Ragıp Karadayı

Gülen yüzünde güller açıldı sanki...

"Çok çalışıp evlatlara güzellikler, bol ve kıymetli miras bırakacağız ki, sadaka-i cariye olarak amel defterlerimiz hiç kapanmasın!"

"Efendim ne güzel hatıraymış. Ben çocuklara öyle dalmıştım ki sizin bunları konuşabileceğinizi akıl edemedim..."

Elçi, olup bitenleri Sultan’ımıza anlattıkça Harun Reşid, “Gâvur aklı bu kadar olur!” deyip gülüyor, ellerini dizlerine vuruyordu.

"Hediyeyi oldukça merak içinde ve nezaketle alan kral, dünyaları fethetmişçesine sevindi. Âdetâ gözlerinin içi gülüyordu..."

Kalbime uğramayan, hissetmediğim hiçbir şey anlatmıyorum size. Bunlar benim hayatım, hakikatim.

"Sultan’ım malumunuz hazret-i Yûsuf (aleyhisselâm) namaz vakitlerini bilebilmek için zindanda, mucize olarak kum saatini yaptı."

Kulübe de olsa, tek kapılı bir yerde hissettiklerimle dışarıda gördüklerim bir olmuyordu.

Şunu iyice anlamıştım; ne olursa olsun her varlık kendi hayat alanında huzur ve saadeti arıyordu, bense ebedî saadet derdindeydim.

“Sultanım! Hani, o elmayı koparmak isterken, vezir, sizin omzunuza basmıştı ya... İşte o an ‘Eyvah! Bermekîlerin sonu geldi!’ dedim…"

Halife, Bermekîlerin; “Paralel bir devlet” kurduklarını ve kendisini devre dışı bırakmak istediklerini fark etmişti...

"Sana bir mükâfat vereceğim, dile benden ne dilersen?..”

"Sultan’ım! Bunların cevapları vakit alır, bu meseleyi sonra konuşuruz. Şimdilik onu bırakalım da niçin geldiğimi sorun siz!.."

Şunu mutlaka kendi kendine tekrarla: “Şikâyet ettiğim hayatım, belki de başkasının peşinde koştuğu, bir türlü ulaşamadığı hayalidir…"

İçimden, görünmez kanlar akıyordu!..

"Allahü teâlâya yemin ederim ki, yanımda bundan başka param olsaydı, Kur'ân-ı kerîme tazim için hepsini verirdim…”

"Ah Behlül ah! Yaralarımı kanatıyorsun bunları anlatarak. İçim yanıyor yapılanlara neylersin ki olan olmuş!.."

"Harun Reşid Sultan’ım, sizler ne derseniz deyin hissî olmaktan kurtulamazsınız bu mevzuda! En iyisi susmak..."

Çeşitli düşüncelerle dolu olarak kendimi sarayda buldum. Daha doğrusu geldim mi, getirildim mi tam ayırt edemiyordum.

"Tam karşıdan sabah güneşi, altın huzmelerini aralıksız gözlerimin içine içine gönderiyor, öyle kamaştırıyor ki; başıma ağrılar girdi."