Ragıp Karadayı

Doktorumun kitap arasında verdiği; Toleuzhan'ın Müslüman oluşunu anlatan yazı, beni fena sarıp sarmalamıştı.

Pencereyi araladım dışarı baktım. Hafif bir seher yeli, gümüşi bir aydınlıkla beraber kuş cıvıltılarını dolduruverdi içeriye. Çok rahatlamıştım...

"Sana ne oluyor? Ben ebedî kurtuluşun anahtarını buldum diye sevincimden ağlıyorum, sen niçin ağlıyorsun?"

Şehadet getirerek ruhumun ihtiyacını gidermiştim ama hâlâ eksiklerim vardı. İslâmiyet hakkında hiçbir şey bilmiyordum...

Allahü teâlâya tam teslimiyet vaktim gelmişti. Sonra da bana dünyanın en güzel cümlesi şehadeti öğretti.

"İnsan hep mesut ve bahtiyar olamaz. Bunun kadrini kıymetini bilmek, ne olduğunu anlamak için mutsuzluğu da yaşaması lazımdır."

"Kelime-i şehadet getirip ‘yeniden’ Müslüman olduktan sonra oldukça düzgün, mesuliyet taşıyan bir hayat tarzım oldu..."

1989 senesinde Kazakistan’ın en soğuk bir bölgesinde, doğup büyümüş bir Türk kızı olan Toleuzhan...

Ahmet, isimli Konyalı bir çocuk da şunları yazmıştı: “Cahille sohbet etmek güçtür bilene, çünkü cahil ne gelirse söyler diline...” 

Yazdığı bu içten cümleler, her zaman bir rehber, samimi ikaz ve yol gösterici oldu. “İyi ki yazmışsın güzel arkadaşım…” dedim...

Hasreti çekilen ve hızlıca geçip gidenleri hatırlatacak her şey kıymetliydi, bilhassa bu defterim çok daha kıymetliydi...

Çoğu sınıf arkadaşım olan bu hatıra defterimi yazanların büyük bir kısmıyla irtibatımız tamamen kopmuştu.

Yolda yürürken bile merakım had safhadaydı. İlk kapak arkasındaki Nefise Doktor’umun kendi el yazısıyla yazdıklarını okudum.

Sana vereceğim kitap yeni elime geçti. Sanki haberini almışsın da öyle çıkıp gelmişsin. Acele etme dikkatlice oku.

"İlahi Jale'ciğim hiç gülecek hâlim yoktu. İnsan bilmediğinin düşmanıdır hakikaten. Tecrübelerimle bunu daha iyi anladım."

Her zaman dediğim gibi bu işler o kadar da kolay değil Doktor’um. Teori başka, tatbikat daha başka.

"Bu 'bitirimlerin' içinde olduğum müddetçe toparlamam mümkün değil. Onu çok iyi anladım doktorum."

Tatil günümü dolu dolu kıymetlendirmeye kararlıydım. Çocukları Tanju ile anneciğime gönderdim. Ben de Doktor Nefise Hanım'a gittim.

İnsan, bütün hataları kendisi yapacak kadar uzun yaşamıyor. Akıllı olup ziyan olmamamız lazım.

"İnsanlığı değiştirmeyi düşünüyoruz da önce kendimizi değiştirmeyi düşünmüyoruz!"