Sabahat Emir

Hormonlu edebiyat benzetmesini duyduk ama kuş tüyü edebiyatı diye bir şey duymadık diyeceksiniz, eminim. Efendim, kuş tüyü edebiyatı, hafif konuları işleyen bir edebiyat tanımlaması. Bunu da Hürriyet gazetesinin pazar ekinde çıkan inceleme-röportaj türü bir yazıyı okuduğumda öğrendim.

İstanbul Büyükşehir Belediyesine bağlı Kültür AŞ. bir süredir Cemal Reşit Rey salonunda "Arzın Merkezinde Buluşmalar" başlığı altında ilginç konferanslar tertipliyor.

Şarkıcı Metin Şentürk'ün deniz motorlarıyla hız yapma (!) denemelerinden sonra arabayla hız rekoru kırma tutkusu eş-dost sohbetlerinde tartışma konusu oluyor.

Kültür ve Turizm Bakanlığına bağlı Güzel Sanatlar Müdürlüğü, bana "Türk Müziği 2" adı altında, repertuar kalitesi ve icra seviyesi yüksek, orijinal çalışma olması bakımından ilk oldukları dikkat çeken 15 CD'lik bir kit göndermiş. Genel Müdür Bayram Bilge Tokel'e telefon edip bu güzel çalışmalarından dolayı kendilerini ve emeği geçenleri kutlayarak Genel Müdürlüğün diğer çalışmaları hakkında bilgi aldım.

Geçtiğimiz cumartesi günkü Türkiye Gazetesinde "Başarının yolu sevgiden geçiyor" başlıklı bir haber-mülakat yazısı vardı. Şimdiye kadar farkında olmadığımız yeni bir tespit değildi ama söz sevgiden açıldı mı haliyle ilgimi çekiyor. Okudum tabii.

Şimdi moda oldu; herkes birbirine böyle hitap ediyor. Sevgililerin yanı sıra arkadaşlar, dostlar, aile bireyleri de birbirlerine "aşkım" diyor...

Afrika dendiği zaman aklınıza ne gelir? Medeniyet nimetlerinden uzak kara derili insanlar... İlkel kabileler... Safari... Balta girmemiş ormanlar... Yırtıcı hayvanlar... Filler, çeşit çeşit maymunlar... Yoksulluk, sefalet... Tahminimce ilk anda bunları sıralayabilirsiniz. Ayrıca, seyahat söz konusu olduğunda Afrika'yı düşünmezsiniz. Ama merak edersiniz. Öyle değil mi?

Hasta gezegenimizde gittikçe azgınlaşan çıkar kavgaları, alevlenen kinler, ayrımcılıklar, ötekileştirmeler, adaletsizlikler ve cehalet yüzünden insanlık giderek derin bir karanlığın içine sürükleniyor. Dayanılmaz bir Orta Çağ karanlığı bu...

2007 sıkıntılı geçecek diyorlardı. Ben, yine de olumlu şeyler düşünüyor, bardağın dolu tarafını görmeye çalışıyordum. Ama ocak ayı sıkıntılı geçti. Önce küresel ısınma sebebiyle baş gösteren kuraklık, keyfimizi kaçırdı. Hrant Dink'e suikast yüreğimizi yaraladı. Edebiyat âlimi Nihat Sami Banarlı'yı, Ahmet Kabaklı'yı, Uğur Mumcu'yu anışlar hüzün rüzgârları estirdi. Önce Mustafa Taşar'ın, ardından İsmail Cem'in ölümü yalnız siyaset dünyasını değil, hepimizi derinden sarstı...

İnsan hayatında öyle durumlar vardır ki, kişi akıl ve duygular arasında bocalar durur, hangisinin peşinden gitsem; hangisine göre karar versem diye bocalar durur.

Agos Gazetesi editörü ve başyazarı Hrant Dink'e sıkılan kurşun, aslında Türkiye'ye; Türkiye'nin itibarına, istikrarına ve birliğine sıkılan bir kurşundur. Akıl, sağduyu ve vicdan sahipleri bu konuda birleşmektedir. Bu menfur saldırının amacı ne olabilir? Akla gelenler ve söylentiler çeşitli... Belalı bir coğrafyada bulunan ve çeşitli sorunlarla baş etmeye çalışan ülkemizde bir kaos ortamı oluşturmak...

