Ragıp Karadayı

Kadı Efendi, gasbedilen kıymetli eşyalar ortaya çıkarılıp huzura getirilince; meğer on adet tosun adağı varmış, onları kestirmiş!

Aklımın kenarından geçiremeyeceğim bir durum oldu; Suç üzeri yakaladığımız Kadı Efendi, vezirlerle kol kola içeri girmesin mi?

"Bu söylenilenler üzerine hazret-i Süleyman, aleyhisselâm, kuşu haklı bulmuş ve kısas kararı vermiş..."

"Böyle ne yapmak istiyorsun Behlül? Bu nasıl bir iş, nasıl vazife talebi?”

Behlül Dânâ olmuş olalı milletime, dîn-i İslâm’a hizmetim dokunmuş, halifeden halka kadar nicelerinin duâsını almakla şereflenmiştim.

Saraydan ayrılıp eski kulübeme geldim, güya istirahat edip üzerimdeki yorgunluğu atacaktım...

Hürmet ve iltifatta sınır yoktu. Bendenize oturacağım sırmalı bir yaygı hazırladılar ama asla oturmayacağımı bilmiyorlardı.

Bir yolunu buldum Kadı ve Hacıyı altınları da alarak suçüstü yakalanmış gibi, delilleriyle birlikte Harun Reşid’in huzuruna çıkardım.

Kadı Efendinin evini, bağını yüzük taşı gibi ortada bırakacak şekilde etrafını kazmalarını, topraklarını da bir kenara yığmalarını istedim...

"Aferin sana Behlül! Aklının başına geldiği belli oluyor. İyi de ne gibi bir iş istiyorsun? Biz senden bir şey esirgemiyoruz!"

Devası olmayan bir illete yakalandım! Yandım, perişan oldum! Öldüm, bittim!

Kadı: “O hâlde biliyorsun meselenin hakikatini. Yine tekrar ediyorum, haberin olsun ki buranın adı emanet kabul yeri değil!.."

“Bendeniz Allahü teâlânın emriyle sağ salim gittim, Hac farîzamı yerine getirdim ve selâmetle döndüm Efendim...”

Adam kalpten anlatıyor, ben de candan dinliyordum. “Kim bilir ne hikmetleri var?” dedim, iyice meraklandım.

Bir gün, tesadüfen fâsık birinin yanına oturmuştum, nevrim döndü. Anında ondaki zulmet bana da geçti.

Yalnız bedenimdeki soğuğu değil istikbâlimdeki soğukları, kırgınlıkları da dindiriverdi o billurdan gözyaşları.

Geç saatlerde döşeğin bir kenarında tefekkür etmeye başladım. Aklıma neler gelmiyordu ki. Bağdat’a gittiğim ilk günleri düşündüm.

Şimdi pişman olmuş vaziyette geri dönüyorum. Yine yüzüm yok, yine mahcup vaziyetteyim.

"Uğradığım bu zulüm, düştüğüm hâl, ancak senin hükmünle olmakta. Zulme uğratacak da ve yine kurtaracak da sensin yâ Rabbî!”

"Bakın muhterem Vali’m! Bu adam, kötü niyetli olsaydı, isteseydi itiraf etmezdi. Siz de haklı olarak; haksız yere benim kanıma girerdiniz!"