Sabahat Emir

Ahmet Hamdi Tanpınar, o muhteşem "Bursa'da Zaman " isimli makalesinde şöyle der: "Bu şehirde muayyen bir çağa ait olma keyfiyeti o kadar kuvvetlidir ki insan, Bursa'da ikinci bir zaman vardır diye düşünebilir.

Her şey hayalle başlar... Büyük ve parlak işler yapmak isteyenler, yola koyulmadan önce başarının hayalini kurarlar. Sanki düşüncenin gücü yeni keşfediliyor gibi modern zamanların bilgeleri önce varacağınız noktanın hayalini kurun diye öğüt veriyor. Büyük şairimiz Yahya Kemal Beyatlı: "İnsan, âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar" derken aynı şeyi kastetmiyor muydu?

Her yıl, kadınlara seçme ve seçilme haklarının verildiği günün kutlanışı dolayısıyla yapılan toplantılarda bilinçli ve aydın kadınlar güzel konuşmalar yaparlar.

Bir gazetede İstanbul'un tepeden çekilmiş fotoğraflarını seyrediyorum. Güzelim orman ağaçları kesilmiş, yerlerine villalar yapılmış.

W. Shakespeare (Şekspir), Macbeth isimli tragedyasını bundan 400 yıl önce yazmış. Eser, iktidar hırsı içinde olanların işledikleri cinayetleri ve bu yüzden duyulan suçluluk duygularını döneminin batıl inançları çerçevesinde anlatıyor.

AB komisyonunun tam üyelik müzakereleri görüşmelerindeki "tavsiye kararı" TV kanallarında "Son dakika Gelişmesi" anonsuyla verildiğinde doğrusu hiç şaşırmadım. Telaşlanmaya gerek yok!

Çağımızda güvensizlik içimize o kadar yerleşmiş ki, hızla gelişen teknoloji ve bilimin bile egemen güçlerin elinde kötüye kullanılabileceği korkusuyla meçhul bir geleceğe sürüklendiğimizi hissedip huzursuzluğa kapılıyoruz.

Geçtiğimiz hafta İstanbul'da yapılan "Toplumda Kadının Rolünün Güçlendirilmesi" konulu toplantıyı izleme fırsatı bulamadım ama edindiğim bilgilere göre Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile Akdeniz havzası ülkeleri kadın bakanlarının katıldığı bu toplantıda söz alan bakanların konuşmalarından ortaya şu gerçek çıkıyor; en gelişmiş ve medeni sayılan ülkelerde bile aile içinde kadına şiddet uygulanıyor.

Al Gore'un, küresel ısınma konusuna dikkat çeken Uygunsuz Gerçek isimli belgesel filmiyle ilgili haberi ilkin gazetede okumuş ve bir an önce gösterime girse de seyretsem demiştim. Birkaç gün sonra WWF (Doğal Hayatı Koruma Vakfı)'ndan filmin köşe yazarları için yapılacak ön gösterimine davet aldım.

20. yüzyılın acı tecrübelerinden sonra büyük umutlar, barış hülyalarıyla girdiğimiz 21. yüzyıl, beklenenin aksine savaşlar, işgaller ve gittikçe artan terör olaylarıyla başladı.

İstanbul, esas yerlilerinin "Nerde o eski İstanbul?.. Nerde o nazik beyefendilerin, itinalı giyimli hanımefendilerin şehri?... Nerde o saygılı, seçkin ve elit yaşam üslubu? " diye sızlanıp durduğu, bugünkü haliyle perişan sevgili...

Güz mevsiminin ölümcül rüzgârı bu defa siyaset ağacından bir yaprak kopardı. Bülent Ecevit...

Âşıkının sürekli peşinden koşmasından, yalvarışlarından, vuslat uğruna her çareye başvuruşlarından rahatsız olup onu sürekli koğan, aşağılayan, nazlı maşuk, âşık peşini bırakıp görünmez olduğunda ilkin şaşırır, sonra meraklanır, daha sonra ilgilenir. Uzun süre ses seda çıkmayınca bu defa o, âşıkın peşi sıra gider.

Tabiat ve deniz âşığı olup da Ölüdeniz sahilini görmeyenler büyük bir kayıp içerisindedirler derim. Alman Bild gazetesinin yaptığı bir ankette "Dünyanın en güzel sahili" seçilen Ölüdeniz sahili tek kelimeyle muhteşem... Deniz, ismiyle çelişkili; öylesine canlı, kıpır kıpır ve renkli ki...

Bu yıl eylül İstanbul'da pek tatsız geçti. Eylülün alışkın olduğumuz sarışın güneşinin munis sıcaklığını, tabiatın solgun renkler içinde durgunluğunu yaşamadık. Mevsimler değişti diyorlar, galiba öyle...

Şairler, filozoflar ve tecrübe süzgecinden geçmiş olgun kişiler, hayatı çeşitli şekillerde yorumlarlar, kimi incinme, kimi boş, kimi de acı yumağı olarak yorumlar. Bendeniz "hüzün tortusu" diyorum. İlk gençlik döneminde coşkunun ve umutların yoğun olduğu uzun bir yol gibi görünüyor. Giderek yakınların, dostların, arkadaşların, tanışların birbiri ardınca ölümleriyle acıya bulanıyor.

Popüler gazetelerde absürd şeyler yazan, uzun uzun sevgililerini, ilişkilerini, hatta mahremiyetlerini pervasızca anlatan genç kadın yazarcıklara neden yer verildiği merak konularımdan biridir.

12 Ekim'de Fransız Parlamentosu'nda sözde ermeni soykırımını inkarı yasaklayan yasa tasarısının kabul edildiği gün, CNN Türk kanalının (ismini bilmediğim) kadın spikeri, büyük bir heyecanla yalnız Türkiye'de değil; dünyaca tanınan büyük yazar ve entelektüel olarak takdim ettiği Elif Şafak'a telefonla bağlanarak söz konusu yasanın kabulünden sonra neler yapılması gerektiğini sordu.

Çağımız hız çağı... Bu hızı en çok büyük şehirlerde hissediyorsunuz; buralarda yürümek yerini koşuşturmaya bırakmış durumda. Onun için kime "Nasılsın?" diye sorsanız, yorgunluktan şikayete başlıyor. Haklılar da... Hız temposuna

Hollanda' da 22 Kasım öncesi, Ermeni lobisinin baskısına boyun eğmeyen 3 Türk kökenli politikacı aday listesinden silinirken Nebahat Albayrak isimli İşçi Partisi adayı "Soykırımı kabul ediyorum" diyerek(!) koltuğunu garanti ediyor.