Ünal Bolat

"Asıl hayreti az sonra yaşayacaktık. Çünkü o gün, başımıza hiç gelmeyen bir iş gelecekti... Yer sofrası kurulmuştu. Tam çatal kaşık sesleri başlamıştı ki.. Aaa, o da ne?.."

"Aa nereden biliyor gazetemi? Dağıtımın olmadığını... Bir tuhaf oluyorum. Bendeki telaşa rağmen ondaki sükûneti çözemiyorum. Ama onun yanında bedenen var olsam da yokum!"

"Sizin şânınız için, sizin canınız eziyet mi çeksin anne? Ben o evde her gün gözyaşı dökerken siz burada şanınıza şan mı katacaksınız?" dediğimde anam "Köylük yerde söz ağızdan bir kere çıkar. Artık geri dönüşü yoktur" demişti...

"Karşı dairenin kapısının sürpriz bir şekilde açılmasıyla üçü de apartmanın üst katına doğru yürüdü. Ben de kapıyı tekrar kapattım. O teyze de kapıyı kapatmıştı. Hani olayın şokunu sonra yaşarsınız ya... Birkaç saniye içinde şimşek çaktı beynimde..."

"Aaaa bunlar da kim böyle? Bir turist aile... Hemen sol tarafta bir mini koloni de onlar kurmuş... Seyredilecek bir manzara mı? Ne bileyim... Gözüm takıldı işte... Otuz-otuzbeş yaşlarında bir adam... İki tane de çocukları var... Sekiz dokuz yaşlarında..."

"Sen de evli değil misin? Senin hanımının da saçları çok güzel değil mi? Üstelik her gün bir şekle bürünüp o da işe gitmiyor mu? Biri de çıkıp senin eşine böyle yapsa kabul edebilir misin? Bir tuhaf oldu. Yüzündeki sırıtma hali dondu..."

"Besni ‘Cennete Eş' anlamına gelir... Dedelerimiz Malazgirt ile Anadolu'ya girdikten sonra Besni'ye de üç koldan gelmiş ve şehre egemen olmuşlar... Besni'de Eğitim Bayramı vardır ama Güneş'in evinde üzüntü ve keder hakimdir..."

"Kendisine borçları olduğundan söz etmiyordu ulu orta... Ama yıllardan beri ödenmeyen borç için her defasında bir bahane bulan bu kimselere, her defasında inanıyordu... Onlar da her defasında kendilerine acındıracak, inandıracak bir açıklama getiriyorlardı."

"Tüh be! Ben de seni bir şey zannederdim bre. Bütün hayallerimi yıktın!" dedi. Ardından: "Peh bre! Deliceli Halil Pehlivanmış... A be seni ben bile yenerim" demesin mi? Gülsem mi ağlasam mı? Baktım karizma elden gidecek..."

"Niçin kabul etmesinler? Hem siz, kendi ülkenize yardım etmek istemez misiniz? Depremzedelere Türkiye'den giden yardım gönüllüsü olarak gidersiniz. Hem ekibe tercümanlık yaparsınız..."

"Meğer yanlış bir form doldurmuşuz. Ama çok kısa bir süre sonra bize hem de Fransızca olarak bilgi geldi. Takip edebileceğimiz aşamalar anlatılıyordu... Bu kadar kısa sürede bu kadar ilgi bizi çok heveslendirdi. Çok heyecanlandırdı..."

"Tarihin akışını doğru okumak hepimizin görevidir. Sınırlarımızın içine gizlenerek kendimizi geliştirelim demek artık mümkün değil. Hangi korku ve kaygı ile olursa olsun küreselleşen şartlarda kendi içine kapanarak tarihin akışını doğru okumak mümkün değildir."

"Aaaa, o zaman ben bir tuhaf oldum... Kendi kendime duyduklarıma inanamadım. Adam bizim evdeydi... Bizim ev de İstanbul'daydı işte... Bu adam belli ki cenazeye katılmak istemiyordu... Ama bunun için yalan söylemeye ne gerek vardı?"

"Kim oldukları belli olmayan öfkeden kudurmuş bir grup... Yumruklarını sıkmışlar. Kiminin elinde sopa, kiminin elinde levye... Sekiz on kişiler... Ama nasıl bağırıyorlar... Nasıl küfür ediyorlar... Burada yazmaya utanıyorum..."

"Bir beyin cerrahıyla çok iyi anlaşacağımızı ümit ederek evlendim. Çok zeki çok başarılı bir insandı. Ben de mesleğimde en az onun kadar hırslıydım. Evlendiğim gün dünyalar benim olmuştu..."

"Bir mezarın ayakucunda bir çukur kazdık. Kimin mezarı olduğunu bilmiyorduk. Mazhar Amcanın hastanede doğup birkaç dakika sonra ölen torununu yıkayıp kefenleyerek namazını kıldıktan sonra oraya defnettik..."

"Çanakkale zaferini en iyi anlatan bu hikâyeyi okumayan kalmamıştır. Şiirleri yazılmış, tiyatro oyunları sahnelenmiş, filmleri çekilmiş, adına kitaplar yazılmıştır. Peki bu hikâye ilk ne zaman nerede ve nasıl ortaya çıkmıştır?"

"O sırada erkek kardeşim ve hanımı içeriye girdiler. Hemen arkalarından kapının zili çaldı. Gelen doktordu. Yol verdik, annemin yanına gelip muayene etmeye başladı. Çok genç bir doktordu..."

"Baktım olacak gibi değil, canımı falan düşünmeden çatıdan balkona oradan içeri girmeye karar verdim. Dairemiz çatı katındaydı. Bir düşsem beynim parçalanacak. Ama o an onu düşünen kim? Balkondan içeri girdim. Kızım yatakta sırtüstü nefessiz yatıyor..."

En çok önem verdiğim konu şuydu: Çocukların anne şefkatiyle yetişmesinde annenin ev hanımı olmasının önemi. Eğer para kazanmaya ihtiyacı yoksa bütün annelere ev hanımlığı ve annelik yapmasını önerdiğimi anlattım..."