Öcal Uluç

Fanatik Gazetesi'ndeki yazı, "sadece" bir spor yazarının "imzası altında çıkmış olmakla kalsa idi"; bu yazı yazılmazdı!..

Maalesef!... Evet, "maalesef" Türk medyasında zihniyet bu!.. Ve... bir "maalesef" daha; "barış" demek, "dostluk" demek, "fair play" demek olan sporun medyasında da zihniyet bu!..

Bunca dert, bunca keşmekeş, bunca problem ve bunca iş arasında, adeta "tereyağından kıl çeker gibi", Bakanlar Kurulu'ndan "Formula 1'in bir etabının 2005 yılından itibaren Türkiye'de yapılması" kararını çıkaran Spordan Sorumlu Devlet Bakanı Fikret Ünlü'ye teşekkürler!..

Sevgili Kazım Kanat da, daha sonra "aynı konuda yazan" sevgili kardeşim Hıncal Uluç da, Basın Konseyi'ne ateş püskürüyorlar!.. Sebep; "Geçen yılın teknik direktörü Daum'un, başkan Serdar Bilgili'yi yalancılıkla suçlayan sözlerinin inkar edilmesi ve bu sözleri yazan Kanat'a Konsey'in kınama cezası vermesi!.."

Ey futbolun ve İstanbul üç büyüklerinin futbol takımlarının esiri olmuş spor (!) basını!.. Ey vurdum duymaz, "sporda cereyan eden çok acı ve çok kötü bir olayın üzerine eğilmeyen ve tepki koymayan Türk Spor (!) medyası!.."

Geçen sezonun "en iyi Avrupa ve Alman takımlarından biri olan" Bayer Leverkusen önündeki Galatasaray'ı beğendim!. Mevsim başı olmasına ve "yenilerle eskilerin birbirlerini tam olarak tanımamasına rağmen", takım oyunu düzeyinde "önemli" merhaleler kat ettikleri ortada idi!.

Elbette Galatasaray'ın da, Fenerbahçe'nin de, Beşiktaş'ın da, Trabzonspor'un da "hazırlık maçları" yaptığını biliyoruz!.. Yenecekler, yenilecekler, berabere kalacaklar!.. Hedef belli; "eksikleri, fazlaları görmek" ve bunlara göre "gereken tedbirleri alarak" resmi sezona "en hazırlıklı şekilde girmek!.."

Gitti, gider!.. Gelecek sezonda, İzmir'in "Süper Lig'de takımı kalmaz!.." "Küçük düşünen", çağa ayak uyduramayan, spordaki, futboldaki, dünyadaki "değişim ve gelişimden haberi olmayan", hâlâ "küçük olsun benim olsun" kafası ve zihniyeti içinde "kabuğuna çekilmiş kaplumbağa" misali yaşamaya çalışan insanların, İzmir'e yaptıkları kötülüğü yıllardır yaşayıp görüyoruz!..

İnsan ne kadar yaşarsa yaşasın, her gün "yeni şeyler görüyor, yeni şeyler öğreniyor!.." Hele Türkiye'de yaşıyorsanız, "benim gibi", hiç birşeye ama hiç birşeye şaşırmamayı da öğreneceksiniz!..

Olmadı sevgili kardeşim Hıncal; olmadı!.. Dün sabah, Sabah Gazetesi'nin spor sayfalarına göz gezdirirken, "manşetteki sözlerini okuyunca", içim burkuldu ve "fevkalade üzüldüm!.."

Daha sezonun başında "mahalle takımları ile yapılan" bir-iki maçta manşetler ve yorumlar başlıyor!.. "Felipe, Hagi'nin pabucunu dama atacak!.."

Beşiktaş yönetimi ne yapıyor? Bu yönetim, geçen sezonun başında, "menecer" Sinan Engin'in hatta ligin ikinci yarısının ortalarına kadar devam eden ama gerçekleşmeyen "Beşiktaş şampiyonluğun tek adayıdır, kimse heveslenmesin" sözlerine, bu sezonun başında da "kopya kağıdı koymasına" inanacak mı, yoksa "aklını başına alıp", 100. yılda "gerçekten şampiyon olabilecek" bir kadro kuracak mı?

Evet, "gazeteci de insandır, futbol yorumcusu da insandır, spor yazarı da insandır" ve onların da kızmaya, öfkelenmeye, duygusal davranmaya, yazmaya, konuşmaya hakları vardır!. Vardır, amma..Nereye kadar? Futbolcunun da, sporcunun da, hocanın da "insan olduğunu bilmeye" ve ona göre davranmaya, konuşmaya, yazmaya kadar!..

Bir okuyucumun, e-mail ile gönderdiği bu mektubu yayınlamam mümkün değil... İçinde Şenol Güneş ve Hakan Şükür ile ilgili ve eleştiri sınırını aşan çok ağır ifadeler var!.

Oh... Dünya varmış... Şu Dünya Kupası bitti de... Üzerimden... Omuzlarımdan... Kafamdan... Beynimden... Sanki tonlarca yük kalktı!.. Biliyorum ve inanıyorum ki, benim gibi, futbolcularımız da, hocalarımız da, yöneticilerimiz de ve insanlarımız da rahatlamışlardır..

Kosta Rika maçı geçti... Tıpkı Brezilya maçı sonrası gibi, TV'lerde bir sürü yorum dinledim, gazetelerde bir sürü eleştiri okudum!.

Herkes bekliyordu ki, "futbol olarak" Galatasaray daha olgunlaşırken, Fenerbahçe ve Beşiktaş başta olmak üzere birkaç Türk takımı daha "Galatasaray'ın yükselttiği futbol çıtasına yetişsin!.." Olmadı...

"Rakiplerimiz", bu takımı bu hale getirmek için "özel bir program hazırlasa" bu kadar başarılı olamazlardı!.. Ama "biz elbirliği ile bu başarıyı gösterdik!.."

Neden, bu kadar hırçınız? Neden, bu kadar öfkeliyiz? Neden, "kendimize yapılmasını şiddetle ve nefretle kınayıp karşı çıkacağımız şeyleri", başkalarına reva görmekte yarışıyoruz? Neden, "Benim dediğim doğrudur, benim görüşüm olmazsa olmazdır" fikri sabiti ile, başkalarına "hak tanımaz", hatta onları "aşağılamak için" elimizden geleni ardımıza koymayız? Koca Dünya ve Avrupa Şampiyonu Fransa'nın haline bir bakınız!..

Milli Takım Teknik Direktörü'ne ve Milli Takım'a dönük ağır ve hatta "resmen ve alenen hakaret dolu" eleştiriler için "çok sert bir yazı yazmaya niyetlenmiştim" ki, sevgili kardeşim ve bunca yılın gazetecisi Hıncal Uluç'a yapılan çirkin saldırının haberini aldım; kısa bir şok, sonra derin ve büyük bir üzüntü!..