Ümit Aktan

­Şan­lı­ur­fa'da yö­ne­ti­mi bir üst li­ge çık­mış ve ta­kı­mı­nı o­ra­ya ta­şı­ma­ya ça­lı­şan bir yö­ne­tim an­la­yı­şı gör­düm ve ya­şa­dım. Üs­te­lik i­ki gün ön­ce kö­kü ve ba­ğım­lı­lı­ğı ay­nı be­le­di­ye­ye a­it o­lan i­ki ta­kı­mın "er­kek­çe" ma­çı­nı ya­şa­yın­ca bir kez da­ha an­la­dım ki yö­re in­sa­nı "de­li­kan­lı"nın k­ra­lı­dır. Şan­lı­ur­fa ta­kı­mı yen­se p­lay­-off i­çin a­dı­nı yaz­dı­ra­cak bel­ki de. A­ma ra­ki­bi id­di­a­sı ol­ma­sa bi­le ma­çı bı­rak­mı­yor ve ra­ki­bi­nin i­ki maç­ta 6 pu­a­nı­nı a­lı­ve­ri­yor. Sa­de­ce bu so­nuç bi­le ma­dal­ya ge­rek­ti­rir...

Bü­yük­şe­hir Be­le­di­ye ma­çı­na çı­kan kad­ro, di­zi­liş ve oyun an­la­yı­şı açı­sın­dan bu ma­ça uy­gun de­ğil­di. 11 ki­şiy­le top ra­kip­te iken to­pun ar­ka­sı­na ge­çen Ab­dul­lah Av­cı'nın öğ­ren­ci­le­ri, aya­ğa da iyi top ya­pa­rak G.Sa­ray'ı çöz­müş­tü. Go­lü ata­cak adam­la­rı ek­sik­ti, çün­kü o da tri­bün­dey­di.

Sa­de­ce F.Bah­çe-G.Sa­ray der­bi­si; ayak­la de­ğil, ka­fay­la oy­na­nır. Be­den­le de­ğil, ruh­la oy­na­nır. Tak­tik­le de­ğil, mo­ti­vas­yon­la oy­na­nır. Bu tür maç­la­rı as­la bir ön­ce­ki maç­la­rın dü­ze­yi­ne ve­ya se­zon akı­şı­nın de­bi­si­ne gö­re ön­gö­re­mez­si­niz. Bu tür maç­lar, iki ta­kı­mın or­ta­ya koy­du­ğu ge­ri­lim ne­de­niy­le fut­bol öğ­re­ti­le­ri­nin dı­şın­da oy­na­nır. Ka­dı­köy ger­çek­le­ri Flor­ya ve Sa­man­dı­ra pro­va­la­rı­nın dı­şı­na çık­tı­ğı için ho­ca ka­li­te­siy­le, ve­ya ka­li­te­siz­li­ğiy­le de hiç il­gi­si ol­maz.

Ka­pa­lı gi­şe oy­nar ve so­nun­da F.Bah­çe ka­za­nır. Oy­sa.. Bi­ri "ye­nil­me­me­ye" oy­na­mış, di­ğe­ri ise yen­me­ye oy­na­mış son maç­la­rın­da iki önem­li Av­ru­pa ta­kı­mı­na kar­şı.

Ben ger­gin­dim... Ha­ni; ağ­zı­ma bir par­ça kö­mür sok­sa­lar, kı­sa bir sü­re son­ra el­mas o­la­rak ge­ri a­la­cak­la­rı tür­den ger­gin­dim... Oy­sa ta­kım çok sa­kin­di...

Yer­li ve ya­ban­cı tek­nik di­rek­tör­le­rin far­kı, "Tek­nik" ve "di­rek­tör" ye­te­nek­le­ri­ni fark­lı bir şe­kil­de ser­gi­le­me­le­rin­de ya­tı­yor. Ya­ban­cı­lar da­ha çok i­şin "tek­nik" ta­ra­fıy­la il­gi­le­ni­yor ve ül­ke­miz­de gö­re­ve baş­la­dık­la­rı­nın he­men son­ra­sın­da "in­san sar­ra­fı" ol­ma­la­rı ge­rek­ti­ği­ni de fark e­di­yor. Bir an­da ken­di­le­ri­ni ço­ğu e­ği­tim­siz, hiç de "ho­mo­jen" ol­ma­yan bir in­san gu­ru­bu­nun "ya­şam ko­çu" ol­mak zo­run­da bu­lu­ve­ri­yor­lar. Ve o­ra­da da so­run baş­lı­yor...

Ar­da'nın ö­lü­sü yet­ti der­ken, G.An­teps­por'u kü­çüm­se­ye­rek de­ğil, pu­a­nın kay­be­di­le­ce­ği sı­ra­da Ar­da'nın çok k­ri­tik 3. go­lün­de a­yak­ta du­ra­cak ha­li­nin kal­ma­dı­ğı­nı vur­gu­la­mak is­ti­yo­rum. Son 20 da­ki­ka­yı diz­le­ri­nin üs­tü­ne el­le­ri­ni ko­yup din­le­ne­rek ge­çi­ren Ar­da, go­lün se­vin­ci­ni ya­şa­ya­ma­ya­cak ka­dar bi­tik ol­du­ğu po­zis­yon­da ve yor­gun­luk­tan ta­kı­mı­nın tü­ken­di­ği an­da ma­çı ko­par­dı.

Bu ku­pa de­di­ği­miz şey; sta­tü ge­re­ği, içe­ri­de­ki iki ma­çı ka­za­nın­ca grup­tan çı­kı­lan bir şey. Bu açı­dan ba­kar­sak, cid­di bir ra­ki­be kar­şı dep­las­man­da alı­nan eks­tra pu­an­la grup­tan çı­kış yo­lu gö­rül­dü de­ne­bi­lir.

