Fuat Bol

Türkiye; ABD ile AB bağlamında ne serden vazgeçebilir ne yârdan!.. Birisi demokrasisi, diğeri güvenliği için kendisine elzem olan bu iki süper oluşumdan hangisinin ser ve hangisinin yâr olduğuna siz karar verin sevgili okuyucularım.

Bütün engellemelere ve kösteklemelere rağmen; AK Parti, çok kısa sürede partileşerek tek başına iktidar oldu; Tayyip Erdoğan da genel başkanlıktan liderliğe terfi etti.

Boşuna 'burası Türkiye' dememişler; burada en olmayacak şeylerin; hem de rahatlıkla ve göz göre göre olduğunu görürsünüz.

Türkiye'yi ve Türk insanını anlamak gerçekten zor. Şimdi bakınız; şu 'tezkere' meselesinde CHP, sırf muhalefet olsun diye hayır dedi.

Türk siyasetinde 'iktidar' mücadelesi iki temel eksen üzerindedir. Bunlardan birincisi; 'millete rağmen' sürdürülmek istenen iktidardır; ikincisi ise, 'milletin iktidarı'dır. Yani; milletin ihtiyaçlarına, özlem ve beklentilerine cevap verebilecek gerçek demokrasi süreci... Demokrasi tarihimiz boyunca bu iki temel görüşün mücadelesine şahit olmaktayız.

Ağustos tarihli Liberation gazetesinde, gazetenin eski yazıişleri müdürünün yazdığı makalede aynen şu görüşlere yer veriliyordu. 'ABD ordusu Irak'ta, tıpkı Vietnam'da olduğu gibi bir batağa saplanmış görünüyor. Amerikan askerleri Irak'ın meseleleri ile değil, kendi canlarını korumakla meşgul!'

İnsan, bilmediğinin düşmanıdır' sözü ne büyük bir hakikati haykırıyor! Geçen gün bir profesör arkadaşımla oturmuş, dertleşiyorduk. Konumuz Türkçe idi. Bu, güzeller güzeli; üç kıta, yedi iklime hükmetmiş imparatorluk dilimizin ne hale getirildiğini hayıflanarak, yana yakıla birbirimize anlatıyorduk.

Bilindiği üzere; AK PARTİ 3 Kasım seçimlerinde yüzde 35 dolayında oy alarak birinci parti konumuna gelmiş ve tek başına iktidar olmayı başarmıştı. Yüzde 35 dolayında oya karşılık TBMM'de yüzde 65'lik bir temsil gücü elde etmişti.

Irak toprakları tarihinin en berbat dönemlerinden birini daha yaşıyor. Birinci Cihan Savaşı sonunda İtilâf devletlerinin (İngiltere-Fransa) cetvelle çizmiş oldukları, çapraşık Orta-Doğu haritası, bugünlerin habercisiydi adeta! Zaten; şu İngilizler, bir yeri işgal ettikleri vakit; o yerden çekilseler bile, nedense orası bir daha iflah olmuyor! 23 senedir ülkesinden ayrı yaşamış Şii lider el-Hekim'in, Hz. Ali Camii'nin önünde, yüzden fazla kişiyle birlikte öldürülmesi, Irak'ın süratle Lübnan'laşacağının açık işaretidir! Evet; Irak süratle iç savaşa doğru sürükleniyor!

Milenyumla birlikte tam bir muamma çağına girdik! Cereyan etmekte olan hadiselerin yalnızca 'aysberg' kısmını görebiliyoruz. Daha doğru bir ifadeyle; dünya kamuoyuna yalnızca, bu görünen kısım gösteriliyor! Suyun altındaki devasa buz kütlesinden kimsenin haberi yok! Mesela; şu 11 Eylül hadisesi, terörist baskını deyip geçiştiriliyor.

Kovboy, sığır çobanı demektir. 200 senelik ABD'de, şimdikilerin atalarının meslekleri ve geçim kaynakları sığır çobanlığı (kovboy) ve hayvancılıktı. Bu iş, Amerikalıların genlerine öylesine işlemiş ki; bugün itibariyle dünya üzerinde yegane süper güç olmalarına karşın, hâlâ eski alışkanlıklarını bırakabilmiş değillerdir.

