Seçkin Başkan

Ameliyathanenin kapısında telaş içinde beklemekte olan Betül kapının açılmasıyla hemen o tarafa doğru koştu. Sedye içinde çıkartılan Faruk henüz kendinde değildi. Merak ve endişe dolu bakışlarla süzdü solgun bir halde yatan kocasını. Ardından gelen doktorun yüzüne baktı. Doktor gülümsüyordu:

Nalan koşar adımlarla koridorda ilerledi. Arkasından ona yetişmeye çalışan Aysel'in kısa, kesik soluğu duyuluyordu. 47 numaralı odanın önünde duran Nalan elindeki kâğıda baktı ve annesine döndü: - Burası... Haydi gel!

Doktor sevinçli bir şaşkınlıkla ayağa fırladı: - O zaman... Hemen... hemen beyefendiyi alalım. Gereken tahliller yapılsın. Kaybettiğimiz her saniye önemli bizim için...

Betül koltuklardan birine ilişti. Yorgun bir ifade ile süzüyordu genç adamı: - Bakın beyefendi, aklı başında bir gence benziyorsunuz. Bu çok hayati bir konu. Eğer niyetiniz...

Hastane kalabalıktı. İstanbul'un en lüks semtinde büyük bir yapıydı. Yabancı sermaye ile kurulmuş olan hastanede hem en modern cihazlar, hem de branşında hepsi birer otorite olan doktorlar görev yapıyordu. Ahmet Nejat, pırıl pırıl mermer merdivenleri ikişer ikişer çıkıp üroloji servisindeki danışma bankosunun önüne geldi. Girişteki görevli bu servise gitmesini söylemişti. Bankonun arkasındaki sarışın ufak tefek, yeşil gözlü hemşire gülümseyerek baktı genç adamın yüzüne:

Aysel dikkatle baktı karşısındaki delikanlının yüzüne: - Yani sen bana şimdi Faruk Beye böbreğini vereceğini mi söylüyorsun?

Betül Bayraktar ipekli sabahlığını üzerine geçirdikten sonra elini yüzünü yıkayıp salona geldi. Saat henüz erkendi. Biraz bir şeyler yedikten sonra hastaneye gidecekti.

Nalan karşısında oturan genç adamdaki bu ani değişikliğin şaşkınlığıyla onun baktığı yöne çevirdi gözlerini. - Neler oluyor?

Ahmet Nejat ve Nalan, Galata Köprüsünün altındaki küçük balıkçı lokantalarının birinde, deniz kenarındaki masaya oturmuş, yemeklerini ısmarlamışlardı. Genç adam oldukça dalgındı. Nalan o günden beri bu konu hakkında hiç konuşmamış olduklarını düşündü. Bir şeyleri açmanın zamanı geldiğine inanıyordu.

Uzun süren bir muayene faslından sonra doktor dışarı çıkıp Betül'e doğru yöneldi. Kadın telaşla ve endişe içinde bakıyordu doktorun yüzüne:

Faruk gözlerini açtığı anda müthiş bir sancıyla kıvranmaya başlamıştı. Nefes dahi alamıyor, belinden sırtına doğru yükselen dayanılmaz bir acıyla inliyordu. Eşi Betül telaş içinde fırladı yataktan: - Faruk, Faruk, neyin var hayatım?

Odanın içinde büyük bir sessizlik vardı o anda... Tahsin dudaklarını ısırmış, gözleri kısmış, öylece bakıyordu Ahmet Nejat'ın yüzüne. Aysel ise sessiz hıçkırıklarla yutkunuyordu. Nalan ise endişeli gözlerini delikanlının yüzünden ayırmıyordu. Ahmet Nejat'ın dudaklarında acı bir gülümseme belirdi:

Ahmet Nejat şaşkın bir haldeydi. Nalan dili tutulmuş gibi hiç konuşmadan hâlâ aynı hayretle dudaklarını ısırıyordu. Tahsin ise gözlerini kısmış genç adama ve karısına bakıyor:

Tahsin ve Ahmet Nejat odaya girmiş, karşılıklı oturmuşlardı. Aysel ise mutfağa zor atmıştı kendisini. Duvara tutunmuş kendi kendine fısıldıyordu:

Aysel telefonu kapattıktan sonra hemen mutfağa koştu. Yazın patlıcan torbalayıp kaldırmıştı buzluğa. Onlardan karnıyarık yapmıştı. Kış gününde böyle yaz yemekleri yapmasına hem Tahsin hem de Nalan bayılıyorlardı.

İlk on dakika boyunca hafta içi yapılan inorganik kimya imtihanını konuştular. Nalan'ın imtihanı başarılı geçmişti. Bazı sorular hakkındaki tereddütlerini paylaştı Ahmet Nejat'la. Bazı soruların cevaplarını irdelediler. Kahvelerini bitirmişlerdi. Genç adam bir bardak suyunu içti.

Ahmet Nejat hızlı adımlarla üniversitenin merdivenlerini inip otobüs durağına doğru yöneldi. Hava oldukça rutubetliydi. Bir gece önce saatlerce yağmur yağmış, sabaha karşı dinmişti. Güneş ise kara bulutlarla verdiği savaşı kaybetmiş, gün boyunca doğru dürüst kendisini gösterememişti. Genç adam koşarak caddeyi geçti. Birden durağın arka tarafında beklemekte olan Nalan'ı gördü. Dudaklarına yerleşen tebessümü gizlemeye gerek duymadan genç kızın yanına yaklaştı:

Aysel pilavın altını kıstıktan sonra mutfak tezgahını güzelce silip ışığı kapattı. Yemekler hazır sayılırdı. Bir de salata yaptı mı işi bitmiş olacaktı. Oturma odasına geçip televizyonu açtı. Dantelini alıp karşısına oturdu. Aklı Nalan'daydı. Genç kızın okulunu hayırlısıyla bitirdikten sonra iyi bir evlilik yapmasını istiyordu her anne gibi. Kızını düşünürken yüzü aydınlanıyor, gayri ihtiyari dudaklarına mutlu bir tebessüm yerleşiyordu. Birden aklına kızıyla akşam yaptığı konuşma geldi. Yeni başlayan asistandan bahsederken kızının ses tonundan etkilendiğini anlamıştı. Birden aklına bu yeni asistanın adı geldi:

Ahmet Nejat kantinciye dönerek bağırdı: - İki tane neskafe verir misin? - Baş üstüne hocam, hemen geliyor...

Üniversitenin kantininde Hacer ve Nalan dip masalardan birinde oturmuşlar hararetli bir şekilde konuşuyorlardı. Hacer arkadaşına doğru eğilmişti: