Mustafa Selçuk

Dövizle işi olan herkes ne yapacağını şaşırmış durumda. İki yıldır doların biteviye değer kaybetmesine alışanlar, euro da iki ayda "neredeyse" paraşütsüz değer kaybedince, yönlerini tayinde bir hayli zorlanıyorlar.

Türkiye Cumhuriyeti'nin Hazinesi, tarihinin en düşük faizli borçlanmasını yaptı geçen hafta. Yüzde 4,75 faizle, 650 milyon euro borçlandı. Çok iyi haber... "Kardeşim borçlanmanın neresi iyi haber" diyeceksiniz muhtemelen.

Türkiye'nin ahvalini ve insanların davranışlarını düşünürken, zaman zaman aklıma bu tabir gelir. Yengeçler bir sepete konulduklarında, sepetin kenarından tırmanıp çıkmaya çalışan hemcinslerini aşağıya çekerlermiş.

AB önce referandumla, sonra da "İngiliz iskontosu" denilen bütçe problemiyle sarsıldı. Birliğin tepesinde Fransa, Almanya, İngiltere gibi zenginlerin yaptığı kavgayı aşağıdaki yeni üyeler ve adaylar kaygıyla izlemekte.

İlk anda insanı irkilten bir ifade değil mi? Terör deyince insanın aklına bombalar, silahlar geliyor. Ama terörü, ahalinin huzurunu bozan, sosyal gelişmeyi çarpıtan kaotik eylemler bütünü olarak tarif edersek, gecekondu ve çarpık yapılaşmanın da bir nevi sosyal terör olduğunu kabul edebiliriz, değil mi? Gerçi bu tabir bana değil, TOKİ Başkanı Erdoğan Bayraktar'a ait.

Konut üretimi ve finansmanında Türkiye henüz yolun başında. Dün katıldığım, Barclays Capital sponsorluğunda düzenlenen bir konferansta hem umutlandım, hem de hayıflandım.

Dünkü Hürriyet'te, Ercan Kumcu, bam teli diyebileceğimiz bir konuya temas etti: Reel faizin, risk algılamasının daha da düşmesi için, insanların "bu iş böyle gitmez" haleti ruhiyesinden çıkması gerekiyor.

Maliye Bakanı Unakıtan, lafı kestirmeden söyleyen bir siyasetçi. Ankara'nın gri renginin içerisinde renkli üslubu ile, maliye, bütçe gibi sıkıcı konuları dahi bir tuluat tadında anlatmayı biliyor. Aylık basın toplantısında sarfettiği "yakası açılmadık" benzetmeler dün gazetelerde yer aldı.

Hep söyleyegeldiğim birşeydir: İktisadi konular her ne kadar rakamlarla ifade ediliyorsa da, insan unsuru dikkate alınmadan yapılan değerlendirmelerin bir tarafı hep aksamıştır.

Maslow'un ihtiyaçlar piramidinde en temel ihtiyaçlardan birisidir barınma. Ev sahibi olmak, ikamet etmek hep insanoğlunun önceliklerinden olagelmiştir. Çağdaş hayatta barınma ihtiyacı, konut yapmak gereğini doğurmuş, bu da inşaat sektörünü büyütmüş.

Hollanda da hayır deyince AB anayasasının, fikri değilse de bugünkü metni kesin bir şekilde öldü.

Fransa referandumundan bir hayli malzeme çıkacak galiba. Baksanıza, ben bile bu konuda peş peşe üçüncü yazıyı yazıyorum.

Avrupa da, Fransa da travmatik bir şaşkınlık yaşıyor Pazar gecesinden beri. Anketlerde hep önde giden "hayır"lara karşılık, son anda kılpayı da olsa "evet" ümidinde olan Avrupa'nın siyasi elitleri, "10 puanlık farkla gelen red" ile sarsılmış durumdalar.

Nihayet beklenen gün geldi: Fransa'da yarın referandum var. AB'nin gelecekteki siyasi ve idari yapısını şekillendirecek "anayasa" niteliğindeki antlaşmayı Fransız halkı kabul veya red edecek.

Aylardır herkesin "acaba kim olacak" dediği ve meraktan çatladığı isim belli oldu. Ali Babacan AB üyelik müzakerelerinin başmüzakerecisi olarak açıklandı.

Herkes 29 Mayıs Fransa referandumuna kilitlenmişken, Almanya'dan gelen seçim sonuçları Türkiye'nin moralini yer ile yeksan etti.

Biz acabalar içinde ve muhtelif korku senaryoları üzerinde o tedirginlikten bu gerginliğe gezinip dururken, elin yabancısı Türkiye ile öyle ilgili ki, sormayın gitsin! Yatırıma gelenler, yapmak için zemin yoklayanlar, Türk ekonomisine övgü düzenler...

Başlığı görüp, "kış bitti bahardan yaza gidiyoruz, bu adam ne diyor" diye düşünebilirsiniz. Bizim işimiz ekonomi yazmak ya, iklimlerin mevsimlere bölünmesi gibi, ekonomik süreçleri de yorumlarken mevsimlere böleriz kimi zaman.

Geçen hafta, Dünya Bankası Temsilcisi Vorkink'in "Yabancılar bu ülkeye yerlilerden çok güveniyor" sözünü aktarmıştım. İTO Başkanı Murat Yalçıntaş da kriz türküsü çığırmaktan bıkmayanlara kızmış: "Kriz var demek çok ayıp!".

Yılların Gazetecisi Rauf Tamer'e ait bir tabirdir "o kafa". Ülkenin başına tebelleş olan bir zihniyeti tanımlar. Baraj mı yapılacak, "o kafa" itirazdadır. Köprü mü yapılacak, "o kafa" harcanacak paranın israf olduğunu iddia etmektedir.