4 bü­yük ta­kım mev­zu­ba­his o­lun­ca bir du­rup dü­şü­ne­cek­sin. Bak­ma­yın Si­vass­por kar­şı­sın­da Be­şik­taş'ın kay­bı­na. Bak­ma­yın Es­ki­şe­hir ve Bur­sa'da or­ta­dan cart di­ye yır­tı­lan G.Sa­ray'ın du­ru­mu­na. Bak­ma­yın F.Bah­çe'nin dört­le­nip, dert­len­di­ği­ne. Bak­ma­yın T­rab­zons­por'un i­çe­ri­de ka­yıp­lar ver­di­ği­ne. On­la­rı bu du­ru­ma dü­şü­ren ta­kım­la­rın tek maç­lık pat­la­ma­la­rın­dan baş­ka bir şey de­ğil. Baş ağ­rı­sı gi­bi ge­lip ge­çi­ci...

Ben­de en­te­re­san bir huy ge­liş­ti. Bu­nu da G.Sa­ray sa­ye­sin­de el­de et­tim. Trab­zon'a 3 at­tı­lar ben pek be­ğen­me­dim. Olim­pi­ya­kos'u yen­di­ler be­ğen­dim ama eleş­ti­ri­le­cek yön­le­ri var­dı. Es­ki­şe­hirs­por kar­şı­sın­da ise be­ğen­dim. Bü­yük ta­kım gi­bi oy­na­dı­lar...

G.Sa­ray son lig ma­çı­nın kad­ro­su­nu ve mo­de­li­ni sür­dü sa­ha­ya. Olim­pi­a­kos ise bas­kı ku­ran ve üç for­vet­le sal­dı­ran bir ta­kım as­la de­ğil­di. An­cak da­ha iyi top tu­tan ve aya­ğa oy­na­yan bir ta­kım ol­du­ğu için, maç bi­zim­ki­le­rin kon­tra çı­kış­la­rı­na pek mü­sa­it ol­du ilk10 da­ki­ka so­nun­da. Bu çı­kış­la­rın iki­si po­zis­yon, iki­si de ra­ki­be er­ken iki sa­rı kart ol­du...

"Av­ru­pa'da ma­çı­mız var" de­yin­ce yü­re­ği fe­na hal­de ka­ba­ran Fe­ner­bah­çe se­yir­ci­si, ken­di­si­ne ayak uy­du­ra­cak ta­kı­mı­nı uma­rak baş­la­dı ma­ça..

Kendine yontan oyuncular ile kendine yontan hocalar nedeniyle, küçüklerin büyük düşünemediği bir haftayı geride bıraktık. Büyüklerle oynarken büyük düşünüyorlar ve ardından emsalleriyle ciddi olamıyorlar. Sonra da "bizi desteklemiyorsunuz, hep büyükleri yazıyor ve konuşuyorsunuz, hakkımızı korumuyorsunuz, önümüzü kesiyorlar" edebiyatı yapıyorlar. Siz inanmıyorsunuz ki, bizler inanalım...

İşin teknik tarafıyla başlayalım. Steaua Bükreş maçında tutmayan "Meira savunmanın önünde" anlayışı, dünkü maçın seyrine göre tuttu gibi.

Ertuğrul Sağlam'ın "adamlığı" ile Mustafa Denizli'nin "karizmatik rüzgârı" milli maç telaşının bile önüne geçti. Milli takımı sürekli olarak "son haftanın becerikli oyuncuları" arasından seçmek telaşı yüzünden, ülkenin "en iyi takımı" olan milli takımı biraz ıskalıyoruz. Seven, sevmediğine saldırarak sevdiğini korumak yobazlığında...

Derdim kendini "güzel, zengin ve başarılı, hatta yenilmez" sayanlarla. Alttaki başlık hayallerin bir anda nasıl yıkılabileceğini anlatıyor. Derdim, derdimi daha iyi anlatmak. Üstelik bazen bir cümlecik daha iyi anlatıyor birkaç sayfa sözden... Tıpkı bir bakışın, açık açık sövmekten daha iyi anlattığı gibi...

G.Saray hiçbir zaman çare üretemediği tüm hatalarını daha ilk yirmi dakikada döktü ortaya.

Galatasaray düne kadar "ciddi rakipler" karşısında ne sıkıntılar sorgulanacağı bir takımdı ve daha iki hafta geçmeden guruplarda herkese "ciddi bir rakip" olacak takım durumuna erişti.

Anadolu takımları veya "orta kararın altındaki takımların" başarılı olmasının yollarını hep birlikte araştırırız ligler boyudur. Ancak küçük adımlarla büyük koşular kazanmaya kalkışanların devasa maçlarda boyunlarının kıldan inceliği ayağımıza bağ oluverir. Kendi aralarında bir kavga verip, sezonda birkaç kez de naklen yayınlanan maçlarda kendilerini göstermeye çalışırlar ve sonunda kendi aralarında bir lig oynarken bulurlar kendilerini...

En sağlam ve en iyi görünen iki takım, zaten ligimizin en manzaralı yerine yani "teras dubleksine" oturdular. İkisinin de hocası Türk ve bir sezon önceden "devirle" geliyorlar. Devir durumunda ne olur?.. Kazanılan ikramiye daha büyük olur. Rakip, mevsim şartları, rakibin seyircisiyle, sahasıyla, yönetimiyle sergileyeceği tüm potansiyelin farkında olmak gibi bir avantajı kullanıyorlar ve bu nedenle şartlar eşitlendiğinde dereyi geçmiş olabilirler...