Ümit Aktan

Takımı bir manga, rakibi ise düşman timidir. Yok edilmesi gereken bir küçük askeri birliktir rakibi. Kendi gladyatörünün kazanması için çırpınır fanatik. Kaçınılmaz son geldiğinde ise şiddete başvurmaktan çekinmez. Elini kaldırıp cellada her an "vur boynunu" diyebileceği, krallığını ilan edebildiği, yanındakini maiyeti olarak görebildiği tek yerdir stadı, bir fanatiğin...

Her hafta en az üç-beş yerde dişimizi çeker gibi tatsız maçlar oynadık. Hiç de eğlendiğimizi söyleyemeyiz asrın eğlencesi olan futbolla. Gergin, art niyetli, kaşımak üzerine kurulu bir yarım sezonu tamamladık. Diş ağrısı gibi gittik maçlara, dişimiz çekilmiş gibi döndük evlerimize şu en çok kaynanası olan spor dalından...

Şimdi birileri bir telefonu kaldırıp birilerine "alo" diyebilir. Önce ricadan başlayan yolculuk bazı yaptırımlara kadar da uzayabilir. Olsun. Ben doğru bildiğimi gider duvarlara yazarım, yine yazarım. Zaten, sanmam ki yazdığımın virgülünü bile ellemeyen bu servis, bana "Niye yazdın böyle" desin, bugüne kadar hiç dememişken...

G.Saray berbat durumdaydı. Sahadaki perişan oyunun sebebi maalesef sahanın dışından geliyordu. Kafası karışmış bir Gerets ile kafaları karıştırılmış bir oyuncular grubu ve onlara hükmetmesi beklenen eşekten düşmüş gibi şaşkın bir teknik kadro ile efendilikten neredeyse kırılacak bir yönetim.

Gazozuna maç gözüyle mi bakalım, ülke puanı açısından maçı büyütelim mi?.. Gazozuna ise, ortaya konan tempo ve iştahlı mücadele niye?

Cami avlusu çok kalabalıktı. Tabut musalla taşına konmuş, etrafında bekleşenler koyu bir sohbete dalmış gibiydiler. Daha arkalarda yer alanlar ise pek sık olmayan bir buluşmanın şevkiyle hasret gideriyor ve neredeyse neşeli bir şekilde görüş alışverişinde bulunuyorlardı.

Her yönüyle kaybetmişti G.Saray. Defansının göbeğiyle, ön liberolarıyla ve gole aday oyuncularıyla kaybettiği belliydi. Sorun ne kadar ve ne zaman kaybedeceğiydi...

Konum G.Saray... Çünkü derbi geldi çattı ve Kadıköy'e gidiyor Gerets. Sarı-kırmızılı camianın içine düştüğü refleks yetersizliğinden, tabii ki hocayı kovmak gibi bir tavrı kendine kurgulattırmayan görgüsünden yola çıkarak, Gerets'e tahammül etmek zorunda olduğumuzdan yola çıkarak eleştireceğim.

Bizim ilk maçta yapmamız gereken her şeyi onlar yaptı. Grup belli olduğu anda nokta hedef Bordeaux maçıydı ve daha ilk maçta kucağımıza gelmişlerdi. Biz de bütün gücümüzle yüklenip, defansı bile ileri çıkarıp 20 dakika basmamız gerekirken, oyunu gevelemiştik.

Kendini bilmez isen bilene danış... Danışan dağlardan aşar mı aşar... Danışmadan yola varsa bir kişi... Şaşırır bellerden şaşar mı şaşar.... Altında olur mu bir pula kabil... Ehli ile konuş ki, olasın ehil... Cahille konuşma olursun cahil... Kişi ayarından düşer mi düşer...

Maç başlamadan önce G.Saray'ın birçok öneriye ihtiyacı vardı. Biliyorum ki, Gerets haftayı bunları düşünerek geçirdi.

Şimdi herkes Hasan Kabze'nin sınırlarının ne kadar olduğu ve diğer arkadaşlarının nerelerde eksik kaldığı üzerine destanlar yazıyor. Ben işin elle tutulamayan tarafındayım hâlâ. Israrla vurguladıklarım doğru çıktı ama benim derdim aynı duvara gidip gidip kafa vuran Gerets'in "Alnım niye kanıyor" diye etrafına şaşkın şaşkın bakmasıdır...

G.Saray, oyun başladıktan sonra ısınmaya başlayan bir takım. Teknik kadro maç öncesi ısınma bölümünü kullanamıyor anlaşılan. Dün gece de bir 15 dakika inanılmaz top kayıpları ve hareketli oyuncu sıkıntısı, bu maçın da kolay olmayacağını gösterdi. G.Saray'ın bir başka derdi, ortanın yanlarından rakiplerinin hep en kalabalık ve en dikkatli olduğu yere, yani tehlike konisinin daraldığı noktaya attıkları serseri toplar.

Anadolu'nun bağrına gül bahçesi dikiliyor. İşte insana yatırım da, bölgeye yatırım da budur... İstanbul'a Olimpiyat Stadı'nı yatırım diye sunmak ile 14 aydan önce bitecek muhteşem bir tesis kazandırmak, ancak bir babayiğidin harcıdır.

İki takımın da çok iştahlı oyunu, kaliteyi bir yana bırakalım, iyi bir mücadele ve olağanüstü goller seyrettirdi. Bu yüzden oyuncuları ve iki hocayı kutluyorum.

G.Saray, iki yıldır bir çok maça kötü başlar. İyi başlaması durumunda da bir iki oyuncusu kötü başlar.

İki bayram geçtik. Çok yakındı. Birinde yıkandık, diğerinde durulandık. Ancak futbol işçisine bayram günlerinde ağır yükler koymak bence insan haklarına aykırı, Bossman'ı bile zorlayan bir iteleme gibi geliyor. Bizim dini ve milli bayramlarımız elin yabancılarının umurunda bile değil... Ama sıkıysa noele yakın bir maç koyun bakalım... Yerse...

Kimse kusura bakmasın ama ben Bülent Demirlek'le başlamak istiyorum. "Adil" görünmek, "Ali Sami Yen'de" daha kolay galiba.

Zamanın birinde bir oduncu, ormanda odun keserken çalıların arasında bir yılana rastlamıs. Tam elindeki baltayı kaldırıp yılanın başını vurmak üzereyken bir an hayvanla göz göze gelmiş. Yaradana olan aşkı -yılan bile olsa- yaratılana yansımış ve yılana vurmaya kıyamamış.

Hakemi yazının sonuna bırakayım. Aslında baştan sona onu yazmam gerekir ama maç hakkında birşeyler koymak gerekir.