Ragıp Karadayı

Zehra teyze, güngörmüş, oldukça tecrübeli ve okumuş yazmış, âlime bir hanımefendiydi...

"Ebedî hayata hazırlanmaktan başka insanı rahat ettirecek bir şey de yoktur güzel kızım. Affet bu çenesi düşük ihtiyarı..."

Çok sevdiklerimizin kayboluşlarını müteakip sene-i devriyeleri yani siz gençlerin ifadesiyle yıl dönümleri pek zordur.

O hız ve heyecanla sokak aralarına daldım. Ayağıma taşlar, dikenler batınca anladım ki ayakkabı giymeden gidiyordum.

Zehra Teyze müsaade isteyip ayağa kalktığında kızım koşarak içeri girdi: "Anne, anne! Babamı gördüm pencereden!"

Hiçbir şey yokmuş gibi bildik tiyatro sahnelerinden birini daha oynamaya başladım: "Kargocu gelmiş Zehra Teyze."

“Söyleyene değil, söyletene bak… Planlı, hususi seçilmiş sözler değil kızım!.."

"O 'bitirim' diye tarif ettiğin geri zekâlı adamın elinden bıçağı alan şoförle konuştum!"

"Geçmiş olsun! Çok büyük bir tehlike atlatmışsın. Komşum, beyin nerelerde? Uzun zamandır birlikte görmedik."

Şoför, akıllı birine benziyordu, ne kendine, ne de Toprak’a zarar vermeden bıçağı ustalıkla almıştı. 

"Bırak peşimi! Sözünü bilmeyen, laf salatası dediğin insanla ne alıp vereceğin var? Hadi herkes işine!.."

Sarhoş arkadaşımın yüzüne kapıyı kapatmak istedim ama mahalleye, konu komşuya rezil eder diye yutkundum!..

"Allahü teâlâ, cümlemize iyi kullarından olmayı nasip eylesin inşallah...”

Uzun zamandır kapaklarını açmadığım "Menkıbelerle Yaşamak" kitabını elime aldım...

Toprak'ın kirli, küflü odasında dünyanın sonu geldiğini, her şeyimi kaybettiğimi, tamamen bittiğimi sanıyordum...

Beni sabırla bekleyen genç taksiciye hak ettiğinden fazla ücret vererek helâllik diledim ve uğurladım. 

"Hüsnüzan sahibi insan bu zamanda hele bu şehirde çok az bulunur. Çok hoş ve anlayışlısınız maşallah! Tebrik ederim."

"Bırak şu edebiyatı! Yalvarırım müsaade et gideyim Toprak! Çok üzülüyorum. Seni çok anlayışlı sanıyordum, demek yanılmışım…"

Oya bir gün bana “Sen basit bilmecesin!” demişti. Sen ise aksini söylüyorsun. Hanginiz doğrusunuz bilmiyorum?

Hayal miydi, şuuraltımdaki dünyamın dışa vurması mıydı? Hakikaten bilemiyorum...