11 Eylül baskınından sonra ABD'nin gözü dönmüştür! Hele, akıllarına ve hayallerine bile getirmedikleri Pentagon'un vurulması, ABD yöneticilerini büsbütün çileden çıkarmıştır! Bu durum, bir bakıma ABD yönetimindeki 'şahinler'in gökte aradıklarını yerde bulmalarına vesile olmuştur! Ve; yine aynı durum, 'şahinler'in son on senedir üzerinde çalıştıkları gizli planlarını tatbik mevkiine koymalarını kolaylaştırmıştır!

Bu ülkede en kolay, ucuz ve mesuliyeti olmayan şey; konuşmak! Ağzı olan herkes; bilsin bilmesin, konunun uzmanı olsun olmasın hemen her konuda ahkâm kesiyor! Bilime ve insana saygısızlığın daniskası olan böyle bir durum dünyada yalnızca bize has; şifası olmayan hastalıklı bir tutumdur.

Süleyman Demirel, dünyada yaşamakta olan; en geniş tecrübeye sahip birkaç siyaset ve devlet adamından biridir. Dile kolay; bürokrat, siyaset ve devlet adamı olarak, son 50 senelik tarihimizde; inişli çıkışlı da olsa, hep onun adı geçer. Bu da, her faniye kolay kolay nasip olmayan bir meziyet ve talihtir. Geçen gece bir televizyon kanalında son 50 senenin muhasebesini yaparken, kendisinden bahisle; 'ben, nasıl gelinip gidileceğini göstermesi bakımından nadir örneklerden biriyim; bana bakıp herkesin şu hususu çok iyi bellemesi gerekir ki, mahkeme kadıya mülk değildir' dedi. Anlayana!

Demokrasinin bütün kurum ve kuruluşları ile yaşandığı memleketlerde muhalefet, en az iktidar kadar önemlidir. İktidarların yanlışlarını; eksik ve kusurlarını ikaz ve ona millete hizmet yolunda, yol göstererek yardımcı olmaktır! Bizde öyle mi?

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Cumhurbaşkanı'nın 2. kez veto ettiği 2B kanununu; Meclis'ten yeniden çıkartıp, aynen Köşk'e göndereceklerini söyledi. Buna, ister zıtlaşma veya inatlaşma deyin; ortada nahoş bir durum olduğu muhakkak! Cumhurbaşkanı, kanunu veto gerekçesinde; 'orman arazilerinin işgalcilere peşkeş çekilmekte olduğunu ve bu durumun yeni orman işgalcileri doğuracağını' ileri sürdü.

Cumhurbaşkanımızı Anayasa Mahkemesi Başkanı iken ve özellikle mezkûr mahkemenin kuruluş yıldönümlerinde yaptığı; gerçek demokrasi için 'ince ayar' konuşmalarından tanıyoruz! O konuşmalarında, bir hukuk adamı mantığı ile kılı kırk yarıyor ve adalet ve demokrasi için çırpınıyordu! Bu cümleden olarak; mevcut parlamenter sistemimizde, Cumhurbaşkanlarına verilen yetkileri; sorumsuz bir kişi olması hasebiyle çok görüyor ve bunun altını defaatle çizdiği oluyordu. Doğrusu; böyle bir hukuk adamının; demokrasi tarihimizde ilk defa Cumhurbaşkanlığı makamına getirilmesine hemen herkes gibi biz de sevinmiştik!

Şu insanoğlu gerçekten bir âlemdir! Dünya üzerine indirilişinden beri; tanımanın, bilmenin ve bunlara göre yaşamanın mücadelesini veriyor. Mahdut yaratılışı dahilinde; etrafındaki eşya ve hadiselere nüfuzda ve onları hükmü altına almaktaki ısrarında müthiş bir gayret içindedir. Bu yolda aldığı mesafe ve katettiği merhale küçümsenemez. İnsanoğlu en büyük yanlışı ve eksikliği kendini tanımada göstermiştir! Bundan dolayı da çok zaman haddi aşmış ve beklediği mutluluğa çok az kavuşabilmiştir.

Merhum Özal'dan sonra Türkiye'nin ufku kararmıştı. İş başına gelen hükümetler; Özal'ın hızına ayak uydurmak şöyle dursun; ülkeyi Özal'ın getirdiği noktada dahi tutamadılar! İrtifa kaybede kaybede bugünlere geldik.

ABD, Irak savaşını çok kolay kazandı ve işgali çok çabuk gerçekleştirdi ama; işin sonunu getiremiyor! Belli ki, ABD yönetimi; işgal sonrası tatbik mevkiine konulması gereken stratejilerde yanıltılmış! Zor oyunu bozar ama; zorla güzellik olmaz!