Ümit Aktan

Biraz araştırdım. Bu konuda sanal ortamdan yabancı dillerdeki birkaç yazılı bilgiye ulaştım. En önemlisi "iyi bilen" birilerine de danıştım. Bu konuda deneyimi olanların, hafta içinde ve maç içinde "kafa patlatan" bazı hocaların görüşlerini aldım. Sistem, taktik, teknik yazarak "çok bildiğimi" gösterme fırsatını zorladım biraz. Sonunda öyle bir yere ulaştım ki, aklım başımdan uçtu gitti...

Bir taraf beni daha çok ilgilendiriyordu... Orduspor... Bank Asya 1. Lig'in "layığını bulamamış" futbola aşık insanların kentinde "bir büyük" ile "büyük" oynamalarını bekliyordum.

Bu yazıyı Urfa'dan yazıyorum... Güneydoğu ilgi, merak ve sıcak; demektir benim için. Tarihi dokusu ile kültür bağlarının binlerce yıl geriye gidiyor olmasıdır oraya doğru meylimin nedeni.

Yılın son tam gününde havayı biraz yumuşatmak ve "sert futbol" duygusundan biraz uzaklaşmaktır dileğim. Hiç olmazsa bugün bütün bir yılın toz duman içindeki futbol ateşinden, yanıp kavrulan ve de kahrolan futbol tutkunlarından biraz uzaklaşmaktır niyetim. "Sevimli oyun" kavramını öne çıkarmak, futbol ailesinin gerginliğini en azından bu köşeyi okuyanların üstünden kaldırabilmek için "şakalaşmaktan" başka kaygım yoktur. Bu böyle biline...

Oyun başlarken Arda'nın bir "yılbaşı partisi" düzenlediğini bilmiyordum. Oysa Graz'da gördüğümüz ve hiçbir şeye benzemeyen takım bir kez daha ama bu kez egemen güçlerin tatil isteğine yenik düşmüş olarak gelmişti partiye...

Bir küçük "çıkış" dağıtıverdi hakem camiasını. Bu kadar açık, bu kadar net bir dağılma görülünce, diğerlerinin de "çıkış" yapması ne kadar doğal ise, hakem camiasının diğer "çıkış" gösterenlere çok sert tepkiler vermesi de o kadar doğallık dışıdır. Siz biri için birçoğunun canını yakabileceksiniz, sonra canı yananlar konuşunca birine yapamadığınızı yapmaya kalkacaksınız. Yok yaa...

Bir kere şunu teslim edelim ki, "Hakeme rağmen" iyi bir maç oldu.

Belki yaş olarak "yeni yetme" tabirine uymuyor ama takıma özlem duyup duymadıkları ve kadroyu zorlayıp zorlayamayacakları konusunda tam bir test maçıydı. Maçın oynanan kısmında baskı var ama gol yok. Her zaman Galatasaray'ın tersine gelen takımlar türünün bir örneği olan Graz'ın ise pozisyonu bile yok ama golü var.

"Bizler inandık, siz de inanın" diyerek maç çeviren seyirci çok gördük son zamanlarda. Ben bu sloganı ilk kez Kadıköy'de Fenerbahçe'nin G.Antep karşısında devreyi 0-3 kapattığında duymuştum. Çok etkilenmiştim. Sonra maçı muhteşem bir "geri dönüş" yaşayarak geri çevirmişler ve 4-3 kazanmışlardı. Bu sloganı Kayseri kentinde futbolcuların tribünlerin önüne gelip seyirciye haykırması gerekiyor ve bu da beni çok üzüyor. Orada gördüğüm; idari ve teknik kadro ile oyuncular fena halde inanmış ama seyirci ve yerel medyanın "neye sahip olduğu" konusunda en ufak bir fikri yok.

G.Saray üç kere Ali Sami Yen'de geri teptiği liderliği bir günlüğüne bile olsa Antalya'da dördüncü seferde ele geçirdi.

