Sabahat Emir

Kültür Bakanı Atilla Koç'un uykulu resim ve görüntleri; bununla ilgili sitem ve yorumlar yine medyada sıklıkla yer almaya başladı. Medyanın büyük ölçüde etkisinde olan halk arasında "uyuyan güzel" yakıştırması da daha bir yoğunlaştı.

Ben, kolay kolay bir şeye gıpta etmem. Ama iş adamı Rahmi Koç'un, yelkenli ile yaptığı dünya turuna gıpta ettim doğrusu... Alabildiğine deniz, değişik ufuklarda seyir, ruhumun özlem duyduğu şeyler... Gönlümü her yelkenlinin, köpükleri yara yara ilerleyen geminin peşine takıp muhayyilemde sanal yolculuklar yapma merakım bu yüzden... Hani kabına sığmayan insanlar vardır ya, ben de herhalde onlardan biriyim. Yahya Kemal "Ruh, ufuksuz yaşamaz" der, ufuklara açılamıyorsam bile ufukların hayalini kurmadan yaşayamıyorum. Karmaşık insan yapısı işte!..

Olumsuzluklar ve bunun neticesinde doğan umutsuzluklar toplumu ahtapot gibi sardıkça her vesile ile 'vicdan'dan, "vicdanların uyanışı"ndan bahsediyoruz.

Yaz gelince televizyon kanallarındaki dizilerin çoğuna ara veriliyor. Hangi kanalı açsanız eğlence ve televole tarzı program karşınıza çıkıyor.

Eylül ayı benim çok sevdiğim iki şeyi; Antalya'yı ve her yıl özellikle takip ettiğim Altın Portakal Film Festivali'ni birleştirdiği için ayrı bir önem taşıyor. Bir sinemasever olarak, sinema heyecanını sinemacılar ve oyuncularla birlikte yaşamak, yarışan filmlerin galalarını titizlikle takip edip seyretmek; ulusal sinemamızın gelişimini yakinen farketmek başlıbaşına bir zevk oluyor. Festival süresi içinde gerek Antalyalılar, gerek yerli ve yabancı turistler de adeta bayram havası yaşıyorlar. Hele gençlerin ellerinde kılavuz kitapçıklarla gösterilerin yapıldığı sinemalar arasında telaşlı bir koşuşturmaları var ki, çok hoş!

E-postama gelen mesajlar içinde bazı ilginç yazılar dikkatimi çekiyor. Bunlardan birinde okuduğum bir pasajı sizinle paylaşmak istiyorum:

Mekanların ruhu olur mu? Olur. Hele dünyada, eşi benzeri olmayan; zengin ve çok eski kültür - medeniyet eserlerini bağrında toplayan Eminönü gibi bir mekansa...

Geçen yıl, eylül ayında "sanat festivali"ne katılmak için gittiğim Side'de bir açıkhava müzesi oluşturan tarihi eserler arasında dolaşırken bizden gelecek nesillere ne kalacak, diye düşündüm. Plazalar mı? Bir beton yığını olmaktan öteye geçemeyen devasa alışveriş merkezleri mi? Çelik köprüler mi? Sahi, ne kalacak yaşamışlığımızın ve kültürümüzün belgesi olan? Yoksa hiçbir iz bırakmadan tarihî akış içinde kaybolup gidecek miyiz?

Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer ve eşinin geçen hafta İsrail ve Filistin'e yaptıkları gezi, geçtiğimiz günlerin en fazla konularından biriydi.

Mayıs ayını hastalanan kardeşimle hep kliniklerde, laboratuvarlarda, hastanelerde geçirdim. Hastalık insanın yakasına yapıştı mı, korksanız da korkmasanız da mecburen düşüyorsunuz hastane kapılarına. Hastalıktan beter bir çile başlıyor o zaman...

İnsanoğlunun ilk uzaya çıkışından beri hep merak ettiğim şey, astronotların dünyaya uzaktan bakarken ne düşündükleri, ne hissettikleriydi.

Yıllar önce, Amerika'daki bir okulda şiddet olaylarını anlatan bir film seyretmiştim. Okul değil, çeteler arenasıydı adeta.

Çağımızın en önemli düşünürlerinin başında gelen Roger Garaudy'nin Türk Edebiyatı Yayınları arasında çıkan, çevirisini Cemal Aydın'ın yaptığı iki önemli kitap var elimde. Medeniyet Destanı ve Şahitlerim.

Şimdilik sağduyu galip geldi; Ermeni soykırımını inkârı yasaklayan ve cezalandıran yasa tasarısı Fransız parlamentosundan geçmedi.

Mudurnu ve Göynük, Bolu'nun görülmeye değer (tıpkı Safranbolu ve Beypazarı gibi) yıldızı parlak; bahtı açık, tarihî İpek Yolu üzerinde bulunan iki ilçesi. İkisi de Tarihî Kentler Birliği üyesi.

Bir söz, bir cümle kafanızda bazen sorunlarınıza yönelik bir düşünce süreci başlatabilir. Ben de yazma çilesi çektiğim bir dönemde sarsıcı bir cümle ile karşılaştım. Prof. Joshua Lederberg'e ait bir cümleydi bu ve insanın biyolojik tarifini içeriyordu. Şöyle diyordu Lederberg:

ÇEKİLİN YOLDAN GELİYOR VATMAN: Kitabın yazarı Dündar Aytar, eski bir İstanbullu. Çeşitli kurumlarda yöneticilik yapmış.

AB ülkelerinin çifte standart uygulamalarını göz ardı edip körü körüne, teslimiyetçi bir ruhla AB yanlısı olanlara; bu arada Avrupayı tanımak isteyenlere hatırlatalım:

İnsan, karmaşık bir varlık... Bunca sanat eseri; romanlar, hikâyeler, masallar; şarkılar, türküler, filmler, resimler hep insanı anlatmak için...

Akmerkez Alışveriş Merkezini dolaşırken bir delikanlı elime yeni şehir hatları vapur modellerini içeren bir broşür tutuşturdu.