İsmet Giritli

Bundan bir süre önce okuduğum bir köşe yazısında 'KKTC, Denktaş Cumhuriyeti mi, yoksa halkı var mıdır?' diye sorulmakta, Kıbrıs'ın Rauf Denktaş ve adamları tarafından yıllardır hoyrat kullanılarak ve Adanın Türk tarafının yanlış ekonomik politikalar yüzünden 'Çöl', Rum tarafının ise bir Vaha görünümünde olduğu iddia edilerek, Denktaş ve adamlarından kurtulan bir Kıbrıs'ın büyüyüp gelişebileceği ileri sürülmekteydi.

İstanbul Üniversitesi Rektörlüğü için, 10 Aralık 2001 günü yapılan seçimlerde en fazla oy alan Prof. Dr. Kemal Alemdaroğlu'nun, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer tarafından ikinci defa Rektörlüğe atandığını biliyoruz.

Bilindiği gibi asıl adı "Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası" olan "AGSP", Avrupa Birliği'nin kurmak istediği askeri güç; gerçekte ve daha doğru deyimle 'Avrupa Ordusu'dur.

Geçmişte yaşanan olaylar hatırlanırsa, Başbakan Ecevit'in "AB çözümü Kıbrıs'a katliam getirir" endişesine hak vermemek mümkün değildir.

Evvela Deniz Som'un Cumhuriyet'te, daha sonra da Melih Aşık'ın Milliyet'te gündeme getirdiği "Salkım Hanımın Taneleri" filmi ile ilgili olarak başlayan tartışmanın saptırıldığını görüyoruz.

KKTC Lideri Rauf Denktaş, 4 Aralık 2001 günü Kıbrıs'ta Güney Kıbrıs Rum Yönetimi Başkanı Klerides ile görüşmeye hazırlanırken, Güney Kıbrıs'ı ziyaret eden Avrupa Parlamentosu Başkanı'nın Güney Kıbrıs Rum Yönetiminin "Kıbrıs Cumhuriyeti" olarak, 2004 yılında AB'ye tam üye olacağını beyan etmesi, AB çevrelerinde bile tepki görmüştür.

1 Kasım 1928 tarihli ve 1353 sayılı "Türk Harflerinin kabul ve tatbiki hakkında" adlı Devrim kanununun kabulünün 71. yıldönümü idi. Bilindiği gibi Mustafa Kemal liderliğinde Türkiye'nin yaşadığı devrimin iki aşaması vardır: Birinci aşama "Kurtuluş" olarak adlandırılır, Menderes'ten sonra başlayan Milli Mücadele 1922'de "Askeri", 1923'de de Lozan'daki "Diplomatik" zaferle sonuçlanır. Devrimin ikinci aşaması ise zaferden sonra başlar.

Cumhuriyetin 1923'te ilânı ile doruğuna ulaşan Siyasal Devrim'den sonra 1926'da Kıt'a Avrupası hukuk sistemine dahil çeşitli ülkelerin kanunlarının alınması ile Türkiye'de bir Hukuk Devrimi yapılmış, bu devrim ülkenin "Çağdaşlaştırılma ve Kalkınma"sı için bir araç olarak kullanılmıştır.

II. Mahmud'un ölümü ile tahta çıkan 17 yaşındaki oğlu Abdülmecit, reformcu Mahmud'un değerli Sadrazamı Mustafa Reşit Paşa'ya okuttuğu Gülhane Hatt-ı Hümayunu ile 3 Kasım 1839 günü, Tanzimat dönemini başlatmıştır. Tanzimat Fermanı'nın önemi; ilk defa, modern Anayasalarda yer alan can, mal, ırz güvenliği gibi ilkelerin sayılmasıdır.

Bu yılki 29 Ekim, 29 Ekim 1923'te ilân edilen Cumhuriyetimizin 78. Yıldönümüdür. Türkiye'yi Cumhuriyete götüren o günlerdeki ve görünürdeki neden: Hükümet oluşturma zorluğuydu. 2 Mayıs 1920 Tarihli İcra Vekilleri Heyetinin Seçimine Dair Kanun, bakanların doğrudan doğruya ve ayrı ayrı Meclis tarafından gizli oyla seçilmesini ön görürken, kanunun 2. maddesinde 4 Kasım 1920'de yapılan değişiklikle, bakanların TBMM Başkanı tarafından gösterilen adaylar arasında gizli oyla ve salt çoğunlukla, Meclisçe seçilmesi esası kabul edilmiş, ne var ki 8 Temmuz 1922'de kabul edilen 244 Sayılı Kanunla eski usule dönülerek ve vekillerin doğrudan doğruya ve ayrı ayrı Meclis tarafından gizli oyla seçilmeleri esası benimsenerek hükümet oluşturma ve sürdürme zorluğu ortaya çıkmıştır.

