Sabahat Emir

Leman Sam, kendine özgü üslubuyla şarkılarını beğenerek dinlediğim bir şarkıcıdır. Geçenlerde HaberTürk kanalında kendisiyle yapılan bir röportajı dinledim. Bir kaos ortamını andıran zamanın hallerinden, çatışmalardan o kadar bezmiş ki, "Her şeyden korkuyorum. Onun için içime kapandım. Doğaya sığındım" diyordu.

Tarihî süreç içinde iktidarı, kan dökerek, ter dökerek, her türlü zorluklara göğüs gererek ellerinde tutan erkekler, kadın- erkek eşitliğinin egemen olduğu günümüzde bile iktidarı kadınlarla paylaşmaya kolay kolay yanaşmıyorlar.

Geçtiğimiz salı akşamı NTV kanalında Can Dündar'ın yönettiği 301. maddenin kaldırılıp kaldırılmamasıyla ilgili tartışma programını dinledim.

"Baba ve Piç" isimli romanında Türklüğe hakaret ettiği gerekçesiyle 301. maddeden hakkında dava açılan ve ilk duruşmasında bereat eden Elif Şafak'ın adı geçen romanını yayınlandığı sırada alıp (bazı köşe yazarlarının yazdığı gibi severek değil; ancak ilgiyle) okudum.

Bu yılki festivalin en önemli atılımı; uluslararası filmlerin tanıtım ve pazarlamasının yapıldığı film marketinin açılması...

Bahar ve yaz ayları sayıları gün geçtikçe artan festivaller zamanı... Bazıları bu festivallerin bolluğundan şikayetçi ama ben öyle düşünmüyorum. Çünkü bu festivallerde üretimle yaşam coşkusu harmanlanıyor, insanlara heves ve gayret geliyor.

Yaşlılık rüzgârları esmeye başladığında huzurevinde kalmak ister misiniz? Böyle bir soru sorulduğunda ruhunuz üşür; gizli bir ürperti duyarsınız. Çünkü huzurevi dendiğinde, yaşlıların hayatın kenarına itildiği, hatta en yakınları tarafından bile ihmal edilip unutulduğu, arada bir kameralara yansıdığında içler acısı görünümlerle yürek burkan düşkünler yurdu akla gelir.

Bursa, her ne kadar büyük ölçüde tarihî dokusunu büyük ölçüde kaybetse de, bizim mana itibariyle en gözde ve değerli şehirlerimizden biridir. Bugünün gençlerine mevcut eserlerden hareketle Bursa'yı tanıtmak ve duyumsatmak, onların kültürel mirasımıza sahip çıkmaları açısından büyük bir önem taşıyor.

Milli Eğitim Bakanlığının, öğencilerin okuma merakı ve kültürünün gelişmesi için seçtiği 100 Temel Eser üzerine tartışmalar gittikçe alevlenerek sürüp gidiyor. Bendeniz bu projeye başından beri karşıydım. Hatta bununla ilgili bir eleştiri yazısı da yazmıştım. Ne diyordum yazımda, hatırlatayım:

Kavurucu sıcaklarda apartmanda bir gün sular akmadı. Hepimiz deliye döndük. İnsanoğlu böyledir; sahip olduğu nimetler kısa süreli de olsa elinden alınsa, yakınır durur. Eski zamanlarda suların günlerce akmadığını unutup şikayetlerimizle yeri göğü inlettik.

Memleketin en gözde yörelerinde güzelim ormanlarımızın cayır cayır yanışını görünce bir an aklım başımdan gitti televizyonu hayatımdan çıkarmayı düşündüm.

Milli Eğitim Bakanlığı, küfür derecesinde argo tabirlerin ve tabu kelimelerin (!) yer aldığı eserlerin okula girmesinin engelleneceğine dair bir bildiri yayınlamış. Bakanlığın bu hususta öteden beri titiz davrandığını biliriz. Hiçbir öğrencinin bakanlık kitaplarında yakaladığı kaba tabirlerle küfür ve argoya alıştığını düşünmüyoruz. O halde neden böyle bir bildiriye gerek duyuldu?

asından edindiğim bilgiye göre; film ve eğlence dünyasının önde gelen şirketlerinden ABD'li Paramaunt Pictures, Ankara'da bir "tema parkı" kurmak için TOKİ'ye teklif sunmuş. Başbakan Tayyip Erdoğan da özel olarak "işi bitirin" talimatı vermiş.

Bazı gazetelerin ilk sayfalarının başköşelerinde her gün yer alan kadın artistlerin, sözde mankenlerin, sahte şöhretlerin yarı çıplak fotoğraflarına ve onlarla ilgili aşk dedikoduları duyurularına yer verilmesi acaba nedendir? Bunlar, Türkiye'nin ve dünyanın önemli meseleleri midir?

Fransız sinemasının bir zamanlar fırtınalar estiren ünlü oyuncusu Brigitte Bardot, sinemadan çekildikten sonra kendini hayvan haklarını savunmaya adadı. Zaman zaman bu konuda yaptığı çıkışlarla basında yer alır. Şimdilerde Fransa'da hayvan hakları ile ilgili yasaların yetersizliğinden şikayetçi. Bu yüzden İsveç'te yerleşmek istiyor.

Denizli Belediye Meclisi, İlan ve Reklem Tanıtım Yönetmeliği'nde yaptığı değişiklikle iş yeri tabelalarında Türkçe olmayan sözcüklerin ve alfabemizde yer almayan harflerin kullanılmasını oy birliğiyle yasaklamış.

Bir dostum, "İnsan, zaman geçtikçe doğduğu memleketin havasına, suyuna, yemeğine ihtiyaç duyar" derdi. Onbeş gün önce geldiğim Gelibolu'da, Çanakkale Boğazı'na bakan evimizin Ege'ye açılan ufkuna daldıkça karmaşık duygulara kapılıyorum.

Ege bölgesinde ve güneyde oturan kiminle konuştuysam, oraların mülk alan yabancı akınına uğradığını söylüyor. Birdenbire bu rağbet niye? Herkesin kafasını kurcalıyor. Derinden derine duyulan bir rahatsızlık var. Bu rahatsızlık zaman zaman gündeme geliyor. Hele Rahşan Ecevit'in bu tapu işgaliyle ilgili olarak: "Bütün Trakya'yı Yunanlılar aldı. Hatay elden gitti. GAP topraklarını Yahudiler kapattı. Ani Harabelerinin etrafını İlgiliz şirketleri ele geçirdi" sözleri kuşkuları daha bir alevlendirdi.

Sekiz yaşında bir kız çocuğu... Sıska denecek kadar zayıf... Giyimi itinalı, saçları ince ince örgülü... Kara gözlerinde, konuşmalarında büyük insan edası...

Türkiye'de insan, bazen çok garipliklerle karşılaşıyor, şaşırıp kalıyor. Bazıları bu gibi durumlarda "Burası Türkiye!" deyip hiçbir şeye şaşırmamak gerektiğini ima ediyorlar.