Naci Arkan

Futbol, madem ki, bir eğlence ve spordur, o halde içinde, heyecanın ve kazanma duygusunun yer olması gerekir... Tek başına yarışılan bir mücadelenin, tadı-tuzu olmayan yemekten ne farkı vardır ki?

Bu bitiş hem pisi pisine hem de enayice bir gidiş oldu F.Bahçe için. Oysa Schalke 04, PSV ve Milan'ın olduğu bir grupta banko gösterilen iki takımdan birisi olan sarı-lacivertlilere hiç yakışmadı bu veda. Sadece Şampiyonlar Ligi hevesi kursağında kalmadı. UEFA da hayal olunca F.Bahçe Avrupa defterini kolayca kapatıverdi.

Dün gece İnönü'de bir Pascal fırtınası esti. "Beşiktaş formasını bir dakika giymek için bir kolumu veririm" diyen Nouma, herkesin moral kaynağıydı adeta. Tribünler ona gösterdiği sevgi sözcüklerini o sırada sahada ısınan futbolculara göstermiyordu.

Neden, çırpındıkça batar insan ? Neden, yüzme bilmeyenler, boyundan büyük derinliklere atlar, sonra da "İmdattt... Beni kurtarın" diye feryat eder ?

Onlar dün sadece adları büyük iki pehlivan gibiydi. 90 dakika kaçak güreştiler. Değil el ense, kollarını bile bağlamadılar dinlenmek için.

Ömer Seyfettin'in hikayesi değil bu bedel... Bu bedel, bizim 110 milyar, aylık maaş bağladığımız, yanına 15 kişilik yardımcı kadrosu açtığımız ve tüm ümitlerimizi bağladığımız "İmparator" ve onun askerlerinin, Türkiye'ye ödetecekleri bedeldir...

Bu Beşiktaş'tan kim ne bekliyor? Takım dağınık, yönetim kaçmak için bahaneler arıyor. Tribünler sanki bir amatör maç manzarasında bom boş. İnanç kaybolmuş... Amaç yok... Bu Beşiktaş'ı ancak renklerine aşıklardan başka kim sevebilir? Yazık şu Kartal'a, yazık...

Medeniyet, insanlıktır... İnsanlara, insan gibi muamele etmektir... Büyüğü sayıp, küçüklere örnek olmaktır... Medeniyet, bir insanlık portresidir... Kolay görülse de, medeniyet, kapısından adım atıldığında, herkesin başaracağı bir güzellik değildir... Medeni olmak ve medeniyetle iç içe yaşamak zordur...

Önce havalimanında yumurta attık. Sonra saha içinde bozuk para, pet şişe, bayrak sopası ile eyleme devam ettik. Milli marşlarına eklenen saygısızlığı 45 bin kişiyle birlikte yaptık.

Bu defa kötü yakalandık. Takım olarak imece usulü dağıldığımız bir gecede, hiç de istemediğimiz bir sonuç aldık. Bu maçın sonunda karalar bağlayıp ağlayacak değiliz. Saracoğlu Stad'ında bu leke temizlenecektir. Temizlenmelidir.

Yaşam felsefesinin kimine çok ters, kimine de çok uygun geldiği F.Bahçe Başkanı Aziz Yıldırım, geçen hafta ortaya öyle bir tartışma konusu attı ki; kimse bunun içinden, çıkamaz hale geldi... Gümrüklerden, kontrolsüz geçmek gibi bir istekle eş değer görünen "alabildiğin kadar yabancı al" prensibini, Türkiye'de tek uygulayabilecek kulüp olduğunu ispat etmek için, herkese meydan F.Bahçe Başkanı'nın, "tacir mi" yoksa "hayalci mi" olduğunu bekleyip göreceğiz...

İki maçta çehresini değiştirdiği Beşiktaş'ı sıradan takım olmaktan kurtaran Tigana, alkışı hak eden adamdı dün gece. Eldeki malzeme aynı. Ama...

Kaybettiği mutluluğu yeni hocasıyla Ramon Sanches Pizjuan Stadı'nda arayan Beşiktaş'ın eli bir defa daha boş kaldı.

"Benim babam, senin babanı döver..." "Hadi canım sende... Esas, benim babam, senin babanı döver..." "Sadece babam değil, ben de seni döverim...."

Gerçekten tribünlere asılan pankartta yazıldığı gibi "Karşılıksız aşk yaşıyor" Beşiktaş taraftarı... Delicesine sevgilerine en ufak bir karşılık bulamayan bu insanlar, çıldırmasın da ne yapsın... Yaklaşık on bin kişinin ancak toplanabildiği İnönü Stadı'nda dün gece yine futbol değil, harman dalı oynayan bir takım vardı...

Hani bazen "Ver elini..." deriz... Kafamıza estiği gibi bir yere gitmek, yahut da bir iş becerebilmek için kullanırız bu kelimeyi...

Tek tesellisi UEFA'da kazasız belasız yol almak olan Beşiktaş, dün yine görüntüsü ve modeliyle hayal kırıklığıydı. Sanki herkes otobanda adam gibi giderken, Beşiktaş rotu bozuk araba misali tekerleklerini mıcıra kaptırmış gibiydi.

Hayatta ayıklanacak o kadar çok şey var ki... Pirincin taşından tutun da, dostlukların sahte olanlarının ayıklanmasına kadar uzanır gider bu liste... Diş kırılmış, bir şey değil... Maksat, kalp kırılmasın...

Yooo!... Bu kadarı da fazla artık. Futbolu futbol kılığından çıkartmak için böylesine bir çirkin ortaklığın içinde bulunmak Beşiktaş'a yakışmıyor.

Kafayı takmak... Bazen olmadık saplantılara, bazen de, yakalanmak istenen hedefe odaklanıldığında iki çeşittir kafaya takmak...