Ümit Aktan

Artık "büyük" yenmeye iyice "acıkmış" bir Sivasspor'un dik duruşu ile, "büyüksem yenerim" mektubu elinde sahaya çıkan G.Saray'ın eksik duruşu arasında başladı maç. Soğuk makul, buz ayaza yenik düşmüş ve "bahanesi" kalmamıştı turu gömmenin...

Yakın tarihe kadar hep mağduru oynadı. Rakibe en çok müdahale eden takım olmanın istatistik üstünlüğünü hep rakibinin gördüğü kartlarla "normal" sandı. Bunu bir "meziyet" olarak kabul etti. "Mağdur" iken iyiydi, ama "mağrur" olunca kantarın topuzunu kaçırttı. "En adam" tavrını ortaya döktü. Bülent Hocam, Türk antrenörlerinin sesi gibi, sözcüsü gibi davranmaya başladı. Bir çıksa Sivas kendinin yapısından ve Odyakmaz'ın şemsiyesinden de görsek durumu...

Dün geceden böyle bir galibiyetin çıkmasının ana nedeni G.Saray'ın mükemmel oynadığı olmamalı.

Yere vurulan bir ayağın sıçrattığı bir avuç suyun sellere dönüşmesini hayretle izliyorum. Kırmızı kartı havada sallayarak gelen bir adamın "evine giren hırsızı" yakalamış gibi bir tavrı olabilir mi?.. Yardımcı Erdinç Sezertam'ın, tam sezemeden ve de süzemeden, kırmızı karta vesile olacak şikayetinde "yalan" sezdiğimi, meseleyi kılıfına uydurma telaşı hissettiğimi sezdiğimi söylemeliyim.

Toplamış ne kadar Türk teknik direktör ve antrenör varsa... Oturtmuş karşısına, saatlerce anlatmış Capello, Peter Crouch'u hangi nedenlerle kullanmadığını ve iki ufak ve çabuk adamla neden hücum ettiğini. Hırvatistan'ı dışarıda nasıl yendiğini açıklamış. Aragones yarım gün anlatmış Xavi-İniesta-Fabregas üçgenini nasıl kurup, Raul'u neden oynatmadığını. Herkes aydınlanmış ve feyiz almış... Bence bu duruma ancak şöyle bir başlık atılabilir: Hadi canım sen de!..

Fortis'in cazibesi ve cilvesi böyle maçlarda ortaya çıkıyor. Malatyaspor'a, can havliyle boğuştuğu Bank Asya'nın çok üstünde bir "belirleyici" maç oynama şansı sunuluyor ve oyun başlamadan çok önce Mehmet Topal ve Arda Turan'dan birlikte resim çektirmesini rica ediyor Malatyaspor'un yedekleri...

Benim Kastamonu ile tanışmam 70'li yılların ortalarına rastlar. TRT kurumunun pazar maç yayını için merkez stüdyoda moderatör olduğum bir gün bir nedenle Kastamonu bağlantısı yaptık. Eski futbolculardan birisi Kastamonuspor'un nasıl bastırdığını birkaç cümleyle açıkladıktan sonra direkten dönen bir topu vurgulamak için şöyle bir cümle kurdu. Yerel diyalekti esirgemeden tüm içtenliğiyle ağzından başlıktaki cümle çıktı. O günden bu yana da Kastamonuspor için bir "şehir efsanesi doğdu ve öylece sürdü gitti..

Yılı bitirirken Beşiktaş'ın "sarıp sarmalayan kitlesel gücü" yok edildi. Fenerbahçe camiası ise "sevimli" olmayı kendine yediremeyen bir tavrı devam ettirdi. Son olarak "yoğun sevgiyi" yönlendirip çoğaltabilecek isimlerden biri olan kaptan Semih'in ulusal platformda bir demeci de engellendi. Kalabalığın içinde gelen bir "azarlama" yöntemi ile. Hepsi "gerginlik" üretici davranışlardı. Tatsız davranışlardı.