Hep imrendiğimiz Avrupa liglerinde, mesela İngiltere Premier Lig'de, en az bizim ligimiz kadar hata oluyor. Hatta daha "fahiş" hatalar bile oluyor. Ancak fark nerede biliyor musunuz?.. Birincisi onların atamaları bizimkiler kadar "kör parmağım gözüne" yapılmıyor, ikincisi ve en önemlisi ise orada hakem karar verip yorumu düşünmüyor, burada ise "yorum yapıyor" sonra o yoruma "uygun" düdük çalıyor.

Beşiktaş'ın planındaki en gizemli nokta, Bobo'nun geriye doğru alan boşaltması ve oraya Tello ile Fink'in boş koşular atmasıydı. Tabii ki Fink'in çağdaş futbolda olmayan bir "adam kovalamaca" nedeniyle battallaşması hesaplanmamıştı. Bu noktada uzun süre çağdaş normlardan uzak kaldık ve "kovalanması" gereken takım, uzun süre "kovalayan" takım olarak oynadı.

Bir kez daha geri tepilen liderlik konusunda ilk defa hatayı G.Saray'a bulmuyorum. Maçın son 15 dakikasında, ligin 15 haftasında 10 Turkcell Süper Lig maçı alan Hüseyin Göçek'in, bir UFO gibi maça müdahale ettiğini düşünüyorum. Çünkü bu kez G.Saray, birçok şeyi doğru yaptı ama bir şeyi eksik yaptı.

Mücevher satan bir mağazaya girersiniz, ya tezgâhtar anlar paranızın olmadığını. Sizi aşağılar gibi davranır. Vücut diliyle "Senin paran yetmez bu taşlardan almaya" demektedir. Oysa, dükkan kapanınca mağazaya giren siz; son model arabanıza binersiniz tezgahtar ise minübüse biner Ümraniye'deki evine gider.

Bazı gençlere ve yıldız adaylarına aykırı futbol oynadıkları için parıldayanların, yaşamlarında da aykırı yaşam sahibi olamayacaklarını birilerinin anlatması gerek. Onlardan beklenenin, onlara verilen para ve onlara bahşedilen şöhret ve sevgi ile doğru orantılı olmasının anlatılması gerek. Kısacası, onların başıboş bırakılmaması gerek ne yazık ki...

İki haftadır konkordato ilanları veren G.Saray dün Bursa'da iflas bayrağını çekti. 7 gün önce liderlik hesapları yapılıyordu. Şimdi Beşiktaş'tan korkuluyor.

Bir gerçek var ki, asla değişemez. Galatasaray'ın "liseli" tarafı, "bunu" asla kabullenemez. Bunu şampiyonluklarla "eş" tutmaz, tutamaz, tutmayı bilmez. Rekabetlerin "ezeli" olmaktan çıkıp, "azılı" olmasına tahammül edemez. Şampiyonluklara veya "azılı rekabetlerin galibiyetlerine" ilkelerini değişmez, değişemez. Bunun bedelini öder ve ödetir.

Galatasaray ilk şutunu atıp ilk kornerini kazandığında Manisaspor'dan iki korner yemişti. Yani iyi başlamamış, doğru dizilişi bulamamıştı. Elano kanat olup ileriyi üçlüye dönüştürünce, bir süre ortada sıkıntıdan başka şey üretilemedi.

Şoför mahallinde kucağına oturttuğu 4-5 yaşındaki bir çocuğa direksiyon verip, akşam misafirlere "hadi bakalım amcalara bir küfür et de görelim" diyen adamın evladının, iki gün önce uzak farları yanık diye arkadaki arabada bulunan sürücünün annesini taşla öldürdüğü bir ülkede ve emniyet şeridinden geçmenin çakallığıyla övünenlerin arasında, salonda ve sahada "efendi" olmasını bekliyoruz.

Haldun'un kaseti varmış gazetecilerde... Kasetçiliğe başlamış gazeteciler. Gazeteciliğe başlamış kasetçiler. Ortada dolaşıyor saatçiler. Yemek yiyor başkan tatlı bir geyiğin orta yerinde. O sırada onun telefonuna bir gazeteci ulaşıyor bir yayıncıyla birlikteyken. Ama ortalığın toz duman olduğu gecede ve ertesi gecede bile Diyarbakırspor Başkanı ulaşamıyor. Anlaşılan elinde kaseti olmayan gazetecinin ikbal sorunu var bundan böyle...