Ümit Aktan

Bu top dediğimiz yumuşak, yaramaz ve acımasız nesne; 150 yıldır ne yapacağını söyleyenlere ve kendisinden beklenenlere değil, kendi bildiğine doğru gidiyor. İnatçıdır.

Hepi topu bir tane sıkı maç oynadık.

Ben de kendime göre şeref kürsüsü oluşturanlardanım. Bazı branşlarda beni yıl boyunca iyi etkileyenleri, ya da kötü etkileyenleri kendimce sıraladım. Birçoğuna katılmayabilirsiniz. Ama diyorum ya hep, Sadık Söztutan bu kadarcık bir araziyi haftanın bir günü bana ayırıyor ve yazdıklarıma da sonsuz özgürlük veriyor. Bana tahammül eden herkese teşekkür ediyorum ve önümüzdeki haftadan itibaren "Dünya Kupası" sancılarımın başlayacağını duyuruyorum.

Bir masal gibi yaşandı pazar gecesi hüznü ve coşkuyu barındıran. Her masal gibi güzel bitmesi gerekirdi ama birilerinin de acı çekmesi gerekiyordu.

Ben bu yazıyı yazmaya 85. dakikada başlıyorum. Son 5 dakika ve Bursaspor şampiyon. 1-0 öne geçip negatif oyun oynayan Daum, belli ki Bursa'da da aynı şeyi yapıp 3 gol yediği maçtan hiç ders almamış. O negatif oyun Trabzonspor'a beraberlik golünü getirdi ve oyunun kalan kısmı için ancak şu yorumu yapabilirim: "Trabzonspor gol yemedi değil, F.Bahçe gol atamadı."

Köydü ezginin orijinalinde uzakta olan. Buradaki ise sonunda siyasetin bile yenik düştüğü spor aşkından fışkıran örnek bir organizasyonun ev sahibinin uzaklardan gönlümüze düşmesi...

Ancak 1881 yılında sahanın içine girmesine izin verilmiş, 1882 yılında da nihayet bir düdük verilip bunu öttürmesine izin verilmiş ve 129 yıldır başka da hiçbir şey verilmemiş bir adamdan söz ediyoruz.

Kadroları görüp oyun anlayışını çözmeye çalıştığımız başlama vuruşu öncesinde Galatasaray'ın yanlış tercihler yaptığı fikri ağır basıyordu.

Başlığı kimse üstüne alınmasın. Anadolumun durumu en iyi açıklayan, bir cümleye sayfalarca makale sığdıran özlü sözlerinden birini duruma yakıştırdığımdan dolayı seçmiş bulunmaktayım.

Bir önceki maç tarafından her yerinden dürtülmüş iki takımın elektrik yüklenmiş taraftarları önde ne denli "sağlıklı" bir maç oynayacağı merak konusuydu. Bursaspor çabuklarını öne atmış belli ki pres yapmadan oynayacak, önce rakibin gazını alacak sonra da Turgay'ı filan oyuna atıp üç puanı alacaktı.

TÜRK"'te hemfikiriz... Çünkü olanlar bize has. Ancak bizde olabilir bunlar...

Önce kusurları sıralamaya başlayalım. Aylardır değişmeyen bütün hatalar aynen yapıldı çünkü.

Bugün Murathan Mungan'ın bir şiirine döşenmiş muazzam bir bestenin kulaklarını çınlatacağım. Yeni Türkü'yü anacağım. Bir aşk mektubunun hasrete yol döşemiş, ucunu yakmış yar mektubun Ali Sami Yen Stadı'nda son pazar gecesi. Tavır almış sevdiğine. Kırmış birazcık kalemini. Haykırmış hoyratça sitemini çizmeden yukarı aşarak, kabından taşarak...

Kimyası çok kolay bozuluveren, çok kırılgan bir oyuncu yapısı olan ve farklı öndeyken bile her an maçı riske edebileceği sinyallerini veren G.Saray...

Sezon başı başka finaller mutlak görülüyordu, ortalarda yeni adaylar çıktı, Fenerbahçe, Galatasaray, bir ara Trabzonspor, az öncesine kadar Beşiktaş, yeni yılda hep Bursaspor, tekrar Fenerbahçe; hep aday gösterildiler "kâhinler" tarafından. Son ortaya çıkan tabloya göre tahminde bulunmak kolay, mesele ortaya çıkacak tabloyu tahmin etmek. Bu lig, 31. haftaya kadar kahinleri dağıtmaya devam edecek...

F.Bahçe mağlubiyetinden sonra camiada oluşan "mahalle baskısı" Rijkaard'ı prensiplerinden döndürmüş belli ki... Hafta içinde uygulanan "disiplin kampı" ve bu deplasmana getirilen Kewell hariç bütün profesyonel kadro, bazı şeylerin değiştiğini gösteriyordu bize.

Galatasaray'ı "sokağa teslim etmemek" rahmetli Özhan Canaydın için nice şampiyonluktan daha önemliydi. Gördük ki, hâlâ daha elindeki suyu fırlatan "yaratık" ile Florya'ya gidip höyküren "sapıklar" takımlarını çok sevdiğini zanneden "sokak gücü" imiş Galatasaray'ın. Onları azdıranlar, havaalanlarında omuzlara alınmayı bekleyenlerdir. Kültürle göbek bağını kestiler ve "sıradanlaştırdılar" vitrinde yer alan en önemli ürünü...

Şimdi bu başlığı niye attığımı açmam gerekecek. F.Bahçe'nin yenmesi gerektiği için değil, F.Bahçe'yi nasıl yeneceğini bir türlü beceremeyen G.Saray mantalitesini vurgulamak için kullandım. Yağmurlu havada kaleyi bulan bir tek şut atmadan ve taa maçın son dakikalarına kadar Volkan'ın kurtardığı bir tek pozisyon bile yokken, F.Bahçe'yi yenmeniz mümkün değil. Nitekim tek isabetle maçı alıp giden bir kez daha F.Bahçe oldu.

Adamlık can çekişiyordu. Sevimli oyunun en asil ve son temsilcisi, maçı anlatanın "Ahmet efendinin sağ cenahtan başlattığı hücum" diye cümle kurduğu dönemin son örneği, yan yana maç seyredebilme neslinin tükendiği dönemde elimizde kalan son örnek, rakibinin elini sıkabilen son "gentilhomme", camiasından nemalananların arasında camiasının kendisinden faydalanmasına ve kendisini tüketmesine izin veren "türünün en iyi örneği" öldü.

Keko Çiçek... Depremin yok ettiği bir aileden fışkıran masumiyet... Üzülmüştür tuttuğu takımın yenildiğine, ama böyle çatır çatır bir maç seyrettiğine sevinmeli bence. Şunu da anıları arasına yazmıştır herhalde?