Çok şükür ligimizin arasını bulduk ama spor aleminin fertlerinin arasını bulamadık. Yıllardır olduğu gibi aylardır yine "bi topu paylaşamadık" ve sonunda yarı küs, genelde gergin, toptan manyeller atarak "ara transfer" dönemine sağ salim ulaştık. Şimdi yabancı kontenjanı dolu olana bin türlü yabancı, çeşitli takas ihtimalleri ve çoğunluğu rakibinin kafasını karıştırmaya yönelik transfer haberleriyle iştigal ede ede bir yılı koparmak üzereyiz takvimlerimizden...

"Li­gin "pay­dos" bö­lü­mün­den ön­ce pu­an cet­ve­li­nin iş­tah açı­cı man­za­ra­sı "bi­ri­le­ri­nin" kay­bı­na bağ­lı ola­rak muh­te­şem bir fi­nal su­na­cak­tı. An­cak cu­ma ve cu­mar­te­si­nin ha­kem ha­ta­la­rı di­rekt so­nu­ca et­ki ya­par­ken, o ha­ta­lar­dan ne­ma­la­nan­lar pa­zar ge­ce­si­ni bek­le­dik­le­ri gi­bi bit­me­me­sin­den do­la­yı bi­raz ger­gin. Bi­raz de­ğil, hay­li ger­gin. Ba­şa­rı­la­rı­nı baş­ka­la­rı­nın ba­şa­rı­sız­lı­ğı­na bağ­la­mak, ken­di ha­ta­la­rıy­la yüz­le­şe­me­mek, pa­zar ge­ce­si so­nu­cu ile Be­şik­taş­lı­lar­dan da­ha faz­la üz­dü, li­gin man­za­ra­sın­da oy­na­ma­dan ir­ti­fa kay­be­den­le­ri..."

Ga­la­ta­sa­ray ve Be­şik­taş gün geç­tik­çe iyi ol­ma­ya ça­lı­şan ve üs­tü­ne koy­ma­ya ça­lı­şan iki ta­kım. Di­ğer­le­ri gi­bi ye­rin­de say­mı­yor ve ge­ri­le­mi­yor.

John Ste­in­beck'in "Fa­re­ler ve İn­san­lar" di­ye bir ro­ma­nı var. Gü­cü­nü kon­trol ede­me­yen yü­re­ği te­miz ama çok güç­lü bir dev ada­mın ak­lı ev­vel hi­ka­ye­si­dir. John Mal­ko­vitch'in oyun­cu­luk zir­ve­si­dir fil­mi. Gör­me­di­ği­miz yö­re­ler­de de aşı­rı sev­gi­den ta­kı­mı­na za­rar ve­ren ve ma­ça gel­me­se ta­kı­mı adı­na da­ha ha­yır­lı bir iş yap­mış sa­yı­la­cak çok se­yir­ci gu­ru­bu var­dır mut­la­ka. Bil­di­ği­miz ve hep gör­dü­ğü­müz üç ta­kım ise bu­nun sı­kın­tı­sı­nı en çok ya­şa­yan üç ca­mi­a ol­muş­tur son abar­tı­lar­da. İş­te o; ta­kı­mı­nı çok sev­di­ği­ni sa­nan Be­şik­taş-An­ka­ra­gü­cü-Bur­sas­por'un ede­bi yan­sı­ma­sı­dır ol hi­ka­yat..

Bir ke­re şu­nu baş­tan tes­lim ede­lim. G.Sa­ray "Ol­muş"

'Bay­ra­mın po­zi­tif bir ya­zı ile sür­me­si­ni ve ne­şe­ni­zin kat­lan­ma­sı­nı is­ti­yo­rum. Bay­ram kut­la­mak­tan baş­ka bir şey gel­mi­yor elim­den. Ben­ce Trab­zons­por'un ve Si­vass­por'un ki­min ne­re­de oy­na­ya­ca­ğı mo­de­lin bel­li ka­lıp­la­rı­nı sun­ma­la­rı­na rağ­men, ra­kip­le­ri­ne çul­la­na­rak oy­na­mak gi­bi bir mo­de­li sür­dür­dük­le­ri­ni ve "da­ha dü­şü­ne­rek" oy­na­yan ta­kım­la­rın önün­de yer al­dık­la­rı­nı öve­rek gi­re­lim bay­ra­mın ikin­ci gü­nü­ne. Ma­lum ya­rın ge­ce umu­du­muz var ve bay­ra­mın coş­ku­su­nun kat­la­na­rak sür­me­si­ne kat­kı­mız ol­ma­lı...'

