Seçkin Başkan

Karşılıklı oturdular. Elmas ne konuşacağını bilemiyordu. Karşısındaki genç kız çok sıcak, çok zarif, çok saygılı bir kızdı. Elmas onun gözlerinde bir sıcaklık, bir elektrik hissediyordu. Hiç yabancısı değildi bu gözler!..

Elini öptü Müjgan Hanımın. Kadın gözyaşları içinde sarıldı Elmas'a. Evden dışarı çıkınca dışarının ayazı yüzüne vurdu Elmas'ın. Ağır adımlarla yürüdü. İrfan Bey kapıdan çıkarken bir miktar para koydu cebine...

Doktorun yapılmasını istediği tüm tahliller ve araştırmalar için devlet hastanesine gittiler. Orada istenen bütün tetkikler yapıldı. Sonuç doktorun şüphelerini doğrulamıştı. Elmas kanserdi maalesef...

İki kadın ani bir kararla fırladılar. Elmas eski mantosunu giyip bekledi Müjgan Hanımı. Yakında bulunan özel bir kliniğe gittiler. Müjgan Hanım gereken kayıt işlemlerini yaptırıp muayene ücretini yatırdı. Biraz sonra doktorun odasındaydılar...

Midesindeki ağrı canını acıtıyordu. Gayri ihtiyari elini karnına koydu, oğlunun başını okşadı. Cevap vermeden mutfağa geçti. Tencereyi ocaktan indirdi. İki tabağı, iki kaşığı, ekmek sepetini bakır sininin içine koydu, odaya getirdi...

Elmas, evlere temizliğe gidiyordu. Birkaç tane devamlı gittiği ev vardı senelerdir. Başka hiçbir becerisi olmadığı için hizmetçiliğe giderek bunca sene kendisinin ve biricik oğlunun geçimini sağlayabilmiş bundan da hiç gocunmamıştı.

Hacı Osman Efendi'nin oğlu Hasan, ele avuca sığmayan bir çocuktu. Mahallede kimse ona karşı gelemiyordu. Karşı gelen ise şiddete maruz kalıyordu. Bütün mahalleli ondan bezmişti. Bir gün Osman Ağaya şikayet ettiler!..

Genç kız ince yapılı, uzun boylu, açık kumral saçları omuzlarına kadar uzun, iri yeşil gözleri ve minicik burnu ile oldukça güzel bir kızdı. Yüz hatları tıpkı annesine benziyordu. Ama bakışları aynı babası gibi kararlı ve kendinden emindi.

Son günlerde farklı bir mutluluk yaşıyordu Hülya-Ahmet Tunçbilek çifti. Bir bebekleri olacaktı. Hamileydi Hülya. Ahmet işe gittiği zaman bile aklı evde kalıyor, yaklaşık bir aydır izinli olan karısını hiç aramazsa günde beş kere arıyordu.

Ahmet Erol hızla büyüyor, serpiliyordu. Arayanları, soranları kalmamıştı. O gece de ana kız tek odalı gecekondularındaki tahta sedirde karşılıklı oturmuşlardı. Ahmet Erol çoktan uyumuştu. Şefika Hanım ıhlamur pişirmiş, sıcak sıcak getirmişti.

Gürültüye Zaliha Hanım da kalkmış, uykulu gözlerle salonda oturan Şefika Hanıma bakıyor, neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Elmas hemen koştu kapıyı açtı. Yıldırım gibi girdi içeriye Hayrettin Bey!..

Tevfik, bavulunu alıp fırladı evden. Kuvvetle çarpmıştı kapıyı. Şefika Hanım şaşkındı! Derin bir nefes aldı. Olayın ciddiyetini kavrayamıyor, beş parasız ve yalnız kaldığını fark edemiyordu. Koltuklardan birine çöktü...

Elmas kayınpederi ve kayınvalidesinin yanında, yetim kalan oğlu ile bir sığıntı gibi hissediyordu kendisini. Evin içindeki hüzünlü hava hâlâ devam ediyordu. Hayrettin Bey ilk defa o gün şirkete gidecekti. Erkenden kalktı Elmas.

Gecenin karanlığı sokağa çökmüş, cılız sokak lambalarının aydınlattığı sokakta hafifçe yağan yağmurun ıslak parıltıları oynaşıyordu. Kapının kuvvetle vurulmasıyla irkildi Elmas. Hayrettin Bey ve Zaliha Hanım çoktan yatmışlardı...

Ahmet derin bir nefes aldı ve arkasına yaslandı. İlkokul günlerinden başlayan yüreğini yakan sevgiyi yavaş yavaş anlatmaya başladı. Hülya hiç ses çıkartmadan dinledi kocasını. Bütün bu olayları dinlerken de kocasının elini hiç bırakmadı...

Şefika Hanım günlerdir ağlıyordu. Hele Haydar'ın annesinin mücevherlerini çalıp yok olmasından sonra geceleri uyuyamaz olmuş, kızının içine düştüğü yangını içinde hissetmişti. Gayri ihtiyari telefona yürüdü!..

Ahmet, Halit Beyin holdinginde çok başarılı bir konuma gelmişti. İşi çok çabuk kavramış, görev yaptığı bölümde neredeyse bir numaralı adam olmuştu. Halit Bey, fark ettirmeden ama çok yakından takip ediyordu genç adamı...

Halit Kaya sevgi dolu bakışlarla süzüyordu Ahmet'i... Hülya genç adamın yanındaki koltukta oturmuş, önüne bakıyordu. Ahmet ise kıpkırmızı olmuş, hafiften terlemeye başlamıştı. Halit Kaya ikisine de dikkatle bakıyordu!

Hayrettin gözlerini kapattı... Kafasının içi uyuşmuştu. Bütün gece uyumamış, ortadan kaybolan oğlundan bir haber beklemişti. Şirketin durumu felaketti. İşi tasfiye edip ufak bir girişimle hayatını sürdürmeye karar vermişti...

Haydar, tuvalet masasının çekmecesini açtı. Orada kırmızı, kadife bir kutu duruyordu. İçinde Zaliha Hanımın mücevherleri vardı. Birkaç altın bilezik, iki tane pırlanta yüzük ve bir pırlanta broş. Hepsini avuçlayarak cebine attı!..