*Nargile şarkta sosyal hayatın sembolü olmuş bir alışkanlıktır. “Yalnız nargile içilmez, Karaköy köprüsü geçilmez” derler.

Kültür AŞ Genel Müdürü Murat Abbas itirafçı oldu. İfadesinden okuyalım...

Her temmuz ayında memur ve memur emeklilerinin maaşlarının güncellenmesi yasal bir zorunluluktur. TÜİK’in 3 Temmuz 2025 tarihinde açıklayacağı haziran ayı enflasyonu ile birlikte mer’i mevzuat gereğince güncelleme oranları kesinleşecektir.

Cumhuriyet Halk Partililer, algı yönetimini iyi yaptıklarını zannediyor. Kendilerini ve seçmenlerini kandırıyorlar.

Yavru Vatan bizim canımız, kanımız, göz bebeğimiz. Onu kimselere yem ettirmeyiz. Koruruz, kollarız gereken her şeyi fazlasıyla yaparız.

Ligi takip etmeyen birine “Fark 5 puan” desen, “Kesin Mourinho öndedir” der.

Bazı projeler var ki, daha birkaç cümle dinlediğinizde heyecanlanıp "bir an önce bitse de görsem" duygusuna kapılırsınız... Anlatacağım proje bunlardan biri. Çünkü tarımdan yüksek teknolojiye, sağlığa, sosyal hayata dair ne varsa bütün unsurların bir arada bulunacağı müthiş bir kümelenmeyi anlatıyor. İlk adımı atılan, hayata geçirilmesi hâlinde dünyaya yayılan yeni nesil yaşam modeli olma niteliği taşıyan sistemde yapay zekâ destekli ulaşım, çevre dostu enerji sistemleri, ileri tarım teknoloji ve çok nitelikli sağlık uygulamaları da yer alacak ve Ankara'nın Güdül ilçesinde hayata geçecek. Her detayını heyecanla dinlediğim projeyi anlatayım…

Özbekistân’dan sâlimen döndük elhamdülillah. Yarın da inşâallah Hindistân’a 1 haftalık bir ziyâret programımız var.

"Müslümanların imanları gevşemekte, inanmayanlar, inkâr edenler türemektedir!.."

"İmânı en kuvvetli olanınız, ahlâkı en güzel ve zevcesine karşı en yumuşak olanınızdır."

Ebû Abdullah Mehaî hazretleri “rahmetullahi aleyh” Cünd şehrinin bir köyünde vefât etti.

Bu tertemiz Anadolu çocuklarının müşfik, inci-mercan bakışları, gözlerimde ümit, iç âlemimde muhabbet kıvılcımları oluşturuyordu.

“Sokakta gördük mü kömür yüklü bir at arabası, kamyon, hemen o evin önüne toplanırdık.”

Ve bir çiçek solar bin gökyüzüne bedel... İnsanlar ölmeden önce yavaşça solarlar, aynı ne kadar güzel olsalar da, ne kadar iyi bakılsa da solan, çürüyen ve ölen çiçekler gibi... Ben çiçekleri ve insanları birbirlerine çok benzetirim, en çok da ölümlerini. Her ikisi de ölmeden önce boyunlarını yavaş yavaş eğerler, yaprakları ve rengi solar 'ben gidiyorum' dercesine... Güzellikleri solarken dahi devam eder ancak ilk hallerindeki gibi insanın içini de açmazlar. Hüzünle bakarlar toprağa, eğilirler ona kavuşmak ister gibi. Solacağı varsa sulasan da, güneşe koysan da fayda vermez. O artık ellerinden kaydı, ne şifalı bir ilaç ne de son görüşüne emin olduğunda, hüzünle 'elveda!' diyen gözlerin...