İsmail Kapan

Ergenekon soruşturmasından hoşlanmayan veya rahatsızlık veya endişe duyanların hep bir ağızdan seslendirdikleri konu şu: "Efendim daha ortada bir iddianame bile yok..." Bir de şu cümleyi çok tekrarlıyorlar: "Aylardır cezaevinde yatanlar, henüz ne ile suçlandığını bile bilmiyorlar..."

Her hafta salı günü, siyasi partilerin grup toplantılarında ülkenin genel siyasi durumu ele alınır... Ancak bu toplantıların basına açık bölümünde, yalnızca liderlerin konuşması izlenebiliyor. Basına kapalı bölümünde, meselelerin hangi boyutta ve hangi yöntemlerle ele alındığını doğrudan müşahede etme şansımız yok. Bu konuda dışarıya sızan veya medyaya yansıyan bilgilerin bölük pörçük olması ve bir kısmının da doğruluğunun teyit edilememesi, Grup Toplantılarının verimliliği konusunda bize yeterince fikir vermiyor!..

Hassas noktalara daima dikkat etmek gerekir... Ama herhalde, şu günlerde bazı hassasiyetler daha fazla önem arz ediyor.

Ergenekon soruşturmasının geldiği son safha, gerçekten bazılarının vücut kimyasını bozmuş... Bazı tv kanalları "özel yayın" adı altında, programlar yapıyor. Bu kanallar, özellikle militan kişilikleriyle ün yapmış kimi siyasetçi, gazeteci, akademisyen veya hukukçuyu ekranlara çıkarıp bol bol konuşturuyor. Konuştursunlar konuşturmasına da, yalnız bir sıkıntı var. Bu konuşmacıların bazen ne dediğini, kulakları duymuyor!..

Evet, bazı gazete köşeleri ve televizyon ekranlarında pompalanan dehşet senaryolarının geçerliliği yoktur! Çünkü asıl şimdi işler normal seyrine girmeye başlamıştır.

"Ergenekon Örgütü soruşturması" çerçevesinde; İstanbul'daki yetkili Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararla; dün önemli bazı kişiler gözaltına alındı. Bu olay, esasen normal bir hukuki prosedür olmakla birlikte; ülkemizde belki de ilk defa, iki tane emekli orgeneralin de gözaltına alınmış olması, tabiatıyla farklı bir etki meydana getirdi...

Bu toplum, nesiller boyunca kendisine sunulan bilgileri; doğruluk derecesini hemen hiç araştırmadan kabul etti!.. "Gazete yazdıysa doğrudur..." yahut "ajans söylediyse yalan değildir..." gibi rasyonel olmayan kabullerle; insanlarımızın büyük ekseriyeti, kulağına çalınan yalan-yanlış, eksik-gedik veya kasıtlı olarak saptırılmış haberlerle kolayca yönlendirilebildi. Hiç farkına varmadan, siyasi ve ideolojik propagandalara alet edildi! "Toplum mühendisliği" projeleriyle, "psikolojik harekât"la topluma istenilen şekil verilebildi... Vatandaş, zaman zaman aklına takılan bazı soruları da; (vardır bir hikmeti) veya (devletin işi bu, bir bildiği vardır muhakkak...) türünden sanal cevaplarla kendince aydınlatmış oluyordu ve dolayısıyla fazla kurcalama zahmetine girmiyordu.

"Demokratik siyasi hayatın vazgeçilmez unsurları" olan siyasi partilerin liderlerinden, normal olarak ne beklenir? Şu mealde cevaplar verdiğinizi duyar gibiyim: Pek tabii, siyasi liderlerin samimi olarak demokrasiye inanması ve onu bütün imkânlarıyla korumaya çalışması gerekir...

Besbelli bugün gazetelerin köşelerinde yer alacak yazı ve yorumların büyük ekseriyeti, futbolla; daha doğrusu Türkiye- Almanya yarıfinal maçı ile ilgili olacak...

Kavramların bu denli çarpıtıldığı; kendilerine yüklenmiş olan gerçek anlamlarından uzak, alakasız ve yanlış yerde ve yanlış şekilde kullanıldığı, bir başka ülke herhalde zor bulunur!..

Sevgi, belki de en fazla kullandığımız kelimelerin başında geliyor... Ancak bu kuşatıcı kelimeye yüklenen manayı ne kadar algılayabiliyoruz acaba? Zira bir sözün ancak özüne uygun olarak hareket edildiğinde maksat hasıl olur... Aksi halde her şey "laf"ta kalır!..

Siyasi liderlerin konuşmaları, hem tutarlı hem de ülke gerçeklerine uygun olmak zorundadır. Aksi halde hem tarih önünde; hem de adına siyaset yaptıkları halk önünde, mahcup duruma düşerler!..

Anayasa Mahkemesi'nin son kararının ardından; CHP yöneticileri, zafer kazanmış bir havada görünüyorlar... Ama gözden kaçırdıkları bir nokta var!.. Bu kararın asıl zararı CHP'ye olacak. Hem de pek fazla uzak olmayan bir gelecekte...

Soru şu: Anayasa Mahkemesi, Anayasanın açık ve sarih olan; yani yoruma gerek bırakmayan bir veya birkaç hükmünü, kesin biçimde ihlal eden bir karar verse ne olur?

Bazılarının ağzı kulaklarında... Diyorlar ki: "Kanımızca AYM çok güzel bir karar verdi..." Baykal da yüzüne yapmacık bir tasalı eda yerleştirerek şöyle diyor: "Süreç için üzgünüm ama; çok önemli bir hukuki içtihat çıktı..."

Anayasa Mahkemesi bugün önemli bir davayı görüşecek...

Deniz Baykal, "Önder Sav'ın istifa etme durumu söz konusu mu?" tarzındaki bir soruya karşı, genel sekreterini böyle savunuyor: "Nereden çıkarıyorsunuz istifayı... Sayın Genel Sekreter aslanlar gibi görevinin başında..." Eeh, daha ne olsun!..

Yoksa hiçbir şey olmadı mı!.. Bir anda Türkiye'yi; herkesi ve her kesimi dinleyen koca kulakların etkisindeki korku imparatorluğuna dönüştüren, o vaveylanın sonucu ne oldu? Daha doğrusu bir sonucu olacak mı, olacaksa ülke siyasetine nasıl yansıyacak? Başkalarının en ufak bir dil sürçmesinden ötürü, derhal ortalığı ayağa kaldıran; ülkede kriz çıkarmaya tam teşebbüste bulunan, hatta darbe ortamı hazırlamak için atağa kalkanlar... Kendi hatalarını, ayıplarını, skandallarını örtbas etmek için; bilerek ve isteyerek ve tasarlayarak, "ülke gündemini kundaklama" pahasına giriştikleri bir provokasyon bu şekilde meydana çıkınca, bütün yalan ve iftiralar delilli ispatlı ortaya dökülünce, hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam mı edecek?

Kanıtlama yükümlülüğü sav sahibine aittir... Daha anlaşılır ve düzgün bir ifade ile yukarıdaki hukuk kaidesi şöyledir: İspat külfeti iddia sahibine aittir... Yani bir iddiada bulunan onu ispatlamak zorundadır.

Başbakan Tayyip Erdoğan, dış basında üç yüzden fazla habere konu olduğu, önemli gazetelerin manşetlerine bile çıkarıldığı halde; Türkiye'nin; bazı Orta Doğu ülkeleri arasındaki ihtilafların giderilmesinde oynadığı mühim arabuluculuk rolünün, yerli medya tarafından değerlendirilmemesinden şikayet etmiş...