Yavuz Bülent Bakiler

Stalin, 1953 yılında ölünce, bütün Sovyet Rusya'da yeni bir devir başladı: Önce, bütün resmî dairelerden, o kanlı diktatörün posbıyıklı resimleri kaldırıldı. Sonra meydanlardan büstleri ve heykelleri yıktırıldı. Stalingrat etiketli şehirler de, birer ikişer eski isimlerine döndüler.

Memuriyet hayatımın dört yılı Ankara Radyosu'nda geçti; dört yılı da Ankara Televizyonu'nda. Bu sekiz yıl içinde yaşadıklarımı oturup yazabilsem üçyüz sayfalık bir kitap olur.

Türkiye, zor günler yaşıyor. İşyerlerimizde ve mutfaklarımızda yangın var. İşsiz sayımız, gün geçtikçe azalacağına çoğalıyor. Siyasi hayatımızın da huzurlu olduğu söylenemez. New York'taki Dünya Ticaret Merkezi'nin terörist saldırılarına uğraması, ülkemizi de büyük sıkıntıların içine doğru çekmekte.

Hacı Bektaş Veli hazretleri, İslâmda, aklın büyük önemini Makalat isimli eserinde anlatırken örnekler veriyor. Diyor ki: "İman, süttür. Şeytan bir ittir. Akıl, sütün sahibidir. Üçü bir aradadır. Sütün sahibi (akıl) oradan ayrılırsa ne olur? İt (şeytan) sütü (imanı) içer bitirir. "İman bir hazinedir. Akıl hazinedardır. Şeytan hırsızdır. Hazinedar çekip giderse ne olur? Hırsız hazineyi çalar."

Bedii Faik, basınımızın en seçkin kalemlerinden biri. Türkçe, onun kaleminde, bazan çifte su verilmiş altın kabzalı bir kılıçtır; bazan da ipekten bir Bursa şalı!.. Onu, anlatılmaz bir zevkle okuduğum yılları unutmam mümkün değil. Türkçe, Bedii Faik'in kaleminde, binlerce ateş böceğinin parıltılarıyla güzelleşir, gönlüme beyaz bir güvercin kanadı gibi yayılırdı. Nedense uzun zamandan beri yazmıyor. Susması, fikir-sanat ve siyaset dünyamız açısından büyük kayıptır.

Üzeyir Garih'in alçakça öldürülmesi, bazı gerçekleri bir kere daha gün yüzüne çıkardı. Önce gördük ki Mareşal Fevzi Çakmak, bir Nakşibendî şeyhi olan Küçük Hüseyin Efendiye bağlı olarak yaşamış. Sonra anladık ki, uzun asırlar boyunca, millet hayatımızda büyük neticeler meydana getiren tarikatlar hakkında ciddi ölçüler içinde hiçbir şey bilmiyoruz. Hükümlerimiz peşin ve doğrulardan çok uzak.

Muhterem Bakanım! Merhum Faik Ahmet Barutçu'nun Siyasî Hatıralar'ı Kültür Bakanlığı yayınları arasında çıktı.

Sayın Bakan! Daha önce, aynı konuda, selefinize de yine bu sütunda bir açık mektup yazmıştım. Ama o, Bakanlık koltuğunda oturduğu müddetçe talebimi kat'iyen dikkate almadı. Bunun iki sebebi olmalı. Ya benim yazdıklarımı mühimsemedi veya benim gibi düşündüğü halde muktedir olamadığı için hiçbir şey yapamadı. Hangi sebeple olursa olsun, Enis Öksüz'ün beni hüsrana uğrattığını söylemek istiyorum. Şimdi yine çok basit, basit olduğu ölçüde çok mühim isteklerimi size de arz ediyorum...

Azerbaycan Cumhuriyeti, nihayet kril alfabesinden vazgeçti. Bundan böyle Azerbaycan Türkleri de bizim gibi lâtin alfabesiyle okuyup yazacaklar. Bu, çok mu mühim? diyeceksiniz. Bu, mühim üstü mühim bir gelişme. Azerbaycan doğruluyor!

Kim ne derse desin! İstanbul Büyükşehir Belediyesi kendi tarihinin en başarılı dönemlerinden birini, hatta birincisini yaşıyor. Ellerine, ayaklarına, kollarına prangalar vurulan bir belediye, bundan daha güzel çalışamaz. Atalarımız çok doğru söylemişler: "Yiğidi öldür ama hakkını yeme!" İstanbul Belediyesi'ni şu veya bu konuda tenkid edenleri dikkatle ve saygıyla dinlerim. Ama yapılan hizmetleri görmeyenlere, görmemezlikten gelenlere şapka çıkaramam.

Bazı gazeteler, MHP'li bakanlarımıza veryansın ediyor. Boy hedefi haline getirilenler arasında, eski Ulaştırma Bakanımız Enis Öksüz var. Ona, söylemediklerini bırakmadılar.

Allah, Hristiyan Batılının kafatasına 9-10 kiloluk bir beyin koymuş da bize onun kırkta birini mi ayırmış? Elbette hayır. İnsan beyni, ağırlık olarak 1300-1800 gram arasında değişiyor.

Milletimizin kendine has, müsbet ve menfi özellikleri var. Bu özelliklerin başında; unutkanlığımız, tarihten ibret almamamız geliyor.

İki hafta üst üste Almanya'yı yazdım. Batı'ya her gidişimde, dikkatimi çeken ilk husus, ülkenin yeşilliği ve temizliği oluyor. Ormansız ve ağaçsız bir ülke, bana göre fakirliğin, geriliğin, cehaletin, gafletin palazlandığı bir yer.

Nürnberg şehrinden Schweinfurt'a uzanan yol, 110 km. Diyebilirim ki, ömrümün en güzel yolculuklarından birini bu iki şehir arasında yaptım. Üç şeritli rahat bir otobandan, bir yeşil cennetinde uçarcasına Schweinfurt şehrine vardık. Arabanın direksiyonunda, aziz dostum Hüseyin Keleş var.

Uçağımız Nürnberg üzerinde alçalmaya başlayınca içime, birdenbire yeşilin cemresi düştü. Uçsuz bucaksız yeşillikler üzerinde uçmak, bana nedense hep cenneti hatırlatıyor. Almanya, bizim yurdumuzun aşağı-yukarı yarısı kadar; ama topraklarının % 33'ü ormanlarla gülümsüyor.

Hiç unutmuyorum: Bundan 30 yıl kadar önce, Necip Fazıl Kısakürek bir konferans vermek üzere Malatya'ya gelmişti. Biz de üstadı dinlemek üzere, Sivas'tan üç arkadaş yola çıkmıştık. Necip Fazıl Malatyalıların hınca hınç doldurduğu bir salonda, her zamanki gibi yine mükemmel konuşmuştu.

Geçen hafta Romanya'daydım. Bol ormanlı ve verimli Romanya toprağında, önce Kombassan Holding'in güneşiyle ısındım. Sonra Kombassan Holding'in Romanya'daki büyük başarısıyla sevindim ve gururlandım.

Türk Dünyasıyla ilgili çalışmalarda bulunan Devlet Bakanımız Prof. Dr. Abdulhalûk Çay'a bin defa teşekkür ederim. Geçen gün O'nu, Meclis kürsüsünden konuşurken dinledim.

Herkes, ekonomideki kriz üzerinde! Bunu yersiz bulmuyorum. Millet hayatımızda ekonomi elbette çok mühim. Aç midelerin doğuracağı faciaları kim göz ardı edebilir? Benim anlayamadığım aç mideler yanında aç beyinlerin hiç dikkate alınmaması?