3-0'lık bir dep­las­man ga­li­bi­ye­tin­den san­sas­yo­nel bir tek­nik di­rek­tör eleş­ti­ri­si çı­ka­rı­yo­rum. A.Gü­cü ma­çı­na hiç de iyi ha­zır­lan­ma­dı­ğı her ha­lin­den bel­liy­di G.Sa­ray'ın.

Dün ge­ce­nin gi­riş ve ge­liş­me bö­lüm­le­rin­de sa­ha­ya ha­ri­ka ya­yı­lan, sa­vu­nan ve hü­cum ede­bi­len, yar­dım­laş­ma­nın do­ruk­la­rın­da ve de üs­te­lik atan ve tu­tan bir Ga­la­ta­sa­ray iz­le­dik.

Bu haf­ta­ya ha­kem­ler dam­ga­sı­nı vur­du. On­ca ha­ta­nın i­çin­den her­kes gö­zü­nün eğ­ri­si­ne denk ge­len ha­ta­la­rı se­çip, ken­di ta­kı­mı­nın ca­nı­na o­kun­muş gi­bi yap­tı. Bün­ya­min Ge­zer ve Ha­lis Öz­kah­ya gi­bi i­ki e­lit (!) Türk ha­ke­mi e­li­miz­de ka­lır­ken ve di­rekt so­nu­ca et­ki e­der­ken, en bü­yük ha­ta­yı so­nu­ca en az et­ki e­den Sü­ley­man A­bay yap­mış gi­bi bir so­nuç çık­tı or­ta­ya. Med­ya­nın a­ğır­lı­ğı böy­le is­te­di. Du­ru­mun mağ­du­ru Ga­la­ta­sa­ray i­se hâlâ düş­ler gör­me­ye de­vam e­di­yor...

Sa­ha­ya sü­rü­len kad­ro bel­li bir inat­laş­ma­nın ese­ri. Me­ta­list ma­çı­nın bu on bi­ri bu­lup ye­ni­len kad­ro­su, bu ma­çın ilk 11'i olu­ver­miş­ti.

Sert, düm­düz ama kuv­vet­li ve kon­tra dı­şın­da tek­nik bir özel­li­ği ol­ma­yan bir ta­kı­ma kar­şı oy­na­ya­ca­ğı­mı­zı bi­li­yor­duk. Bil­me­di­ği­miz şey ha­ke­min özel­lik­le ilk ya­rı­da­ki çap­sız­lı­ğı yo­rum ha­ta­la­rıy­dı..

Geç­ti­ği­miz haf­ta­yı "du­yum" söy­len­ti­le­riy­le ge­çir­dik. Du­yu­mun doğ­ru­lu­ğun­dan çok, du­yu­mu ki­min du­yur­du­ğu­na ka­fa­yı tak­mış o­la­rak ya­şa­dık bir­kaç gün. Ol­mak­ta o­lan­lar, be­nim Fut­bol Fe­de­ras­yo­nu­nun "şef­faf"lı­ğı­na o­lan gü­ve­ni­mi bir hay­li sars­tı. Ce­mal Ay­dın, tam ken­di­sin­den bek­le­di­ğim gi­bi dav­ran­dı a­ma Fut­bol Fe­de­ras­yo­nu hiç de ken­di­sin­den bek­le­me­di­ğim gi­bi dav­ran­dı. De­mek ki du­yu­mu du­yu­ran, du­yu­mun ken­di­sin­den da­ha ö­nem­liy­miş. Bu ka­rı­sı ta­ra­fın­dan al­da­tıl­dı­ğı ken­di­si­ne ih­bar e­di­len ki­şi­nin, ka­rı­sı­nın de­ğil ih­bar­cı­nın pe­şi­ne düş­me­si ka­dar boş­tur.