Afganistan'daki meşru yönetimi deviren ve Terörist "Hariciler"den esinlenen Taliban ile, ABD'de düzenlediği saldırılarla 7.000'den fazla masum insanın, rastgele öldürülmesine sebep olan terörist Usame bin Ladin'in sık sık dillerine "Cihad"ı doladıklarını ve yaptıkları zulüm ile eşkıyalığı bu kutsal kavramla meşrulaştırmaya çalıştıklarını görüyoruz.

Afganistan'a sınırı olan Özbekistan ve Tacikistan'ın, ABD'nin, Taliban Yönetimine karşı 7 Ekim 2001 günü başlattığı harekatta her türlü destek vermek vaadinde bulunduğunu medya haberlerinden biliyoruz. Komşu Müslüman ülkelerin Taliban'a karşı takındığı bu tavrın başlıca nedeni, bu yönetimin komşu ülkelerdeki aşırı köktenci unsurlara sığınma, eğitim ve silahlanma imkânlarını tanıyarak, bu ülkelerin siyasal istikrarını bozmasıdır.

11Eylül 2001 günü, ABD'ye karşı yapılan terörist saldırısının, "Terörizm"i dünya kamuoyunun en önemli gündem maddesi haline getirdiği muhakkaktır. Doğrusu istenirse, Terörizm zamanımızın en çok tartışılan ve fakat en az anlaşılan konuların başında gelmektedir.

Türkiye'nin takriben 1/3 büyüklüğünde ve 23 milyon nufuslu Balkanlar'daki dostumuz Romanya nihayet kendisini bugünkü yoksul durumdan kurtaracak istikrarlı bir iktidara kavuşmuş görünüyor.

Bilindiği üzere 1961 ve 1982 Anayasaları 27 Mayıs 1960 ve 12 Eylül 1980 Askerî Müdahalelerinin sonucudur. Fakat bu iki Anayasa arasında başka benzerlikler de vardır. Şöyle ki; her iki Anayasa Askerî Müdahalenin liderliğini yapan kurul ile (Milli Birlik Komitesi, Millî Güvenlik Konseyi) sivil kanattan (Temsilciler Meclisi, Danışma Meclisi) oluşan Kurucu Meclisler tarafından hazırlanmış, ne var ki her iki durumda Kurucu Meclisin sivil kanadı genel oya dayalı bir seçim ile oluşmamıştır.

24 Haziran ve 8 Temmuz 2001 günlerinde Arnavutluk'ta yapılan iki turlu genel seçimleri, bir kere daha, 32 yaşındaki Başbakan İlir Meta başkanlığındaki Sosyalist Parti kazanmış bulunuyor. Gerçekten, bu seçimlerde sosyalistlerin parlamentodaki 140 üyelikten 70'ini kazandığını, sosyalistler oyların %42'sini alırken, Merkez-Sağ Demokratik Partisi oyların %36'sını alarak, ancak 42 üyelik kazanabildiğini, geri kalan üyeliklerin ise dört küçük parti tarafından paylaşıldığını görüyoruz.

Geçenlerde eşimle birlikte bir dostumuza çaya gitmiştik. Karşılıklı hal hatır sorduktan sonra gündeme Türkiye'nin içine düştüğü son ekonomik kriz ve bundan çıkış yolları konusu geldi. Arkadaşım, Serdar Turgut'un bu konuda son zamanlardaki yazılarını izleyip izlemediğimi ve izliyorsam tesbitleri ve çıkış yolu ile ilgili görüşleri konusunda ne düşündüğümü sordu.

Geçen hafta büyük gazetelerden birinde yer alan bir haberden, Cumhurbaşkanı Ahmet Sezer'in, bazı politikacılar tarafından, Anayasa Mahkemesi üyeliklerine sınıf ve çocukluk arkadaşlarını atayarak, Anayasa Mahkemesinde kadrolaşmaya gitmekle suçlandığını öğreniyoruz.

Geride bıraktığımız geçen haftanın, kamuoyunu işgal eden en önemli konusunun ANAP Genel Başkanının başlattığı Millî Güvenlik Tartışması olduğuna kuşku yoktur. Gazetelerin yazarları bu konuda değişik yorumlarda ve değerlendirmelerde bulunurken, bu tartışmadan etkilenen piyasada dolar tekrar 1.4 milyon TL'ye dayanmış, borsa ise düşüşe geçmiştir.

Geride bıraktığımız son haftaların kamuoyunu en çok işgal eden konusunun, siyasî partilerle ilgili haberler ve yorumlar olduğuna kuşku yoktur. FP'nin kapatılması ve yerine Saadet Partisinin kurulması, ANAP'ın Genel Kongre, MHP'nin Erciyes Kurultayı yapması ve "Yenilikçiler" olarak adlandırılan grubun yeni bir parti oluşturma hazırlıkları içinde bulunmasının "Siyasi Partiler" konusunun bu kadar yoğunluk kazanmasındaki rolleri inkâr edilemez.