Seçkin Başkan

Esra, yaşlı kadına sarıldı bütün gücüyle, onu göğsüne bastırıp gözlerini kapadı. Söyleyecek bir tek kelime dahi bulamıyordu. O anda başladı ağlamaya. Sarsılarak, hıçkırarak, delicesine ağlıyor, bir çağlayan gibi akıyordu gözyaşları...

Tülin hanım, gözlerini elinin tersiyle sildi ve, "Esra'ya söylemek zorundayız, hatta şimdi gitmemiz lazım Feridun, orada olmalıyız. Ben uyandırayım kızı" dedi. Feridun bey başını salladı "olur" anlamında. Tülin hanım ise güçlükle kızının odasına geldi...

Tülin hanım sabahlığını sırtına alarak salona yürüdü. Feridun bey on beş dakikayı geçmesine rağmen gelmemişti. Bir telefon konuşmasının bu kadar sürebileceğini düşünmüyordu kadın. Salon karanlıktı. Şaşkınlıkla ışığı yaktı ki!..

Haldun Demir, Ferit Yılmaz'a bu acı haberi vermek zorundaydı. Ferit beyle daha bu akşam üzeri görüşmüşlerdi. Bu menfur hastalık için Amerika'da yapılan araştırmalardan bahsetmiş, başarılı sonuçlar alındığını bildirmişti...

Nevin hanım dehşetle açılmış gözlerini oğlundan ayırmadan girdi içeriye. Serdar ona elini uzatmaya çalıştı, başaramadı. Nevin hanım koşarak atıldı ve "Yavrum, aslanım benim..." diye inledi âdeta!..

Serdar acı bir gülümsemeyle annesine baktı. Onun sözlerinin kendisini mi yoksa onu mu teselli amacıyla söylenmiş olduğunu kestiremiyordu. Beyni bulanıktı bugün. Bir tuhaflığı vardı. Kanı çekiliyor gibi hissediyordu...

Genç kız hastahane bahçesine çıktığı zaman neden sonra ağladığını fark etti. Gözyaşları yanaklarında yol yaparak dökülüyordu. Yanından geçen insanların yüzüne garip garip bakmalarıyla kendine geldi...

Nevin hanım ve Ferit bey dört dönüyorlardı oğullarının etrafında... Onlar gibi sabah gözünü hastahane koridorlarında açan başka biri de Esra idi. Sürekli sözlüsünün yanında oluyor, ona hoşlandığı kitapları, kasetleri getiriyordu...

Meral, annesini sakinleştirmeye çalışarak geri çekti. Haldun bey odaya girdiği zaman servis doktorlarının gereken müdahaleyi yapmış olduklarını gördü. Serdar beş gün içinde oldukça zayıflamış, hasta yüzü çehresine yerleşmişti.

Meral'den duyduklarıyla irkilmişti Tarık... O anda anlamıştı çizmeyi biraz aştığını. Karşısında isyan bayrakları havalanmış, başkaldırı başlamıştı. Dişlerini sıktı, öfkesini belli etmemeye çalışarak "mesele kapanmıştır" dedi yavaşça...

Acı hakikat bütün çıplaklığı ile karşılarındaydı aslında ve "beni görmezlikten gelemezsiniz' diye haykırıyordu adeta... Ferit bey kolunu karısının omzuna attı. Birbirlerine sokulup sessizce ağlamaya başlamışlardı...

Doktor Ferit Yılmaz arabasını sahile doğru park etti. Vitesi boşa aldıktan sonra hafifçe arkasına yaslandı, parmaklarını ağarmış saçlarının arasına daldırarak geriye doğru itti. Yanında sessizce oturan karısına bir şeyler söyleyeceği belli oluyordu!..

Serdar'ın bomba tesiri yapan sözlerini dinleyen genç kızın dehşetle açılan gözleri ve sinirli bir şekilde dudaklarının titremesinden onun bütün bu söylenenlere itiraz edeceğini anlayınca adeta haykırdı!..

Sabah erken saatte kemoterapi seansına girip çıkan Serdar bitkin bir şekilde uykudaydı. Esra bir köşede büzülmüş, o da uykusuz geçen saatleri biraz olsun telafi edebilmek için gözlerini kapatıp kestiriyordu...

Genç kız gözleri yaşararak anlatıyordu dün akşam olanları. Tarık ise dikkatle dinliyordu Arzu'yu. Meral'in halini, Ferit beyin durumunu detaylarıyla nakletti genç adama. Bir süre konuşmadı delikanlı. Neden sonra bir şeyler mırıldandı...

Omuzları sarsılarak ağlamaya başlamıştı Ferit bey. Meral babasının koluna girerek onun eve girmesine yardımcı oldu. Arzu ise boğazına düğümlenen hıçkırıkları zor zapt ediyordu. Bitkin adam, salondaki koltuklardan birine atıverdi...

Ferit bey iki genç kızın konuşmalarını duymuş, hafiften hıçkırmaya başlamıştı bile. Arzu şaşkınlıkla baktı doktora. Gözleri büyümüştü, Meral'e sordu ve aldığı cevapla irkildi genç kız. Bir müddet öylece kalakaldı!

Haldun bey genç adamın yatağının yanına bir koltuk çekmişti. Ciddi bir şekilde konuşuyordu: "Sen de benim kadar durumun vahametinin farkındasın değil mi Serdar?" dedi. Delikanlı "Biliyorum hocam, farkındayım" diye fısıldadı...

Akşam üzeri, alınan kanın sonuçları gelmiş ve ne yazık ki bütün veriler bir gün önce doktor Kemal beyin bulduğu sonuçları doğrulamıştı. Ferit bey oğlunun hastahanedeki odasının dışında, duvara dayanmış, kesik kesik hıçkırıyordu...

Esra ve Meral sessizdi... Karşılarında aşikar bir şekilde duran gerçeğe itiraz edemiyorlardı. Serdar ise oldukça sakindi. Sanki alelade bir şeyden bahsediyormuş gibi umarsızca anlatıyordu herşeyi.