Resul İzmirli

Seçimler yaklaştıkça adayları daha yakından tanımak mümkün oluyor. Dünya devi bir şehir İstanbul. Dev imkânlara sahip olduğu kadar, dev problemleri var.

Tarih kitaplarında kuru bilgiler boldu bizim zamanımızda. Şimdilerde nasıl bilemiyorum.

İş hayatında kaç kere içinizden geldi yöneticinize, müşterinize, iş arkadaşlarınıza "hey" diye bağırmak...

İzmir Enternasyonal Fuarı'na Müdür tayin edildiğimde, belediye börokrasisi dolayısıyla kamu idaresi konusunda çok fazla bir tecrübem yoktu. Fuar müdürlüğünün kurulu düzenine ayak uydurup işimi, başımı derde sokmadan yürütmek mümkündü.

Otuz milyon Euro'luk bir yatırım... Yaklaşık 60.000 metre karelik inşaat alanında 250-300 Türk firmasına büro ve sergi yeri imkânı sunan bir bina... Yani yatırım çok büyük değil. Ancak işin enteresan tarafı Alman vârislerinin konuya yaklaşım tarzı...

Deniz insanın gamını alır" derdi bir komşu hanım. Eh, biz de ağır kış şartlarının sonunda yakaladığımız ilkbahar gününün keyfini dünyanın incisi "Boğaz"a kapağı atarak yaşayalım dedik.

Bankerler dönemiydi... Bayağı bir rağbet bankerlere. Hisse senetleri havalarda uçuyor. Henüz Gayri Menkul Borsası kurulmamış.

İnsan Kaynakları Zirvesi"nden dün elimin erdiği, dilimin döndüğü kadar aktarmaya çalıştım. Bugün bir konuyu daha aktaracağım izninizle. Sonra da bir yerlere bağlamaya çalışacağım...

Bu yıl dokuzuncusu idi insan kaynakları zirvesinin. Management Centre Türkiye yine başarılı bir organizasyona imza attı. Zirvenin konuşmacı kalitesi oldukça yüksekti. Eksiklik olarak simultane tercümanların muhteşem performansını mikrofonlardan gelen tıkırtıların düşürmesi söylenebilir.

Oğlu Tıp Fakültesi beşinci sınıfı bitirmek üzere. Bu arada eskilerin "daüssıla" dedikleri sıla hasretinin üzerine bir de onlara maalesef yabancı bir ülke sayılan Türkiye'de tıp tahsilinin zorlukları eklenince çocukcağız ruhen bir miktar çöktü.

Son yıllarda gerek iş ve gerekse siyaset dünyasında "âhlak" konusu sıkça gündeme geliyor. Zira ahlakî ölçülerin olmadığı toplumlarda, iktidarlarda, şirketlerde, ailelerde düzen tutturmak, verimli olmak, vizyon oluşturmak, ileriye güvenle bakmak hasılı hiçbir müspet yaklaşımı yakalamak mümkün gözükmüyor.

Bilginin dolaşımı hızlandıkça, şeffaflık artıyor. Şeffaflık arttıkça siyaseti takip etmek kolaylaşıyor. Böylece ülkemiz daha aydınlık bir geleceğe doğru yol alıyor.

Son günlerde bazı tamir ve tadilat işleri dolayısıyla Küçük ve Orta Boy İşletmeciler yani meşhur KOBİ'ler ve esnafla birebir temastayım.

Senelerdir yazıp çiziyorum. Yönetim bir sanattır ama aynı zamanda da bir ilimdir. Bu gerçeği gören Amerikalılar buna "management science" demişler.

Bizim marangoz dükkânımızı biliyorsunuz ya... İşte o dükkân, araba tamircileri arastasında idi. Arasta, aynı işi yapan esnafın bir araya toplandığı yerlere deniyor mâlum. Bu araba tamircileri kışın araba tamiri olmadığı zamanlarda tarım aletleri imal ederlerdi.

İzmir'de kar nadirattandır. İzmir Manisa arasındaki meşhur Sabuncubeli'ne kar yağar daha ziyade. Şehir içinde pek yağmaz ve tutmaz. Arabası olanlar çoluk çocuk arabalara doluşur Sabuncubeli'ne kar görmeye ve kartopu oynamaya giderler.

Askerlik bitmiş, üniversitede asistan olarak göreve başlamışım. Maaşım bin lira. Dörtyüz lira şirin bir çatıkatına kira ödüyoruz Bornova'da. Geri kalanla, buzdolabı ve dikiş makinesi taksidimizi hallediyor geçinip gidiyoruz...

Biz hiç koskoca bir profesörün ders verirken ağladığını gördünüz mü? Hem de ders "Hayvan Yetiştirme"... Hani tarih dersi filan olsa neyse.

O'nu, üniversitenin lisan kursunda tanımıştım. Hayatımda yakından tanıdığım ilk Japondu. Niye Almanya'ya geldiği sorusuna verdiği cevap ilginçti; "Hocam 'Bir batı dili öğrenmelisin!' dedi, ben de atladım geldim.

Ziraat Fakültesi beş yıldı bizim zamanımızda. Bölümlere son yıl ayrılırdık. İlk dört yıl her konudan bir parça doldururduk dağarcığımıza sonra lazım olur diye. Bitki, hayvan, inşaat, peyzaj, böcek, tırtıl, ilaç bir sürü ders, tatbikat, staj, yüksek lisans tezi derken mezun olduk.