Metiner Sezer

"Amerika ekonomisi iflas etti. Petrol savaşı kapıda!" Bu sözü herhangi biri söylese, "Hadi canım sen de" der geçer insan.

Boşuna dememişler, "Bekleyen derviş muradına ermiş" diye. Nihayet benim de bir dikili ağacım oldu! Hem de Zeytinliköy'de. "Zeytin Hasadı Şenliği" münasebetiyle gittiğim Akhisar'da hem hasat yaptım, hem de kendi adıma zeytin ağacı diktim. Ağaç beş sene sonra meyve vermeye başlıyor. Altıncı sene maliyetlerini kurtarır hâle geliyor. Verimin zirve yapması için ise on beş yıl beklemek lazım. Benimkisi, biraz uzun vadeli bir durum yani, ama olsun. Zeytin ağacının bir diğer adı "ölümsüz ağaç." 15 sene ne ki, beklerim!

Yumurta malum, protein deposu. Ayrıca, en ucuz besin kaynaklarından biri.

Köyde su ne ise şehirde de yol odur. Köylü dere kenarına konuşlanır, şehirli yol kenarına. El yordamıyla böyle oluyor bu iş. Su ve yol insanı cezbediyor, insan da su ve yolu yönlendiriyor.

Antalya'daki beş yıldızlı otel sayısı 300'ü geçti. De... sadece Fame Residence Antalyalı bir ailenin. Diğer hepsi, Antalya dışından gelen yatırımcıların. Enteresan değil mi? Bir enteresanlık daha var aslında. O da Fame Residence'ın hikâyesi. Almanya'dan dönüş yapan Fatma ve Mehmet isimli karı-koca Antalya'da küçük bir otel inşa ediyor. Mütevazı bir tesis. Otelin ismi Fatma'nın "Fa"sı, Mehmet'in "Me"sinden oluşuyor: Fame. Sene 1988. Antalyalı Aydın ailesi ile Mersinli Okutan ailesi el ele verip satın alıyor bu oteli. Fame'ın İngilizce'si malum, "şöhret." Hoş bir isim. Fame kalmış.

Yaptığım Antakya seyahatini, Garanti Bankası Genel Müdür Yardımcısı Nafiz Karadere ile birlikte geçirdim. Hazır bulmuşken; kafamdaki soruyu sordum kendisine. Sanayici "Bankalar bize haksızlık ediyor. Varsa, yoksa kendi kârları" diye feryat ediyor. Bankacılar ise, "Kredi verecek firma arıyoruz. Alan yok" şeklinde açıklamalarda bulunuyor. Kim haklı? "Sanayici haklı" dedi Karadere. "Krizden darbe yemiş. Finansmana ihtiyacı var. Kredi istiyor. Biz de bankamıza mevduat yatıran mudimize olan sorumluluğumuzu düşünüp 'teminat getir' diyoruz." Koyun can, kasap et derdinde durumu yani.

Değil Amerika, Avrupa ülkelerinden herhangi birinin Antakya gibi bir kenti olsa; zengin olup çıkar adamlar.

Garanti Bankası "Anadolu Sohbetleri"nin 62'ncisi Antakya'da gerçekleştirildi. Adı üstünde sohbet. Türkiye'de maalesef birçok mefhumun içi boşaltıldı. "sohbet" de onlardan biri. Garanti Bankası'nın "sohbet"leri öyle değil ama, dolu dolu. Laf olsun diye 100 bin kilometre kat edip Türkiye'nin neredeyse dörtte üçünde toplantı tertiplenmez zaten. Tertipleme niyetinde olan olsa dahi ne takati yeter buna, ne de gücü!..

Hayat Su Genel Müdürü Yeşim Güra'nın yaptığı daveti, ikiletmeden kabul ettim. Teklif çok cazipti çünkü.

"Turizm nere, tıp nere" demeyin sakın. Artık, endüstriler o kadar iç içe ki, biri diğerini etkiliyor mutlaka. Olumsuz olduğu gibi olumlu, direkt olduğu gibi endirekt de olabiliyor bu etkileşim.

