Mustafa Selçuk

Salı günü anlatmaya çalıştığım tam da bu idi. Citibank, tarihinin en büyük zararını açıkladı: 18 milyar dolar. Üstelik operasyonel bir zarardan değil, bilançodaki varlıkların bir kısmının "buhar olmasından" bahsediyoruz.

Fark ettiniz mi bilmiyorum, 2007'nin ortasında uç veren krizde, zararın ne kadar büyüyebileceği ve risk altında olan yatırımların toplam tutarı bir türlü hesaplanamadı. Zararlar ancak bilançolarda belirince görülebildi.

MOBİSAD Türkiye'deki toplam cep telefonu abone sayısını açıklamış. Sıkı durun: 62 milyon! Toplam ülke nüfusu ne kadar peki? 74 milyon...

Nedir bu rakam? 2008'de tahmin edilen cari açığın finansmanı için aylık ortalama ihtiyaç.

Raymond James, Türkiye'nin yabancı sermaye ihtiyacını analiz ettiği rapora, bu başlığı koymuş. 35-40 milyar dolar aralığında dolaşan ve kısa vadede pek de gerilemeyeceği aşikâr olan cari açığın "başımıza dert olmadan" finanse edilmesi için doğrudan yabancı yatırım kritik dönemde.

"Bu adam da mı ulusalcı coşkunluklara kapıldı" demeyin sakın. Bendenize gelen e-postalarda da mebzul miktarda yer alan, hamasi konuşmaların vazgeçilmez süsüdür .

Ama bizlerin yani bürokratik sıfatı olmayanların anlayacağı biçimde tarif etse... Öyle ya, eğer "kamu"dan kasıt biz isek, neyin yararımıza olduğunu bilelim, değil mi? Bürokratik mevzuat bir hayli lastikli tabirle doludur. Çektiğin yere kadar gider.

Yeni bir yıla uyandınız bu sabah... Dünden hiçbir farkı yok belki bugünün. Olsun, siz sembolik de olsa taze bir başlangıç yaptığınızı düşünün.

Çay tiryakileri iyi bilirler: Demini almayan çay ne tat verir, ne sükûnet. Makul ölçüde kuru çayın üzerine ayarında kaynamış bir suyu döküp makul süre bekletmeniz lazımdır, iyi demlenmiş bir çay içmek için... Hayatınızda aldığınız birçok kararı, yaptığınız işleri, kazandıklarınızı, kazanamadıklarınızı düşünün. "Demini almış" işler, kararlar genellikle tatminkâr sonuçlar vermiştir.

Orta vade sizce ne kadardır? 1 yıl?, 5 yıl?, 10 yıl?. İzafi bir kavramdır orta vade... İşhayatına girdiğimde öğrendiğim birşey vardı.

2007'nin ekonomik performans açısından pek ışıltılı geçtiği söylenemez. Büyüme, enflasyon, faiz dışı fazla (FDF) ve ikiz açık (cari ve bütçe) hedeflerine ulaşılamadı.

Türkiye 2002-2006 yılları arasında yılda yüzde 7'nin üzerinde büyüdü. 5 yıl boyunca, üstelik de devlet eliyle değil, özel sektör marifetiyle.

Bütün hay-huyları, kavgaları, korkuları, huzursuzlukları bir süreliğine de olsa ortadan kaldıran, insanların kalbine -kendiliğinden- sevinç, mutluluk dolduran muazzam bir sosyolojik hadisedir bayram.

Karadelik'leri duymuşsunuzdur. Uzayda ısı, ışık ve cisim dahil her şeyi yutan dev kütlelere verilen isim. Türkiye ekonomisinin en büyük karadeliği nedir?

İş yerimin yakınında bir okul var. Her sabah ve akşam, öğretmenler bağırarak verdikleri komutlarla öğrencileri "hizaya sokmaya" çalışıyorlar.

Aralık boyunca gelen üç önemli veri var: Enflasyon, bütçe gerçekleşmeleri ve cari açık.

Elimde bir kitap: Küresel ekonominin rekabet şartlarını anlatıyor, Türkiye hızla değişen dünyadaki rekabet şartlarına ayak uyduramazsa zenginleşmenin hayal olacağını söylüyor.

Bir önceki hükümet döneminde bir türlü çıkartılamayan Sosyal Güvenlik Reformu TBMM'ye -nihayet- sevk edildi ve tepkiler de ardı sıra gelmeye başladı.

Biliyorum, İMKB'nin dünya ile bağlantısını koparan inşaat kepçesi hakkında onlarca haber-yazı okudunuz. Kabak tadı verdi de diyebilirsiniz.

Yazı başlığının bir sonuç cümlesi olması cazibeyi azaltıp müşteri kaçırabilir ama bu defa sonuçtan sebeplere gidelim. Dünya, kredi krizi yüzünden endişelere gark olmuş durumda.