Sabahat Emir

26 Eylül'de Dil Bayramı dolayısıyla Türk Dil Kurumu, Cumhurbaşkanı ve Başbakanın katıldığı toplantılar düzenlemiş. Dr. Ahmet Tevfik Ozan, internet aracılığıyla yayınladığı "Dil Bayramında Türkçe ÖSYM'nin Kölesi" başlıklı basın bildirisinde bu kutlama dolayısıyla Türkçe'nin bugünkü içler acısı durumu ve tavrı konusunda şunları yazıyor:

Mübarek ramazanın uğurlandığı şu son günlerde mana boyutunda tefekkür yolculuğuna çıkan okuyucularıma Şehbenderzade Filibeli Ahmed Hamdi Beyin A'mak-ı Hayal isimli kitabından aldığım iki gazeli sunuyorum:

"Cumhurbaşkanının Sanatkârları Daveti" üzerine yazdığım yazıya değerli hocamız Hüsrev Hatemi şöyle bir yorum yapmış: Köhne metaız. "Eğerçi köhne metaız revacımız yoktur"

Bu mübarek ramazan günleri, en fazla içimize daldığımız, Yunus'un: "Beni bende demen bende değilim/ Bir Ben vardır bende benden içeri" deyişini hatırlayıp da tefekkür boyutlarını zorlayarak mana zirvelerine tırmanmaya çalıştığımız günler... Manevi iklim günleri yani...

Siz, akıl almaz bir hızla ilerleyen teknolojiye, gözde şehirlerde sayıları gittikçe artan gökdelenlere, tüketim arzusunu şahlandıran göz alıcı marketlere, konformizmin gittikçe gelişmesine, TV kanallarının sayılarının artmalarına, daha fazla demokrasi, daha fazla özgürlük safsatalarına bakıp da çağdaş medeniyetin gelişmişliğine hükmetmeyin.

Bu mübarek ramazan günlerinde canım ablacığımı kaybetmemden dolayı teselli etmek için ziyaretime gelen dostlarım bana sabır dilerlerken ölüm üzerine öğütlerde bulunuyorlar. Yetmiyor, ben yine kitaplarıma gömülmüş bir halde seçkin kişilerin ölüm üzerine söylediklerini okumaya çalışıyorum. Benim gibi gönlü yaralılar için okuduklarımı aktarıyorum.

Cumhurbaşkanı sayın Gül'ün toplumun her kesimini eşit ölçüde kucaklayacağını daha önceki yazılarımda belirtmiştim.

İstanbul'un trafiği artık herkesin korkulu rüyası oldu. Bir semtten bir semte gitmek şehirler arası gidişten de zor.

Eylül ayı, bugüne kadar ayların en anlamlısıydı benim için. Bu yüzden hemen hemen her eylül, bu anlamı vurgulayan bir yazı yazardım. Biraz da bencil bir ilgiden kaynaklanıyordu bu eylül düşkünlüğü. Çünkü ben eylül ayında doğdum.

Türkiye'de yıllardır süren siyasi çekişmelerden kurtulunup da gençlik konusu dört başı mamur bir şekilde ele alınamıyor, sağlıklı ve verimli projeler üretilemiyor. Milli Eğitimin de çaresiz kaldığı sık sık çıkan öğrenci olaylarıyla gün yüzüne çıkan bir gerçek.

Cumhurbaşkanlığı seçiminden sonra köşelerde yeni cumhurbaşkanımız ile ilgili çeşitli yorumlar yapılıyor, ahkâmlar kesiliyor, taktikler verilmeye çalışılıyor...

Ahmet Hamdi Tanpınar meşhur "Beş Şehir" kitabında İstanbul'dan bahsederken şöyle der: "Çocukluğumda, bir Arabistan şehrinde ihtiyar bir kadın tanımıştık. Sık sık hastalanır, humma başlar başlamaz İstanbul sularını sayıklardı:

Türkiye'den Almanya'ya işçi göçünün henüz yeni başladığı yıllarda Almanya'da çalışan bir yakınım, bana oradaki sosyal düzenden, insana verilen değerden, hastalandığında hastanede kendisine gösterilen ihtimamdan öylesine sitayişle bahsetti ki gözlerim dolarak dinledim. Tabii ki bu hassasiyet kendi ülkemde sıradan insanların her alanda olduğu gibi sağlık alanında da çektiği çileyi hatırlamaktan kaynaklanıyordu.

Okuyucularımdan biri: "Yazılarınızın ağırlık merkezi çoğunlukla insan. Zamanımızda insanın kıymeti mi kaldı? Batının ilim ve tekniğini almak yerine hastalıklarını aldığımız için fertleri birbirine zulmeden bir toplum olduk" diyor. Okuyucumun tespitine katılıyorum. Ben de bunun için insan'a ağırlık veriyorum ya...

Seçimler bitti. Sürprizli sonuç karşısında herkes, takkesini önüne alarak düşünüp taşınacağına, eleştiri mekanizmalarını işletmek suretiyle eğrilerle doğruları ayırmaya çalışacağına, yine bitmez tükenmez tartışmaların peşine düştü. Aklın yolunu bir türlü bulamıyoruz. Oysa, tartışmalardan bıktık. Üzerinde çeşitli oyunlar oynanan; etrafı ateş çemberiyle çevrili, üstüne üstlük kuraklığın tehdidi altında olan bu ülkede halk olarak huzur istiyoruz, barış istiyoruz, medeni boyutlarda uzlaşma istiyoruz.

Ülkemizde yüksek mevkilere gelenlerin en belirgin tavırları sanki Olimpos Dağına çıkmış gibi ulaşılmaz olmaları, halkla irtibatlarını kesmeleridir.

Değerli dostum Ümit Meriç, Miraç kandilinde bana Timaş yayınları arasında çıkan "Dualar ve Âminler" kitabını hediye etti.

Doğru oturup doğru konuşalım; biz, peşin hükümlerle hiçbir zaman batı medeniyetinin düşmanı olmadık, hâlâ da değiliz. Batı, Ortaçağın karanlığını yaşarken biz, Mevlanaların, Yunusların rehberliğinde hakikat nuruna erişen, insan sevgisini her şeyin üstüne çıkaran, evrensel değerlere ulaşmış aydınlanma çağı yaşadık.

Basında, bazı köşelerde çıkan yazılardan öğrendim; geçtiğimiz hafta Milas'a bağlı Ören'de şair Melih Cevdet Anday anısına bir edebiyat semineri yapılmış. Bu çerçevede Türkiye Yazarlar Sendikası ile Ören Belediyesinin ortaklaşa düzenledikleri Melih Cevdet Anday Şiir Yarışmasında birinciliği Keskindoreke/Fındınfalava (İnce'nin çocukluğunda kırlangıçlarla yarışırken söylediği bir tekerleme) isimli kitabıyla Özdemir İnce kazanmış. Özdemir İnce, günlük yazılarını ilgiyle okuduğum saygın yazarlardan biri. Bu ödülü bileğinin hakkıyla kazandığına eminim, kendisini kutluyorum.

Bütün türküler gönül tellerinizi titretir durur, ama bazıları vardır ki, ne zaman dinleseniz veya mırıldanmaya kalksanız gözyaşları sicim gibi akar yanaklarınızdan. Öylesine anlamlı ve dokunaklıdır. Benim de böylesi bir türküm vardır: