Sabahat Emir

Bir ülkenin insanları arasında elbette fikir ve düşünce ayrılıkları olacak. Bu, değişim ve gelişim için gereklidir. Olmaması gereken şey; gönül ayrılığı... Ama ne yazık ki insanlarımız (özellikle entelektüel geçinenlerimiz) fikirleriyle birlikte birbirlerinden gönüllerini ve mekanlarını da ayırıyorlar. Okumak, ne hikmetse bizim aydınlarımızı yabanlaştırıyor. Birbirimize kenetlenip hoş ve saygılı beraberlikler içinde fikir alışverişlerinde bulunmak varken, neticede sürekli olarak ayrışıyoruz; sağcılar-solcular, laikler-antilaikler, birinci cumhuriyetçiler-ikinci cumhuriyetçiler, Türkler-Kürtler, Beyaz Türkler, Kırmızı Türkler, Zenciler vs...

İstanbul Orman Bölge Müdürlüğü, 1994 yılında yangın geçiren Beykoz ilçesi Poyrazköy sınırı içinde kalan 6 hektarlık bir sahada Medya Dostluk Orman'ı kurdu. Geçtiğimiz Pazar günü aynı sahada orman bakanı Osman Pepe'nin de katılımıyla gerçekleştirilen anlamlı törenin ardından dikilen her bir fidana bir medya mensubunun adı verildi. İstanbul Orman Bölge Müdürü bu güzel girişimin amacını, yaptığı konuşmada şöyle belirtti: "Hava ve suyun kaynağı orman, bilginin kaynağı iletişimdir. İletişimi sağlayan medyadır, medya mensuplarıdır. Biz ormancılar olarak isteğimiz; iki meslek grubunun hayatlarındaki benzerlikleri dostluk ormanı ile sembolleştirmek, adına fidan dikilecek olan medya mensuplarının adını sonsuza taşımaktır." İstanbul Orman Bölge Müdürü'ne ve müdürlük çalışanlarına böylesine güzel ve hayırlı bir proje gerçekleştirdikleri, Genel Yayın Müdürü'müzün cici sekreteri Esra Demir'e de beni bu projeden haberdar ettiği için teşekkür ediyorum. Ağaçlar kadar bahtiyar ve aziz olsunlar!

İstanbul Orman Bölge Müdürlüğü, 1994 yılında yangın geçiren Beykoz ilçesi Poyrazköy sınırı içinde kalan 6 hektarlık bir sahada Medya Dostluk Orman'ı kurdu. Geçtiğimiz Pazar günü aynı sahada orman bakanı Osman Pepe'nin de katılımıyla gerçekleştirilen anlamlı törenin ardından dikilen her bir fidana bir medya mensubunun adı verildi. İstanbul Orman Bölge Müdürü bu güzel girişimin amacını, konuşmasında şöyle belirtti: "Hava ve suyun kaynağı orman, bilginin kaynağı iletişimdir. İletişimi sağlayan medyadır, medya mensuplarıdır. Biz ormancılar olarak isteğimiz; iki meslek grubunun hayatlarındaki benzerlikleri dostluk ormanı ile sembolleştirmek, adına fidan dikilecek olan medya mensuplarının adını sonsuza taşımaktır." İstanbul Orman Bölge Müdürü'ne ve müdürlük çalışanlarına böylesine güzel ve hayırlı bir proje gerçekleştirdikleri, Genel Yayın Müdürü'müzün cici sekreteri Esra Demir'e de beni bu projeden haberdar ettiği için teşekkür ediyorum. Ağaçlar kadar bahtiyar ve aziz olsunlar!

Geçtiğimiz günlerde yayınlanan "Kentim İstanbul" isimli yazımla ilgili olarak Anadolu'dan birkaç yıl önce göç etmiş bir okuyucum telefon etti. Hayat mücadelesinin zorluklarından, insanların insanlara kapalı olduğundan şikayetle "Sevmekten bahsediyorsunuz ama karmaşadan başka bir şeyini doğru dürüst göremediğimiz bu şehri, dışardan gelenleri dışlayan, oturdukları siteleri kalın duvarlarla çevreleyen insanlarını nasıl seveceğiz? Sevginin karşılıklı olması gerekmiyor mu?" diye sordu.

