Sabahat Emir

Hasta ve yalnız olup evde bakılmak mı istiyorsunuz, özürlü çocuğunuzun eğitimi ve sosyal hayata uyum sağlamasını mı istiyorsunuz, ücretsiz sağlık kont-rolünden geçmek mi istiyorsunuz, yiyeceğe ve yakıta ihtiyacınız mı var, seyahate çıkarken bakıma muhtaç yaşlı ebeveynlerinizi beş-on günlüğüne güvenilir bir yere mi bırakmak istiyorsunuz; acil yardıma mı ihtiyacınız var, sanat ve meslek kurslarına mı katılmak istiyorsunuz; daha bunun gibi pek çok hayati meselelerinizde ve sosyal ihtiyaçlarınızın karşılanmasında 7'den 77'ye, 365 gün, 24 saat hizmet veren belediyelere başvurabilirsiniz.

Bu köşenin yazarının yalnız ülkemizde değil, bütün dünyada sevgi, kardeşlik ve barışı savunduğunu okuyucular herhalde yazılarından anlamışlardır.

Cumartesi günkü Sabah gazetesinde Mehmet ve Canan Barlas'la ilgili iki sayfalık röportaj vardı. Röportajın anonsunda şu cümle dikkatimi çekti ve beni derin düşüncelere saldı; sonunda bunun üzerinde yazmaya karar verdim. "Canan'sız bir dünya düşünemiyorum"

Mahsun Kırmızıgül'ün "Beyaz Melekler" filmi, toplumda yaşlılara, emeklilere karşı ilgi ve şefkati artıracağını ummuş, Devlet Bakanı Nimet Çubukçu'nun birtakım yasal tedbirler alınmasında öncülük edeceği haberleriyle memnun olmuştuk.

Bol reklamlı, batı dayatması, yapmacık bir sevgililer gününü daha geçirdik. Daha önce bu konuda düşüncelerimi belirten bir yazı yazdığım için bu defa yazmadım. Bütün dünyada olduğu gibi bizde de bu gün merakı bitmek tükenmek bilmiyor. Kapitalizmin cinlikleri bitmez.

Sinema dendiğinde, çoğunluğun aklına eğlence, hoş vakit geçirme, macera gelir.

Başbakan Tayyip Erdoğan, Almanya'da yaptığı konuşmada; "Dili, ırkı ve milliyeti farklı olanların ortak paydası insanlıktır" dedi ve ötekileştirmeler olduğu sürece barışın sağlanamayacağını vurguladı.

Bir ahbap günlük hayatın koşuşturmaları ve yorgunluğundan yakınırken dağınık saçlarını avuçlayıp arkasına atarak; "Aynalara bakmaktan korkuyorum" dedi. İrkildim. Aynalardan korkacak hale geldiğimizde yarı yarıya öz güvenimizi tüketmişiz demektir.

İnsanlık tarihi acılarla dolu... 2000'li yılların başlarında bu acılar gözler önünde yaşanıyor. Sanatkârlar; yazarlar, şairler, ressamlar ve sinemacılar için ele alınacak o kadar çok insanlık öyküsü var ki...

Güleç yüzlü cumhurbaşkanımız sayın Abdullah Gül'ün beni en fazla etkileyen sözü: "Ben, herkesin cumhurbaşkanı olacağım" vaadidir.

Bütün insan hakları, özgürlük hayalcileri ve demokrasi savaşçıları, işte size bir gazete haberi; lütfen okuyunuz:

Türkiye Tarihî Kentler Birliği'nin kuruluşundan beri çalışmalarını yakından takip edenlerdenim. Bu birliğin başarıya ulaşmasında ÇEKÜL Vakfı'nın kurucusu, Tarihî Kentler Birliği'nin onursal Başkanı Sayın Prof. Metin Sözen'in ne kadar emeği ve katkıları olduğunu yakinen bilirim.

Bir kafeteryada tesadüfen sohbetlerine katıldığım gençlerden biri hikâye yazarı olduğumu öğrenince bana; "Yazar olarak Türkiye'yi terk etme duygusuna kapıldınız mı?" diye sordu.

Popülaritesi yüksek bir bayan sanatçı, birilerinden aldığı ilhamla "Küskünüm, Türkiye'yi terk etmeyi düşünüyorum" diye bir beyanatta bulunmuş. Buna sebep olarak da Türkiye'de sanatçıların hedef alındığını ve cezalandırıldıklarını söylemiş.

Bazen köşeler arasında başlatılan; öz eleştiri kapsamında toplumumuzu ve kendimizi sorgulamaya fırsat tanıyan düzeyli ve samimi tartışmalar dikkatimi çekiyor, elimden geldikçe takip etmeye çalışıyorum. Bu defa takiple yetinmeyeceğim, bendeniz de katılacağım.

Karın, tipi şeklinde ince ince savrularak yağdığı bir kış sabahı... Çalışma odamda yazacağım yazının konusunu düşünerek gezinirken kanepeye oturup pencereden, evimizin pek yakınında bulunan koca çamı seyre daldım. Bir ömür boyu nerdeyse her günümü birlikte geçirdiğim güzeller güzeli ablam Kadriye'siz geçirmekte olduğum ilk kış bu... Hüzünlü ve kasvetli...

Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay'a göreve geldiği ilk günlerde özel hayatımın sıkıntıları dolayısıyla tebrik için telefon edemedim. İhmal, ihmalleri doğurdu. Biraz geç kalmış olsam da kendisini tebrik ediyor, bu çok önemli görevde başarılar diliyorum.

2007 yılı, dünyayı ve ülkemizi sarsan tatsız olaylarla geçti. Yalnız düştüğü yeri yaktığı sanılan ateşler, gittikçe çoğalarak yangına dönüşmeye başlayınca, savrulan kıvılcımlar en vurdumduymaz yüreklerde bile bir endişe oluşturdu:

Lezzetli yemek tarifleriyle tanınan Sahrap Soysal'ın yeni çıkan "Derviş Sofraları" isimli; Tasavvufta yeme-içme kültürünü ve sofra adabını anlatan kitabı, ilkin ismiyle dikkatimi çekmişti.

Edebiyat bir dil sanatıdır. Gerçek bir edebiyat dünyasına girmeye hazırlanan yazar, önce okumaya, dili öğrenmeye, anlamaya, dil estetiğinin sırlarına erişmeye adar kendini. Bir kuyumcu titizliğiyle dil hazinesinde kelimeler biriktirir. Sermayesi kelimelerdir onun. Bir altın değerinde olan, bünyesinde nice anlamlar, nice güzellikler, nice renkler barındıran kelimeler...