Sabahat Emir

Geçtiğimiz hafta gerçekleştirilen II. Uluslararası İstanbul-Beyoğlu şiir festivalini programımın yoğunluğu sebebiyle takip edemedim. Ancak, İş-Sanat'ta Attila İlhan şiirlerine ayrılan kapanış törenine katıldım. Çoğunluğu kadınlardan oluşan dinleyici kalabalığını görünce hem şaşırdım, hem sevindim. Basın masasında görevli olanlar İş-Sanat'ta her ay yapılan şiir dinletilerinin büyük ilgi gördüğünü söylediler. Büyük başarı. Bu arada bir şiir festivali düzenlemekle şiire katkı sağlayan Beyoğlu Belediyesini kutluyorum. Doğrusu şiire gösterilen bu rağbet, şiirimizin geleceği adına çok umut vericiydi. Şiir ve hikâye kitaplarının satılmadığını iddia eden yayınevi sahipleri gelip de bu izdihamı görselerdi diye düşündüm.

Fransız cumhurbaşkanı Sarkozy'nin, seçimleri kazandığı günün akşamı ünlü bir restoranda zengin patronlarla seçim zaferini kutlaması, lüks bir otelin kral dairesinde gecelemesi, ertesi gün yine bir patronun yatıyla geziye çıkması eleştiri ve tartışma konusu oldu. Bazıları da şaşırdı. Tartışacak ve şaşıracak ne var efendim?

Başta sanatkârlar olmak üzere hayatın manasını idrak etmiş insanların ortak bir ülküsü vardır; ardında kalıcı bir eser bırakmak... Kitapevlerini, sergileri, müzeleri dolaşırken bu uğurda harcanan emekleri, çekilen çileleri düşünür hüzünlenirim. Bir şaheser karşısında, insanın, derinliğini aksettirişine, zamana damgasını vurma hünerine hayran kalır; "Helal olsun! Çekilen çileye değmiş" derim; insan olmakla kendi adıma da bir övünç payı çıkarırım.

Kapitalizmin dayatmalarına güç yetmiyor. Her gün, şu veya bu şekilde ucu alışverişe uzanan bir şeyin günü... Annelerin günü mü olur? Bu sistemde oluyor işte...

Siyasete katılımda, kadın sorunlarını çözmede kadınların birlik ve dayanışma içinde olmadıklarını, seslerini duyuramadıklarını her fırsatta yazar dururum.

Kuruluşundan bu yana ülkede tarih ve kültür mirasının korunması bilincinin yaygınlaşması ve yerleşmesi hususunda öncülük eden Tarihî Kentler Birliği'nin "Koruma Uygulamalarında TKB Modeline Doğru" konulu semineri, 27-29 Nisan tarihleri arasında Ordu'da yapıldı.

Yaşadığımız günler acı olayların, acı sözlerin, ölmelerin, öldürmelerin, garezlerin, kinlerin, entrikaların, terör olaylarının, çıkar kavgalarının yaşandığı, şehit analarının feryatlarının göğe çıktığı karanlık günler... Sözler dikenlere, yüreklerdeki hüzünler yaralara dönüştü. Gelin, biz bugün aşka kanat açalım, aşka sığınalım, aşk'tan bahsedelim...

Bizim bilgisayarsız, televizyonsuz, cep telefonsuz geçen gençlik yıllarımızın en güzel tarafı; okumak, düşünmek ve muhayyilemizi zenginleştirmek için bol bol zamanımızın olmasıydı. Tolstoy'un Rus ve dünya edebiyatının şaheserlerinden sayılan Anna Karenina isimli romanını ilk gençlik yıllarımda okudum. Devrim öncesi Rus toplumunu ve aristokrasisini Anna Karenina'nın yasak aşkı çerçevesinde çarpıcı karakterler, çok ilgi çekici tahliller ve detaylı gözlemlerle erişilmez bir ustalıkla anlatıyordu.

14 Nisanda Ankara'da yapılan Cumhuriyet mitinginden anlaşıldığına göre; halkımız AB'ye ve Küreselleşmeye karşı. Bu karşıtlık popüler gazetelerin bazı yazarlarınca eleştiriye uğradı. Türk halkının hâlâ korkularını aşamamış olduğu gündeme getirildi.