Bir 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı daha geçti. Devlet bir gün için de olsa gençleri hatırladı. Televizyonlarda gençlik programları yapıldı. Çeşitli mekanlarda gençlik üzerine açık oturumlar düzenlendi, sorunlar tartışıldı. Hele hele İstanbul ve Ankara gibi büyük şehirlerin stadyumlarında mükemmel biçimde tertiplenen gösteriler hepimizin göğsünü kabarttı, kendi kendimize: "Ne güzel, çakı gibi gençliğimiz var!"

Adettendir; Milli Eğitim Bakanlığı'na gelen her bakan, ilkin çarpıcı projeler üretmeğe; böylelikle medyada dikkat çekmeğe başlar. Bu projeler çerçevesinde zaman içinde bir şeyler yapılır yapılmasına; ama hiç birisi özde sistemi ıslah etmede başarılı olamaz. Bir hay huydur gider. Ciddi ve umut verici gelişmeler sağlanamadan bir bakarsınız, bakan değişir. Böylelikle Milli Eğitim Bakanlığı en sorunlu bakanlıklardan biri olmağa devam eder.

Önceki yıllarda, 2000'li zamanları tahayyül ederken (fazla iyimserlikten mi ne) insanlığın olgunluk zirvesine ulaşacağını, bazı kelimelerin artık telaffuz edilemeyeceğini düşünüyorduk. Mesela hangi kelimeler? Savaş, yoksulluk ve darbe.. Neticede ne oldu?

İstanbul Büyükşehir Belediyesi "Kentim İstanbul" adı altında çok önemli, hayırlı ve geniş kapsamlı bir proje başlattı. Geçtiğimiz Pazartesi akşamı Lütfi Kırdar salonunda yapılan tanıtım toplantısında Büyükşehir Belediye Başkanı Ali Müfit Gürtuna, yaptığı veciz konuşmada ana amaçlarının İstanbul'da yaşayan kentli olma ve kente sahip çıkma bilincinin kazandırılması olduğunu vurgulayarak başlattıkları kampanyanın üzerine oturtulduğu temelleri; kentin tarihi ve kültürel değerlerinin farkına varmak, kentin fiziksel, kültürel ve sosyal dönüşümünü gerçekleştirmek, kente aidiyet hissederek kendi sahiplenip korumak olarak sıraladı.

Bir sistem dahilinde... Her birinin sadece biletine ortalama 100'er dolar ödeyerek; çoğu da başka şehirlerde iki, bazen de üç gün süren... Ulaşım, otel ve yol masraflarını da kendim karşıladığım büyük seminerlere her üç ayda bir katıldım... Bununla beraber, her birinin biletine ortalama 10'ar dolar ödediğim, bir günde başlayıp biten seminerlereyse her ay katıldım...

İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı, Şenol Demiröz yönetiminde uzun süredir İstanbul'un tarih, kültür ve sanat hayatını zenginleştiren çeşitli etkinlikler yapıyor. (Demiröz, bilindiği gibi şu sıralarda RTÜK tarafından TRT Genel Müdürlüğü'ne aday gösterildi. Ancak bazı medya organları karalama kampanyası başlatarak onun genel müdürlüğe atanmasını engellemeğe çalışıyorlar. Bence başarılarını kanıtlamış, çalışkan ve birikimli insanlar kösteklenmemeli. Genel Müdürlük görevine getirildiğinde Demiröz'ün her zamanki demokratik tavrını sürdürerek TRT'de çok başarılı işler yapacağına inanıyorum.)

ABD ve İngiltere'nin Irak'a yaptığı saldırıda, yalnız Irak değil; şimdiye kadar edindiğimiz bütün insanî değerlerimiz, birikimlerimiz ve umutlarımız da bombalandı. Acı ve güvensizlik batağında kendimi aldatılmış ve yaralanmış olarak hissederken ÇEKÜL destekli Tarihi Kentler Birliği'nden "Dünya Günü'ne Doğru Kastamonu" ve "Bartın-Amasra Buluşması" toplantılarına davet aldım. Tabii her zamanki gibi seve seve katıldım.

Okuduğum kitaplarda rastladığım ilginç pasajları ve birtakım yazarların, filozofların dikkatimi çeken düşüncelerini not ettiğim eski defterlerimden birini karıştırırken "Yazar, yaşadığı çağa tanıklık eden kişidir" diye bir hüküm cümlesine rastladım. Hangi esere veya kişiye ait olduğunu yazmamışım. Her şeyi okursak, araştırırsak bilebileceğimizi sandığım o gençlik dönemlerinde demek ki bu cümle beni bir hayli etkilemiş.

