Seçkin Başkan

Ferit bey odasına girip hemen eve telefon etti. Karısından oğlunun durumunu sordu, kanını laboratuvara bıraktığını söyledi. Serdar hâlâ yatıyordu. Nevin hanıma göre ateşi çok fazla değildi ama delikanlı çok bitkindi...

Ferit bey fazla oyalanmadı laboratuvarda. Arkadaşına bir kere daha teşekkür edip çıktı. Muayenehanesine geldiği zaman saat ona geliyordu. Sekreteri Aslı yeni gelmişti. Doktor beyi her zamankinden erken karşısında görünce meraklanmıştı...

Meral hemen mutfağa daldı. Aklı Tarık'taydı. Delikanlının hoş esprileri aklına geldikçe kendi kendine gülümsüyor, başını sallıyordu... Baba kız yemeklerini yediler. Nevin hanım oğlunun yanına gitmişti...

Meral odasına girip üzerini değiştirirken bugün olanları düşünüyordu bir yandan. Ne zamandır ilgisini çeken, kendi sınıfından bir gençle ilk defa okulun kafeteryasında aynı masada oturup sohbet etmişlerdi. Tarık adındaki genç İstanbulluydu...

Ferit bey o gün akşama kadar oğlunu düşündü. Nasıl olduğunu merak ediyor, kendi kafasınca tedavi planları hazırlıyordu. Aksi gibi o günde epey hasta randevusu vardı. Son hastasının da muayenesi bitince hiç oyalanmadan fırladı...

Serdar ertesi gün güçlükle uyanabildi. Eli ayağı sanki çekiliyor, başı zonkluyor, midesi bulanıyordu. Garip bir uyuşukluk vardı vücudunda. Nevin hanımın başı oda kapısında gözüktüğü zaman usulca söyledi ona rahatsız olduğunu...

Serdar, "Biraz kendime bakmalıyım, yaşlı dedeler gibi oldum son günlerde..." diye geçirdi içinden.

Durakta otobüs bekliyorlardı... Bu arada derslerden, hastalardan konuştular. Bir ara Serdar başının döndüğünü hissederek tutundu. Bu ikinci defa oluyordu bugün. Onun sarardığını gören yakın arkadaşı Kamil endişeyle baktı...

Ferit bey, bir müddet koltuğunda oturup gözlerini kapattı. Çok şükür her şey yolundaydı... Serdar'ın okulu bitirmesine iki sene kalmıştı. Seneler o kadar çabuk geçip gidiyordu ki, iki sene göz açıp kapayana kadar akıp gidecekti şüphesiz...

Doktor Ferit beyin anne ve babası İstanbul'a gelmişlerdi. Kısa zamanda her şey tamamlanmış, güzel bir düğünle Nevin ve Ferit evlenmişlerdi. Herkes hayatından memnundu...

* Amansız bir hastalık sonucu vefat eden oğullarının ardından karanlığa gömülen acılı bir aile...

Ofis kapısının gıcırdadığını duyunca kaldırdı başını Orhan. Kapının ağzında Emre Can duruyordu. Şaşkın bir şekilde baktı oğluna. Bir şeyler söylemek istedi beceremedi. Emre Can bembeyazdı. Usulca fısıldadı: "Baba!" Orhan gözlerini kapattı...

Sabah yatağından kalkıp aynaya baktığında ne kadar yorgun, ne kadar bitkin olduğunu fark etti Orhan. Bir gecede yine yıllar geçip gitmiş gibiydi. Oğlunun hayali hep gözlerinin önündeydi. Düşündükçe dolu dolu oluyordu gözleri...

Orhan yaşlı kadına acıyarak baktı. Çökmüştü Olcay hanım, seneler önce gördüğü o mağrur ifadesi hâlâ duruyordu yüzünde ama yüzü kırışmış, saçları ağarmıştı. Enver bey ise koltuklardan birine çöküvermişti...

Enver bey telaşla etrafına bakındı. Yüzünde suçluluk ifadesi hakimdi. Ne diyeceğini bilemedi. Birazdan Emre Can gelecekti. Onun bu adamı görmesini istemiyordu. İster istemez kenara çekildi. Orhan içeri girdi. Bir müddet konuşmadılar...

Olcay hanım bütün gününü televizyon karşısında geçiriyordu. Karı koca kahvaltılarını ediyorlar, kahvelerini içerken günlük gazeteleri okuyorlar, Enver bey kitap okuyor, kendince bir şeylerle meşgul oluyordu. Bütün hayatları torunlarıydı...

Onun gözlerinin içine baktı. Karşısında duran bu genç, yakışıklı delikanlı, yıllardır hasretiyle yandığı biricik evladıydı.

Ertesi gün erkenden gitti Emre tamirhaneye. Orhan her zamanki gibi oradaydı. Birlikte camlı bölmeye geçtiler. Havadan sudan biraz konuştular. Arabalardan bahsettiler. Orhan garip bir tad alıyordu bu gençle sohbet etmekten...

Orhan garip bir duyguyla baktı Emre Can'ın ardından. İçinde bilmediği tuhaf bir sıkıntı vardı. Bu delikanlının gözlerinde bir aşinalık farketmişti. Bakışları, gözlerinin anlamı hiç yabancısı olmadığı bir manzaraydı...

On dokuz yaşına gelmişti Emre Can. Liseyi İsviçre'de bitirdikten sonra dedesi ve anneannesiyle birlikte tekrar yurda dönmüşlerdi. Burada üniversite imtihanlarına girmiş, Hukuk Fakültesini kazanmıştı...