Sevgi, bir duygu olmaktan öteye tabiatta var olan; başta insan olmak üzere bütün varlıklarda tezahür eden bir enerji... İnsan, bilinç düzeyine ve ruhî ihtiyacına göre sevgiyi talep edip duyularıyla algılıyor. Tabiatın en asi ve sorumsuz varlığı insanın, yaşadığımız dünyayı; çevreyi, atmosferi haince ve sorumsuzca nasıl tükettiği malumunuz...

Hatırlar mısın; çocukluğunda biraz sorumsuz, rastgele davrandığında; abuk sabuk heveslere kapıldığında; taşkınlıklar yaptığında büyüklerin azar yüklü bir ses tonuyla "kendine gel!" diye ihtar çekerlerdi. Anlamını tam olarak bilmediğin bu sözü işittiğinde hemen derlenir toparlanır, senden beklendiği şekilde akıllı, uslu haline dönerdin.

Önce televizyon kanallarında tekrar tekrar gösterilen kolej gençlerinin arsız arsız gülüşerek uyuşturucu kullanmaları yüreğimizi ağzımıza getirdi. Ardından ilköğretim öğrencisi 8 hastası olduğunu söyleyen Prof. Dr. İlhan Yargıç'ın yanı sıra, uzman danışman Jale Kerimol da: "İstanbul'da uyuşturucu kullanmayan okul yok!" diye yürek hoplatan bir iddia ortaya attı.

Avrupa Yakası" isimli televizyon dizisini hemen hemen başından beri takip ediyorum. Volkan rolündeki Ata Demirer, Selin ve Şesu (Gözden uzak olan gönülden uzak olmuyor ama isimler unutabiliyor; oyuncuları rollerindeki isimleriyle anarsam okuyucularım beni mazur görsün) ayrılalıdan beri dizinin havasını kaybedeceğine hüküm vermiştim. Bu hükmüm halen devam ediyor.

Bir yılı ve bayramı da geçirdik. Her yeni yıl başlangıcında ve bayramlarda umutlarımız tazelenir. Birbirimize sağlık, huzur ve hayır temennilerinde bulunuruz. İnsanoğlunun güzel bir âdetidir. Bu yıl başında ve bayramda da bunları yaptık. Ama ne yazık ki yüreklerimiz içten içe endişe dolu.

Her gün bayram havası içinde geçse... İnsanlar, derin kardeşlik duyguları içinde birbirine dost ve yakın olma, gönül alma telaşı içinde olsalar... Bir zamanlar bir şarkıcı (yanılmıyorsam Şenay), bunları terennüm eden bir şarkı söylerdi. Dinlediğimizde hepimizin hoşuna giderdi, coşkuyla tempo tutardık.

Son günlerde Yalçın Küçük'ün "Tekelistan" isimli kitabını okuyorum. Bu son derece hacimli kitapta ilginç tesbitler, analizler ve yorumlar var. Küçük, kitabın Nazımoloji isimli bölümünde Nazım Hikmet'e ölçüsüz bir hayranlık sevgiyle yaklaşmak yerine daha soğukkanlı, daha bilimsel yaklaşılması, değerlendirilmesi ve eleştirilmesi gerektiğini söylüyor. "Ancak, biz bunun için yetkin ve birikimli miyiz?" sorusundan sonra şöyle bir yorum getiriyor:

Eğer mesleğiniz birebir dil ile ilgiliyse; kelimelerle üretiyor, yaşıyor; yaşamanın zevkini, heyecanını kelimelerle duyuyor ve duyurmaya çalışıyorsanız; ülkenize, kültürünüze kelimelerle sahip çıkma gayreti gösteriyorsanız; ortak umutları, idealleri, sevgileri, sevinçleri, kederleri, kelimelerin sihirli marifetiyle yansıtmayı hüner edinmişseniz;

Bu, İstanbul Şehir Tiyatrolarında sahnelenen bir oyun... İsmi ilgimi çektiği için galasının yapıldığı Harbiye-Muhsin Ertuğrul Tiyatrosuna gittim. Kapıda "18 yaşından küçükler seyredemez" diye bir ikaz yazısı vardı.