Metiner Sezer

Yabancı sermaye gelsin diye çırpınan Türkiye için büyük bir eksiklikti, o da var şimdi. Geçen sene haziran ayında kurulan Türkiye Yatırım Destek ve Tanıtım Ajansı (TISPA), ekim ayında göreve başlayan Alpaslan Korkmaz'ın azim ve gayretiyle tam faal hale geldi ve zımba gibi otuz uzmanla atağa geçti bile. Hepsi genç ve dinamik. Dünyanın dört bir köşesine dağılan bu 30 uzman kelimenin tam anlamıyla yatırımcı avlıyor.

Kamuoyunda Anadolu Yaklaşımı olarak bilinen 5569 Sayılı Kanun Küçük ve Orta İşletmelere (KOBİ) bir nevi "hayat öpücüğü" olabilecek mi acaba? Ne de olsa; enişte öpücüğü değil bu! Bir maksadı var: Kritik anlarda uygulanır ve kalbi duranlara tatbik edilir. Türkiye'de kalbi durdu durmak üzere olan KOBİ sayısı 42 bin civarında. 5569 Sayılı Kanun bu işletmeleri tekrar hayata kavuşturmak ve onların ekonomik aktivitelerini yeniden kazanmalarını sağlamak maksadıyla çıkarıldı.

Dünyadaki internet kullanıcı sayısı her geçen gün artıyor. Neden? Büyük kolaylık da ondan. Canın köfte yemek istedi, diyelim. Bir "tık"la temin edebiliyorsun artık bu yiyeceği; hem de evinden hiç çıkmadan. Para transferi, borç ödeme, fotoğraf geçme... hepsi ama hepsi problem olmaktan çıktı. Bilgiye ulaşmak da mesele değil artık. Gir internete, dilediğin bilgiyi bul, al...

Turkcell ve Garanti Bankası. Bu iki kuruluşta iş bulup çalışan gençlerin ne kadar şanslı olduğunu biliyor musunuz? Müthiş! Nedenini de söyleyeyim mi? Her ikisi de 2006'nın en iyi "insan kaynakları"na sahip de ondan. "Bana ne bundan?" demeyin! Bana nesi şu: O firmaların elemanları torpil morpil olmadan terfi ediyorlar bir kere. Tüm kademeleri hak ede ede, sindire sindire geçiyor her bir eleman.

Bugün size iki insandan bahsedeceğim; ikisi de Türkiye'nin medar-ı iftiharı. Biri Osman Semerci, diğeri ise Tuncay Bekiroğlu. Bekiroğlu, MAN Türkiye'de görev yapıyor; Semerci de Marrill Lynch da.

Başlıktaki soruya sazan gibi atılıp hemen "Horozu, tozu, kızı" demeyin sakın! O çok eskidendi. Denizli'nin şimdi havlu ve bornozu var meşhur olan. Bir de tabii mermeri. Havlu ve bornozda başta Avrupa olmak üzere bütün dünya Denizli ürünü kullanıyor. Mermeri, tekstilde bir yavaşlama olması durumunda alternatif olsun diye düşünmüşlerdi ama öyle hızlı gelişiyor ki bu sektör, Denizli'nin her bir köşesi mermer atölyesi olup çıktı. Çok iyi de ihracat yapıyorlar, onu da söyleyeyim. Yeni alternatif ise seracılık. Hele bir de jeotermal sistem sayesinde seraları ısıtma projesini hayata geçirirlerse, deme gitsin!

Her gazeteci gibi bendeniz de mesleğimin bana verdiği "halkın avukatı" statüsüne sığınıp ara sıra merkezi idareyi olduğu gibi mahalli idareleri de topa tutuyorum. İyi de yapıyorum.

Türkiye marka fakiri zavallı bir ülke. Ülke öyle de şirketler farklı mı? Al birini çal ötekine!.. Geçenlerde dünyanın en değerli 250 markası açıklandı. Bu listede Türkiye'nin esamisi bile okunmadı; yoktu. Bu arada fikri mülkiyetin korunması konusunda en kötü performans gösteren ilk 10 ülke arasında yer aldığını da söyleyeyim ki, anlayın perişanlığımızı!

Küresel ısınma dünyanın bir numaralı meselesi olup çıktı ve tabii herkes panikatak durumunda. Yağışların geç gelmesi de bu işin tuzu biberi oldu.

Kamu İktisadi Teşekkülleri (KİT) özelleştirildi ve böylece devlet ekonomiden elini çekti. Haliyle, bu işletmeler siyasetçinin arpalığı olmaktan da çıkmış oldu. İyi hoş da yeter mi? Yetmez!

Binalar da tıpkı insanlar gibidir; yaşarlar ve ölürler. Ömürleri de üç aşağı beş yukarı aynıdır. İnsan oğlu için gen çok önemli. Sağlam bir gene sahip ve hele bir de birazcık iyi beslenme imkânı yakalamışsa şayet o kişi, güçlü kuvvetli bir gençlik dönemi geçirdiği yetmiyormuş gibi zinde bir yaşlılık dönemi de sürdürüyor.

Samsun'un birçok hususiyeti varsa da bunlardan en meşhur olanı Mustafa Kemal'in 19 Mayıs 1919'da Bandırma Vapuru ile bu şehre çıkışıdır hiç şüphesiz. Bendeniz de o güzel şehirdeydim geçen hafta sonu. Ancak, denizden değil havadan indim Samsun'a.

Bizim Ekonomi Servisi Müdürü Aziz Cumurcu inşaat mühendisi. Aynı zamanda bir İstanbul sevdalısı. İstanbul'u severken ne kadar amatörse, bu güzel şehrin meselelerine çare ararken de o kadar profesyonel; tam bir mühendis mantığıyla yaklaşıyor hadiselere. Geçenlerde İstanbul trafiğiyle ilgili bir yazı yazdım ya.

Çin bir taraftan ucuz işçilik avantajını kullanıp dünyanın cazibe merkezi olmaya devam ediyor, diğer bir taraftan da bunun ilanihaye devam etmeyeceğini düşündüğü için Ar-Ge yatırımına ağırlık veriyor. Hem de ne ağırlık! 2006 senesini "İnovasyon Yılı" ilan eden Çin'in araştırma-geliştirme (Ar-Ge) için ayırdığı fon tamı tamına 115 milyar dolar. Yüz on beş milyar dolar!..

Kayseri Türkiye gündeminin hep başköşesinde yer almış bir şehrimiz. Nasıl almasın ki? Nevi şahsına münhasır özellikleri olan bu ilimiz her şeyden önce planlı bir şehir; her bir şeyi yerli yerinde. Geniş caddeleri ve düzenli binaları var. Ayrıca, şehrin büyüyüp gelişmesine imkân veren bir altyapıya sahip ve de hiç gecekondusu yok.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan "İstanbul'da araç plakalarına tahdit getirilsin" dedi. Daha önce, "vize konulsun" diyenler de oldu; bunlardan birisi de yine kendisi idi. Başbakan'ın bu teklifinin uygulanma ihtimali var mı acaba? Neden olmasın, elbette ki var. Ancak, bu uygulama neyi değiştirir? En önemli soru bu aslında!

Kim nasıl becerdi bilmiyorum ama Türk toplumuna empoze edilen korkuların dehşet verici boyutlarda olduğunu adım gibi biliyorum! Türk toplumuna coğrafik sınırların sanki siyasî ve iktisadî sınırlarmış gibi bir algılama alışkanlığı kazandırılmış ki, sistemi kilitlemeye yetip de artıyor bu düşünce tarzı. Türkiye'nin doğusu dendi mi, İran, bilemedin Suudi Arabistan geliyor akla. Güney deyince Suriye.. Kuzey Rusya, Batı Yunanistan.

ABD; İtalya, Polonya, Avrustralya gibi müttefiklerinin desteğiyle Irak'ı 20 Mart 2006 günü işgal etti. İşgalin gerekçesi, malum; Saddam'ın halkına zulmetmesi ve onun da ötesinde dünya için bir tehdit unsuru haline gelmiş olmasıydı.

Allahü teala uzun ömür versin; annem tamı tamına 90 yaşında. Eski toprak, hâlâ kendi evinde oturuyor ve her bir işini kendisi yapıyor. Sabah erkenden kalkıp günün ilk ışıklarıyla banyo yapmadan edemez. Güneş onun olmazsa olmazı. Yürüyüş ise vazgeçmediği tek şey...

Geçmiş makalelerimin birinde şirketlerin asli işlerine odaklandıklarına dikkat çekmiş ve dolayısıyla da yemek, güvenlik, personel taşımacılığı gibi destek hizmetleri dışarıdan satın almaya başladıklarını vurgulamıştım. Bunların bir diğeri de temizlik hizmeti.