İstanbul, bir büyük köy olalıdan beri gerçek İstanbullular birer ikişer şehirden göç ederlerken İstanbul Büyükşehir Belediyesi, bu isim altında bir kampanya başlatmış. Caddelerdeki panolarda ilkin İbrahim Tatlıses'in, altında "Ben İstanbulluyum" yazan resmini görünce şaşırdım. hemen aklıma beş yıldızlı otel odalarındaki çiğ köfte partileri, uzatmalı sevgililer, vurulan kadınlar, bir dizi sansasyonel olaylar, bozuk bir Türkçe geldi.

'Adam Öykü' dergisinin Nisan sayısında birkaç hikaye-roman yazarının katıldığı bir edebiyat paneli metnini okudum. Katılımcılar 1970'lerde gündemde olan edebiyat dergileri olarak Türk Dili, Papirüs, Yeni Dergi, Soyut, Yeni A, Türkiye Defteri, Varlık ve Yeni Ufuklar'ı saymışlardı. İçlerinde Hisar'dan bahseden yoktu.

Okuyucularım beni bilir; ben, gezgin ruhlu bir insanım. Günlük olayların hay huyundan sıkıldığımda, ezelden ebede doğru akışı hissetmek, bir an hayatın kenarında bağdaş kurup sükunet içinde o gizemli akışa kendimi salıvermek için tarihî kentlere yolculuk etmeğe bayılırım. Gittiğim kentlerin ruhu oradan ayrılsam da beni artık hiç bırakmaz; çalışma odamın bir köşesine siner; okumaktan, yazmaktan yorgun düştüğümde munisce yaklaşarak kulağıma: "Haydi gel!" diye fısıldar. O zaman nisanda şuraya, mayısta buraya gideceğim diye plan yapmağa başlarım. Şu savaş belası geçer geçmez gideceğim ilk yer Şanlıurfa...

Geçen hafta ABD Dışişleri Bakanı Colin Powell'ın ülkemize gelişinde "Al gülüm, ver gülüm" havası içinde yapılan toplantılardan sonra Ankara rahatladı. Başbakanın "ulusa sesleniş" konuşmasıyla bile güven duyup canlanmayan piyasalar Amerika'dan yardım geleceği umuduyla hareketlendi, borsa yükselişe geçti. Anlayacağınız; Amerika'ya bu kadar bağımlıyız.

Benim gibi, daha adil, daha dengeli ve daha duyarlı bir yönetim için kadınların parlamentoda yüzde elli oranında yer alması gerektiğini düşünüyorsanız meclisin bugünkü erkek egemen görünümü herhalde sizi de rahatsız ediyordur.

Yunanlı yönetmen Angelopulos, dünya halklarını Amerikan filmlerini boykota çağırıyor. Bizde ve dünyada bu boykota katılımlar giderek artıyor. Sanatın siyasete alet edilmesi hoş bir şey değil. Üstelik Amerikan sinema çevresinin de savaş karşıtı eylemlere destek verdiği dikkate alınırsa bu, biraz da haksızlık oluyor. Hele hele bu yılki Oscar töreninde en iyi belgesel film ödülünü kazanan "Benim Cici Silahım" isimli filmin yönetmeni Michael Moore'un, törende yaptığı o tarihi ve yürekli çıkıştan sonra...

Biz İstanbullular alışkın olmadığımız bir iklimle karşı karşıyayız. Nerdeyse iki aydan beri havalar çok sert gidiyor. Arada bir şaşırıp da güneş açsa bile hemen arkasından bulutlanma, sis, fırtına ve yağış geliyor. Kara iki gün dayanamazken günlerce kar altında kaldık.

Yeni evlendiği eşinin, şarkı söylediği yerlere neden gelmediğini soran gazetecilere Ebru Gündeş: "O, saygın bir kişidir, onun için böyle yerlere gelmez" gibilerden bir cevap vermiş. Geçen haftalarda magazin dünyasında tartışmalara sebep olan bu sözler aslında sanat dünyamızın hal-i pür melalini aksettiren hazin bir itiraftı.