Geçen hafta sağlık konularına temas etmiştim. Kaldığım yerden devam ediyorum. Ediyorum çünkü, "Hematoloji Kongresi"nden yeni döndüm. Görüp duyduklarımı anlatmam lazım. Hematoloji malum, kan bilimi. Hemen belirteyim ki, Türkiye'de iyi yetişmiş hematologlar var. Sayıları ülkenin ihtiyacını karşılayacak kadar değil belki ama mevcutların hepsi donanımlı. Dünyada olup biteni günü gününe takip ediyor ve hastalarına gerekli tıbbî desteği vermek için çırpınıyorlar.

Vücuttaki yağ miktarının artması, "obezite" olarak adlandırılıyor.

Dünya "Domuz Gribi" tehdidi altında. Meret çok hızlı yayılıyor! Az öldürücü ama hızlı yayılmasından dolayı müthiş tehlike arz ediyor. İnsanlık, büyük bir salgın riskiyle karşı karşıya yani. "Kuş Gribi"nden daha tehlikeli! Evet, Kuş Gribi de tehlikeli ama o henüz insandan insana geçmiyor.

Hangi endüstri olursa olsun, çalışanlar "bilgi, teknoloji ve tecrübe" üçgeni arasında dolanıyor. Çeperi en fazla zorlayan başarılı olurken, tek yüzeyde yapışıp kalan açığa düşüyor. Tıpta da böyle bu. Hekimin kesinlikle bilgili olması gerekiyor. O da yetmiyor. Teknolojiyi iyi takip etmesi ve ayrıca onu doğru kullanması da lazım. Tecrübe şart yani.

Malum, Isparta toprakları iklim yönünden gül bitkisi yetiştirmeye çok müsait. Bu da zaten Isparta'yı gül şehri yaptı. Ispartalı gülden ahım şahım bir para kazanmadı belki ama yine de onlar için bir geçim kapısı oldu gül. Isparta gülü çok güzel kokar ve yağı çıkarılır. Şimdilerde, kesme gül de yetiştiriliyor. Kapalı alanlarda yetiştirilen kesme gülden senede birden fazla ürün almak mümkün. Normal gülden de iki ürün alan ülkeler var esasında. Isparta henüz araştırma aşamasında.

Son senelerde Türk yöneticilerinin yıldızı parladı. Hem de ne parlama?!. Amerikan şirketleri olsun, Avrupa şirketleri olsun... hepsi firmasının kaptan köşkünü bir Türk yöneticiye teslim etmek için çırpınıp duruyor.

Size Isparta'yı anlatma niyetindeyim ama neresinden başlayacağımı bilemiyorum bir türlü. Şaşkınlığımın nedenini de söyleyeyim. Isparta baktığın açıya göre görüntü veren bir kent. Süleyman Demirel Üniversitesi'nin (SDÜ) tertiplediği "Uluslararası Davraz Kongresi" için gittiğim Isparta'da hem konuşmacıları dinledim, hem de fırsat buldukça ileri gelenlerinden şehir hakkında bilgi aldım. Hemen belirteyim ki, belleğimdeki bilgileri değiştirme ihtiyacı duydum.

Kızıltepe'siz bir Mardin'i düşünmek nasıl mümkün değilse, Gurs Vadisi olmadan Kızıltepe'yi düşünmek de olmaz.

Aklım, tıpkı gönlüm gibi bayramda kaldı. Nasıl kalmasın ki, her bir taraf bayraklarla donatıldı. Hayattakiler olduğu gibi ölüler de ziyaret edildi. Yenildi, içildi. İnsanlar rengârenk giysilerini giyip sokakları doldurdu. Parti, kurum ve kuruluşların bayramı tebrik eden afişleri cadde ve sokakları süsledi.

İsmiyle müsemma, "babacan" adam vesselam. Devlet Bakanı Ali Babacan'dan bahsediyorum. Gerçekten babacan bir insan. Popülist değil her şeyden evvel. Neyse o. Geçen hafta hükümetin orta vadeli programını açıkladı. 3 sene içinde ne yapacaklarını tek tek açıkladı. Abartma yoktu. Şartlar ne ise onu söyledi. Piyasa onun bu açıklamalarına olumlu tepki verdi ve programı, "ayakları yere basan program" olarak tanımladı. Ki... bunda Babacan'ın kişiliğinin önemli rolü var. Bu kesin. Bazıları, doğru da söylese tereddütle karşılanır. Oynaktır çünkü. Babacan, özü sözü bir insan. Dolayısıyla, açıklamaları olumlu karşılandı.