Söylenmemiş nice sözler vardır gülüm, ruhun zeminlerindeki izbelere itilmiştir; zamanını ve hedefini kaybetmiş, sırrını tüketmiş bir halde mahpusluktan kurtulup da özgürlüğüne kavuşmayı, evrenin sonsuzluğunda dolanmayı bekler...

Güzel olduğu kadar gizemli ve çetin; çekici olduğu kadar yorucu ve bunaltıcı, eski olduğu kadar yeniliklere açık olan İstanbul, hangimizin sevgilisi değil ki!..

Parlak ve başarılı yönetimler, güçlerini yalnız ekonomiden değil; kültür ve sanattan alırlar. Kayseri Belediyesi'nin Kültür ve Sosyal İşler Daire Başkanı Oktay Durukan, bu bilince sahip bir yönetici.

Geçen hafta Kayseri Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Özhaseki'nin davetlisi olarak "2. Erciyes Şiir Günleri"ni izlemek üzere Kayseri'ye gittim. Amacım hem bir şiir şöleninde bulunarak şiir duygumu tazelemek, hem de nice zamandır görmek istediğim Kayseri'yi tanımaktı.

Yaşlılar için gün değil de hafta ayırmak güzel bir şey. Yalnızlığın yaşlılara pusu kurduğu şehirlerde bunun önemi daha da artıyor. Çünkü hayatın hay huyu içinde en fazla ihmal ettiklerimiz, kapsama alanı dışında bıraktıklarımız onlar. İstanbul gibi karmaşık ve bir türlü düzene sokulmayan şehirde dışlanmışlığın acı çilelerini çekenler ve ihmale uğrayanlar da onlar. Sevgililer günü olduğunda onbeş gün öncesinden kıyamet koparılır da Yaşlılar Haftası deyince nedense pek itibar edilmez. Onun için bu yıl da bir yaşlı haftası daha sessiz sedasız geldi geçti.

Geçtiğimiz salı günü, dünya su günüydü. Ne yazık ki suyun şanına yaraşır bir kutlama yapılamadı; ancak, çeşitli platformlarda acı gerçekler ve önümüzdeki yıllarda bizi bekleyen kuraklık üzerine derin endişeler dile getirildi. İmkânlarım ölçüsünde hem bunları takip etmeye çalıştım, hem de okuduğum gazete yazılarından notlar aldım.

Ortaöğretim yıllarında öğretmenlerimiz İstiklal Marşındaki "medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar" sözlerini açıklamada güçlük çekerlerdi. Biz de esasen bir şey anlamazdık. Rotasını batıya çevirmiş Cumhuriyet'in "yurtta sulh, cihanda sulh" parolasıyla yetiştirilen ve dünya barışına temiz yürekle inanan çocukları olarak batılılığa özeniyorduk. Bizden her bakımdan ileri olan Batı'nın her şeyine hayrandık. O sıralar Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yayınlanan beyaz kitapları okudukça teslimiyetçi bir ruh hali içinde bu hayranlığımız daha da artıyordu.

Geçtiğimiz cumartesi günü hem bir tiyatroya, hem de AK Parti İstanbul İl Kadın Kollarının IV. Kadın Şûrası'na davetliydim. Saatler çakışıyordu. Hemcinslerimin arasında olup onları dinlemeyi tercih ederek Şûra'ya gitmeye karar verdim. Hazırlanmaya başladığım sırada komşum sabah kahvesine geldi. Haliyle geç kaldım. Hem protokol konuşmalarını hem de 1. Oturumu kaçırdım.

Geçtiğimiz yıllarda Fransız tarihçileri, sözde Ermeni soykırımı iddialarının belgelere dayalı olarak tarihçiler arasında görüşülmesi gerektiği yolunda bir karar almışlardı. Ama, sözüm ona bilime değer veren batı, bilim adamlarının bu kararını dikkate almayarak bilime sırt çevirmiş oldu.

Fransız şiir Antolojisini karıştırırken, sembolizme öncülük eden şairlerden Maeterlinck'in "Şarkı" isimli şiiri karşıma çıktı:

Geçen hafta magazin sayfalarını işgal eden haberlerden biri Koç Yönetim Kurulu Başkanı Mustafa Koç'un eşi Caroline Hanımın Kandilli'deki yalısında şarkıcı Sibel Can'ın da katıldığı yemek davetiyle ilgiliydi.