Seçkin Başkan

Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Bir kere görmüştü Berker'i. Ama kendini ona yakın hissetmişti. Şimdi o cana yakın insan yoktu artık. Bunun Tamer için ne büyük bir yıkım olacağını düşündükçe çıldıracak gibi oluyordu.

Haberi duyan gazeteciler hastahane bahçesini doldurmaya başlamıştı. Coşkun ailesinin birkaç ay içinde başına gelen felaketler iyi bir haber olacaktı. Medya ordusu bir açıklama bekliyordu...

Taksi şoförü de ölmüştü. Berker'in karısı da hareketsiz yatıyordu. Yanına gidenler onun da hayatını kaybetmiş olduğunu gördüler. Hafif bir inleme duydu polisler. Fidase hanım arka koltukta kanlar içinde kesik kesik nefes alıyordu...

Dört saat sonra uçakları kalkıyordu. Bir gün önce hapishaneye gitmişlerdi. Fidase hanım da oğlunu son bir kez görmüş ve vedalaşmıştı. Dakikalarca ağlaşmışlar, uzun seneler sürecek hasreti biraz olsun hafifletmeye çabalamışlardı.

Kalbinin hızlı bir şekilde atmaya başladığını hissetti Tamer!.. Görüşüp görüşmemek konusunda bir karar vermesi gerektiğini düşündü. Çocuklarından bir haber almak istiyordu...

Firuze hanım söylemeden edemedi: "Bak kızım, birazcık hatırım varsa üzerinde, sakın çocuklarına babalarını, babalarının ailesini şikayet etme. Senin problemlerinin, senin anlaşmazlıklarının bedellerini onlar ödemesin."

Feryal sapsarı oldu bir anda. Gözlerini kapattı birkaç saniye. Sanki bu haberi özümsemek, kabullenmek ister gibiydi. Hiçbir şey söylemeden Firuze hanımın karşısındaki koltuğa oturdu, gazetelerden birini alıp dikkatle okudu.

İki jandarma eşliğinde getirildi Tamer. Durmadan flaşlar patlıyor, gazeteciler adeta birbirlerini eziyorlardı. Tamer tıraş olmuş, takım elbise giymişti. Saçları üç numara kesilmişti. Yorgun ve üzgün görünüyordu. Yan gözle kardeşine bakıp gülümsedi...

Berker dikkatle süzüyordu ağabeyini. Onun içinde yaşayan çelişkileri anlayabiliyor, yüreğindeki fırtınaları bütün şiddetiyle hissedebiliyordu. Birden irkildi. Onun gözlerinde şimdiye kadar görmediği bir ifade görmüştü aniden...

Tamer elleri kelepçelenmiş bir şekilde polis arabasına bindirilmişti bile... Berker çaresiz bir şekilde bakıp kalmıştı arabanın arkasından. Şöyle bir düşündüğü zaman etraflarında dost diyebilecekleri kimsenin kalmadığını görüyordu...

Tamer hafifçe gülümsedi... Yanındaki sivil polisin ikazıyla başını çevirdi ve koridorun sonuna doğru yürümeye başladı. Bitkin görünüyordu. Berker o gözden kaybolana kadar baktı arkasından. Sonra hemen cep telefonuna sarıldı...

Durum düşündüklerinden de vahimdi. Son iki yıldır Seyfi bey bütün şirketin işlerini trilyonlar tutan kredi ve borçlarla çevirmişti. Son beş aydır da tıkanmalar başlamıştı. Faizler yükselmiş, aylık ödemeler korkunç rakamlara ulaşmıştı.

Fidase hanım dehşetle baktı oğluna. Yanlış duymuş olmayı düşünüyor inanamıyordu...Tamer annesinin şaşkınlık, korku ve soru dolu bakışlarının karşısında bir açıklama yapmak gereğini hissetti...

Fidase hanım bitkin görünüyordu ama bu acıyı yaşarken bile küçük oğlunun yirmi günlük karısı için laf çarpmaktan geri kalmıyordu. Bir ara yanına oturan Berker'in kulağına bir şeyler fısıldadı!..

Feryal dudaklarını ısırdı. Arkasına yaslandı. Bir tek kelime etmeden dakikalarca öylece durdu. İnsan olmanın naifliği ile yüreğindeki kırgınlıklar sanki bir meydan savaşına girmişlerdi...

Fidase hanımın keskin çığlığı duyuldu. Tamer başını ellerinin arasına alıp iki adım uzaklaştı. Karmakarışıktı içi. Ne düşüneceğini, nasıl davranacağını bilemiyordu. Hemşireler annesini sakinleştirmeye çalışıyorlardı.

Firuze hanım klasik koltuğunda gözlüklerini çıkartıp saçlarını geriye atarak arkasına yaslandı. Düşünceliydi. Neden sonra gümüş saplı bastonuna dayanarak yerinden kalktı. Çalışma odasına geçti. Feryal masada dikkatle çalışıyordu.

Başhekim elli beş yaşlarında, kır saçlı, yakışıklı bir adamdı. Hemen ayağa kalktı. Seyfi beyi gazetelerden, ekonomi dünyasından tanıyordu. Ünlü Taber şirketlerinin sahibini tanımayan yoktu ki!

Koridorun ana kapısından yıldırım hızıyla sağlık görevlileri girdiler. Hemen bulunduğu yerde ilk müdahale yapılmaya başlandı Seyfi beye. Önce seyyar oksijen tüpü bağlandı. Ardından kalp masajı yapıldı bir iki kez...

Tamer babasının masasına geçip telefon etti. Acil satılık emrini verdi köşk için. Yavaş yavaş çöküşün içine girmişlerdi. Son birkaç aydır işleri hiç yolunda gitmemeye başlamıştı. Sanki sihirli bir el dokunmuş, her şey tepe taklak olmuştu!..