Seçkin Başkan

Kapıda duran şık giyimli, saçları kısa kesilmiş, son derece bakımlı, ortadan biraz uzun boylu, siyah güneş gözlükleri takmış kadını gören Şevket Bey şaşırmıştı. Sevimli bir gülümsemeyle:

Şefika Hanım yemek takımlarını kâğıtlara sarıyordu. Bir yandan da gözlerinden süzülen yaşlara engel olamıyor, bunca yılın anılarını bir anda geride bırakıp hiç bilmediği bir düzene gitmenin sancılarını çekiyordu. Yalçın öğlene doğru gelmişti. İki yaşlı insanın evin eşyalarını topladığını görünce hayretle atıldı:

Payidar büyük şirket binasından koşar adımlarla inerek karşı kaldırıma park etmiş olan Sedat'ın arabasına doğru ilerledi. Ön kapıyı açıp koltuğa yerleşti. Sedat gözlüklerini çıkartarak dikkatle baktı genç kıza: - Ne oldu?

Yalçın yanındaki iki adamla Şevket Bey henüz dönmeden eve gelmişti. Şefika Hanım onlara kahve yapmış, sonra sessizce bir köşeye oturmuş bekliyordu. Yalçın evi öve öve bitiremiyordu. Durmadan konuşuyordu. Bir an önce bu işin bitmesini arzu ettiği her halinden belliydi. Kapı çalındığı zaman da heyecan içinde herkesten önce o fırladı: - Hah, babam geldi sonunda...

Yadigar üzüntüyle buruşturdu yüzünü: - Olmaz öyle şey baba... Bu saatten sonra nasıl yaparsınız siz? Hem nerede kalacaksınız ev bulana kadar. Tülay asla kabul etmez, Yalçın'ın karısının da ondan aşağı kalır yeri yok. Bana gelin desem Saffet'i biliyorsunuz, rahat ettiremem sizi. Ne olur anlayışlı ol, bir de sizin derdinizle uğraşmayayım. Neredeymiş aklı bu çocuğun bu kadar borç yapana kadar... Aldığın üç kuruş emekli maaşıyla nasıl yaşayacaksınız?.. Kiraya yetmez ki bu para!

Yadigar evinin temizliğini bitirmiş, yemeğini yapmış, bütün işlerini hallettikten sonra televizyonun karşısına geçmişti. Kolundaki ağrı gittikçe fazlalaşıyor, ağrının yanı sıra acı da duyuyordu.

Sevim galeriden içeri girdiği zaman Ayşen öğle tatiline çıkmak üzereydi. Patronun karısını görünce telaşla yerine geri oturdu:

Yalçın sabah erkenden damlamıştı Şevket Beylerin evine. Heyecanla bir an önce evin satışa çıkarılmasını istiyordu. Şefika Hanım kahvaltı hazırladı oğluna:

Yavuz sekreterinin haberi ile biraz şaşkın bir şekilde telefona uzandı. Sekreter babasının aradığını söylemişti. Ahizeyi kaldırdı:

Bütün kabahat Sedat'ın eşindeymiş gibi oklar zavallı kadına dönmüş, Payidar bütün nefretini hiç bilmediği bu insana yöneltmişti. Ertesi gün yine buluşacaklardı Sedat'la. Garip bir huzurla sevdiği adamı düşünerek uykuya bıraktı kendini...

Payidar, Sedat'la konuşmuş, sonunda adamın döktüğü diller karşısında ikna olmuştu. Onu kaybetmek istemiyordu ve gariptir, içinde bulunduğu durumu sindirmeye bile başlamıştı.

Şevket Bey televizyonu kapatıp ayaklarını sürüyerek yatak odasına doğru yürüdü. İçeri girip yatağın ucuna oturdu. Hiç konuşmuyordu. Şefika Hanım onun bu dalgın ve düşünceli halinden tedirgin olmuştu:

Neslihan kocasının anlattıklarını dehşetle dinledi. Yalçın suçlu bir çocuk gibi olanları nakletmişti karısına. Neslihan âdeta haykırdı genç adamın sözleri bitince:

Sevim Hanım kocasının arabasının sesini duyunca başını kaldırdı ve gayretli olmaya çalışarak yerinden kalktı. Bütün gün kafasının içi karmakarışıktı. Sedat'ın kendisini aldatabileceğini hiç düşünmemiş, evliliği boyunca ona hep güvenmişti.

Payidar hava karardıktan sonra eve gelmişti. Onu kapıda karşılayan Şefika Hanım biraz sitemli bir ses tonuyla söylendi kızına:

Yadigar yemeğin tuzuna bakıp bir kez daha karıştırdı ve ocağı kapattı. Salatayı da hazırlamıştı. Mutfaktan çıkıp salona geçti. Bütün gün evde oturduğu için bunalmıştı.

Şefika Hanım hafif bir çığlık atarak kapıya tutundu. Şevket Bey telaşla baktı karısına: - Durun bakalım, hemen koyvermeyin kendinizi....

Şevket Bey sabah kahvesini içmiş, televizyonun karşısında uyukluyordu. Şefika Hanım ise mutfaktaki işlerini bitirmişti. Yemek için bir tepsiye koyduğu sebzeleri alıp oturma odasına kocasının yanına geldi. Hem Şevket Beyle sohbet edecek hem de sebzeleri ayıklayacaktı. Onun odaya girdiğini hisseden yaşlı adam gözlerini açtı, suçlu bir ifadeyle gülümsedi:

Yalçın gözlerini kırpıştırdı: - Hepsini vermesen de olur ağabey, bir miktar yardım etsen, kalanı krediyle falan... Sözünü bitirmesine izin vermedi Yavuz. Ayağa kalkmıştı:

Yalçın bankadan çıktığı zaman umutsuzluğu daha da artmıştı. Kartları ödeyemeyecek duruma gelmesinin sonucunda Neslihan'ın kendisini terk etmesinden korkuyordu. Aklına çılgınca fikirler geliyor, çaresizlikten düşüncelerinde saçmalıklar ön plana çıkıyordu. Banka soymayı bile geçirdi aklından. Beşiktaş iskelesine geldi.