerektiğini görüştü.

Firavun'un sarayında hazinedarlık yapıp, imanını gizleyen, Hazkîl adında bir mümin vardı. Firavun, herkese kendini ilâh tanıtıp secde ettirdiği hâlde, o, bir olan Allahü teâlâya kalbden inanıyor ve ibadetini gizli yapıyordu.